Maart '13 - Tanuki

moet er maar van houden. In ieder geval is het
een heel ontspannende ervaring.
Pieta
De nieuwe film van Kim Ki-Duk, de geniale
regisseur die in de vorige TaTanukiKi uitvoerig
is besproken. Wat al gauw duidelijk wordt, is dat
hij een beetje terug gaat naar zijn wortels. Dit is
een duistere film, met duistere personages. Wie
enkel bijvoorbeeld Bin-Jip en Spring, Summer,
Fall, Winter… and Spring kent, zal hier flink
geschokt van raken. Er zitten momenten in die
moeilijk aan te zien zijn, waarbij in mijn geval
zelfs enkele tientallen mensen tegelijkertijd
de bioscoopzaal verlieten. Kort gezegd gaat
het over een jonge, eenzame, koelbloedige
gangster die een bezoekje krijgt van zijn
moeder die hem als klein kind in de steek liet.
Sterk, en nogmaals: duister.
Stoker
Saving the best for last: dit was ongetwijfeld
mijn hoogtepunt van het festival. Eigenlijk,
officieel gezien, is het geen Aziatische film
maar een Amerikaanse. De regisseur is echter
niemand minder dan Park Chan-Wook,
die andere geniale Koreaanse regisseur die
bekendheid heeft vergaard met Oldboy. Dit is
zijn eerste project buiten Zuid-Korea en het
is hem goed afgegaan. Het verhaal leunt erg
op dat van een Hitchcock-film, maar gaat een
andere richting op en is bovendien veel dieper.
Het begint met een meisje wiens vader zojuist
is omgekomen bij een ongeluk. Kort daarna
komt haar oom, die ze nooit gekend heeft, op
bezoek en trekt bij haar en haar moeder in.
Het is een mysterieuze man, een beetje creepy
maar toch erg charmant. Aanvankelijk moet ze
niets van hem hebben maar naarmate de tijd
verstrijkt lijkt ze toch ingepalmd te worden. De
mysterieuze oom heeft echter veel geheimen.
Qua beeld en geluid is dit de mooiste film die ik
in jaren zag: pure audiovisuele poëzie en alleen
daarom al een film die je moet zien. 11 april
verschijnt hij in de reguliere bioscoop, dus mis
hem niet! -Nick Sint Nicolaas
28 太狸記・十二月号