Maart '13 - Tanuki

wou ik het eigenlijk hebben over de connectie
tussen voedsel en festivals in de moderne tijd,
maar daar waren geen bronnen over te vinden.
Toen heeft zij gezegd dat ik maar met Jomon
moest beginnen. Dat was best grappig om te
doen.
Daarna mocht ik met een beurs studeren in
Japan. Ik had toen de gelegenheid om met een
echte voedselhistoricus te studeren. Mijn plan
was om eerst bij de Heian-periode te blijven en
dan door te gaan, maar hij zei dat de teksten
die ik bij de Edo-periode tegen zou komen best
moeilijk zouden zijn omdat ik niet getraind
was in het lezen van teksten uit die periode.
Anders dan de Edo- en de Meiji-periode, was
de Taishou-periode bovendien nog helemaal
niet behandeld en dus moedigde hij mij aan om
die periode te onderzoeken. Dat deed ik; het
was een interessante tijd.
“Door onderzoek voeg je
iets toe aan de wetenschap
en ik wou altijd een
grote contributie doen.”
Q: U heeft heel wat tijd in Japan
doorgebracht om een MA te doen en voor
onderzoek. Hoe zou u de tijd in Japan
beschrijven?
A: Het was geweldig om daar te zitten en
ik had een beurs van dertien maanden. Ik
wou mijn MA doen in Japan en moest een
toelatingsexamen doen om binnen te komen
en om überhaupt een beurs te krijgen. Dat was
nogal heftig omdat ik met Japanners tentamen
moest doen. Ik kreeg wel extra punten omdat
ik buitenlander was, maar er waren een aantal
essayvragen en de eerste twee keer haalde ik
het niet. Wel had ik al de noodzakelijke kennis,
maar ik kon het niet zo mooi verwoorden
en toen heb ik een paar Japanse middelbare
schoolboeken over de geschiedenis gekocht en
daar stond gewoon alles in. Door die boeken te
lezen was het voor mij makkelijker om alles op
te schrijven.
10 太狸記・十二月号
Toen ik het tentamen had gehaald kon ik een
tweejarige MA doen in Japan. Dat was best
interessant en we hadden best veel vakken
tegelijkertijd met Japanners. Met sommige van
die Japanners heb ik nog steeds contact.
Q: U was zeker best geïntegreerd in de
Japanse maatschappij.
A: Ik was op een gegeven moment meer Japans
dan Japanners. Je hebt van die een beetje gekke
buitenlanders die zelfs een Japanse naam
nemen en dat was ik ook. Maar ineens moest
ik mijn scriptie schrijven en toen realiseerde ik
mij dat het eigenlijk helemaal niet zo makkelijk
is. Maar ik was best wel ingeburgerd inderdaad.
Als ik iemand belde, dan had diegene niet door
dat ik een buitenlander was.
Tegenwoordig ga ik voor kortere periodes naar
Japan. In 2009 was er aan de universiteit een
pilot waarmee studenten, binnen het semester,
twee maanden naar Japan konden gaan. Ik ben
toen meegegaan en dat was de eerste keer sinds
jaren dat ik weer langer dan een paar weken in
Japan was. Ik heb daar erg van genoten.
Q: Hoe vond u het toen u na deze zeer
lange periode weer terugkwam uit Japan?
A: Het is maf, maar ik kwam eigenlijk niet
terug. Ik verliet Polen in de zomer van 1990
en precies in die tijd veranderde alles in het
land. Zelfs al zou ik na vier jaar weer terug zijn
gegaan naar Polen, dan zou het een ander land
zijn geweest. Dus was er voor mij geen plek
waar ik echt “terug kon komen”. Ik ontmoete
mijn man, die Nederlander is, in Japan en
wij zijn samen naar Nederland gekomen. Ik
beschouwde Japan als mijn eigenlijke thuis
en Nederland was het buitenland. Als ik
tegenwoordig weer in Japan kom, dan voel ik
mij helemaal thuis.
De eerste keer dat ik naar Japan ging was in
1988, ondertussen 24 jaar geleden, en ik weet
nog precies hoe het was. Ik ging niet zomaar