Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

74
Dat van die ijsmuts wil ik aan Paula vertellen, zij moet
het weten. Ik hoor haar de gang doorlopen, ze is vast
naar een concert geweest, ze gaat vaak ’s avonds naar
concerten – dat hoort bij haar studie. Ik kom overeind
van de bank, loop de kamer door en open de deur. Zal
ik je iets leuks vertellen?
Ze stapt meteen binnen, zo is ze, en gaat op de bank
zitten, ik neem de stoel tegenover haar.
Tussen ons, op een lage ronde tafel, staat een vaas met
verdorde anemonen, in hun dood zijn ze verkleurd van
helder rood naar paarszwart, en verstard op hun verstarde
stelen. Sommige met als in de vlucht gevangen,
nog altijd lieftallig geheven bloembladen. Andere hebben
de bloembladen onder zich gevouwen en steken
hun stijve zwarte meeldraden als een nieuwsgierig
snuitje vooruit, of recht omhoog, dan lijken ze een omgekeerde
parachute. Ze dansen rond zonder te bewegen
– hun dood is in niets afschrikwekkend. Naast de anemonen
liggen boeken, een voorzichtig laagje stuifmeel
op de kaften verklikt dat ik moeilijk tot lezen kom.
Paula is bezig haar laarzen los te strikken, met beide
handen sjort ze eraan, ze trekt ze uit en begint haar