Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

44
hoog en omlaag als op een grafiek en toonden een on-
leefbaar landschap van pieken en kloven. Uiteindelijk
kwamen ze tot stilstand bij die ene horizontale constatering:
het is zoals het is.
Ook na zijn dood.
Elke keer hoopte ik iets nieuws te vinden, iets anders,
iets wat ergens heen leidde, of een doel in zich droeg.
Voor anderen of voor mezelf – maar tot nu heb ik niets
gevonden.
Nog altijd dwalen Nily’s ogen langs de contouren van
mijn gezicht, dan vraagt ze of ik wel gezond eet.
Ze hoeft zich echt geen zorgen te maken, Paula, de
studente zang, koopt fruit voor me, en dadels, soms een
chocoladereep, van alles koopt ze, ook als ik vergeet
daarom te vragen. Vreemd, ik geef Nily dit antwoord
alsof het een bewuste waarneming is die ik paraat heb,
maar nu pas realiseer ik me hoeveel Paula voor mij
doet, en een gevoel van gêne overvalt me.
Nily’s gerustgestelde glimlach toont me haar fraaie
gebit. Ze heeft haar gebit behouden, ze is er trots op, al
kan ze haar glimlach niet meer zien in de spiegel. Het
lukt haar soms, mits opgeheven tot vlak voor haar brillenglazen,
een detail te ontwaren in het donker van
haar wereld, een detail als bijvoorbeeld de stof van een
vest, de steen in een ring, een detail niet groter dan een
traan. En met behulp van een speciaal voor haar geconstrueerde
lens, die de werkelijkheid in zijn geslepen
glas vangt en tientallen malen opblaast, is ze met grote
inspanning in staat een tekst tot leven te wekken door
letter voor letter onder de loep door te schuiven. Op