Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

De trein dendert maar achteruit voort, voort. Dag en
nacht. Herinneringen spiegelen in de met spiritus
schoongewreven ruiten en bezetten mijn gedachten,
leggen mij dwingend hun wil op. Knippen het licht aan
in mijn hoofd en daar staat hij op de stoep voor mijn
deur. Knippen het licht uit in mijn hoofd en dan weer
aan. Opnieuw staat hij op de stoep voor mijn deur. Als
golven die zich neerleggen op het strand en zich in dezelfde
beweging terugtrekken voor ze weer komen aanrollen,
zo trekt hij zich terug met het licht dat dooft en
staat dan weer voor mijn deur in het aangeflitste licht,
het is nog niet aan of het dooft alweer en weg is hij, en
daar staat hij weer op de stoep voor mijn deur, in het
licht. Ik moet hem zien vast te houden, hem voor mijn
deur laten staan, naast hem zijn jonge vrouw, aan
weerszijden hun twee kleine kinderen. Met al mijn inspanning
lukt het me ten slotte het licht aan te houden,
het te beletten uit te gaan en hen met zich mee te nemen
– ik slaag erin ze te laten wachten voor de deur die
ik met een touw van bovenaf heb opengetrokken, en op
tijd de trappen af te stormen.
Op niet meer dan een tiental centimeter afstand van
69