You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Japans studeren. Ik was helemaal gek. Toen<br />
ik nog op de middelbare school zat, had ik<br />
de rijzende zon op mijn kamer geschilderd<br />
en had ik ongelooflijk veel foto’s. Zelfs in de<br />
schoolkantine at ik met stokjes. Mensen keken<br />
mij wel een beetje raar aan. Als Japan iets is<br />
waar je van droomt, dan ga je er natuurlijk<br />
anders naar kijken. Toen ik uiteindelijk naar<br />
Japan toe kon, was het natuurlijk een heel<br />
goed gevoel.<br />
Wel was het vroeger duidelijk dat je met mijn<br />
studie je brood niet zou kunnen verdienen,<br />
maar voor mij was dat irrelevant: ik moest<br />
Japans studeren of ik ging dood. Mijn ouders<br />
waren er niet zo blij mee, maar wel vrij genoeg<br />
om het toe te staan.<br />
“Je hebt van die een beetje<br />
gekke buitenlanders die<br />
zelfs een Japanse naam nemen<br />
en dat was ik ook.”<br />
Q: Bleek het uiteindelijk een goede keuze?<br />
A: Dat weet ik niet zeker. Tot 2003 had ik geen<br />
baan en na mijn afstuderen was ik zeven jaar<br />
werkloos. Gelukkig had ik mijn man. Toen<br />
ben ik zonder beurs gaan promoveren. Ik heb<br />
gewerkt als secretaresse bij EAJS (European<br />
Asscociation for Japanese Studies), maar dat<br />
was een fulltime baan en dat was moeilijk te<br />
combineren. De promotietijd was voor mij dus<br />
heel zwaar, ook omdat ik niet wist hoe het na<br />
de Phd verder zou gaan. Ik ging altijd hetgene<br />
doen wat ik wilde doen zonder na te denken<br />
over de consequenties. Dat was niet altijd even<br />
slim, maar ik kon gewoon niet anders.<br />
Q: U heeft inmiddels wel een aardig aantal<br />
publicaties op uw naam staan.<br />
A: Ik vond het gewoon leuk om datgene te<br />
doen waar ik zin in had. Mijn broer studeerde<br />
geneeskunde en van mijn ouders moest ik<br />
太狸記・十二月号<br />
eigenlijk tandarts worden. Dat sprak mij alleen<br />
helemaal niet aan omdat ik altijd iets anders<br />
wou doe dan andere mensen en datzelfde<br />
geldt voor mijn onderzoek. Ik wilde niet voor<br />
de twintigste keer een analyse maken van<br />
Natusme Soseki’s ’こころ: kokoro’, omdat<br />
die al te vaak behandeld was door anderen. Ik<br />
wilde iets doen dat nog niemand had gedaan<br />
en daar heb ik mij altijd aan gehouden. Anders<br />
vind ik het niet boeiend. Door onderzoek voeg<br />
je iets toe aan de wetenschap en ik wou altijd<br />
een grote contributie doen.<br />
“Als ik iemand belde, dan<br />
had diegene niet door dat<br />
ik een buitenlander was.”<br />
Q: U houdt zich de laatste tijd vooral<br />
bezig met de relatie tussen voedsel en<br />
oorlog. Hoe is deze interesse ontstaan?<br />
A: Ik kwam heel interessante bronnen tegen<br />
met betrekking tot voedsel in het leger.<br />
Ook dit was zo’n onderwerp dat, ook door<br />
Japanners, nog niet echt was behandeld. Zoals<br />
gezegd trekt een dergelijk gebied waar weinig<br />
onderzoek naar is gedaan mij aan.<br />
Toen ik mijn scriptie in Japan liet zien, was men<br />
er best enthousiast over. Maar in Japan moet je<br />
jezelf altijd promoten en daar had ik eigenlijk<br />
niet zo veel zin in. Vorig jaar begon ik, samen<br />
met een Japanse vrouw, met het schrijven van<br />
een boek. Het boek zal eerst in het Japans<br />
uitkomen en vervolgens in het Engels. Toen ik<br />
op zoek ging naar een Japanse uitgever werd<br />
mij vertelt dat het gebruikelijk is om eerst een<br />
bepaald bedrag te geven aan de uitgever om<br />
überhaupt een gesprek aan te kunnen gaan.<br />
Dat vind ik verschrikkelijk.<br />
Ik had met een aantal uitgevers gepraat en<br />
kreeg steeds hetzelfde antwoord, maar op een<br />
gegeven moment kwam ik een uitgever tegen<br />
die het meteen een interessant onderwerp<br />
vond en ook meteen met mij in gesprek ging.<br />
11
Change language