Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

42
dachte post te vatten dat het geen vraag is, maar een be-
vel, een op vragende toon uitgesproken bevel. Alles
móét goed zijn. Problemen bestaan niet. Nee, liever
niet. En mocht verdriet al ergens om een hoek turen of
door kieren kruipen – met die vraag maakt de ander
duidelijk: laat mij er vooral buiten.
Of zijn de woorden eerder een bezwering? Een niet
kunnen, niet willen aanvaarden van verdriet, van pijn,
van moeilijkheden? Zeker niet die van een ander? En
verschoond willen blijven van elke vorm van ellende?
Een bezwering is het, die vraag, een niet willen weten.
Nu begrijp ik het. Uit wanhoop geboren, en misschien
uit angst het niet te kunnen dragen, of bezoedeld
te worden met andermans verdriet. Of uit luiheid,
of om gebrek aan interesse te verhullen.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Maar nee, het ligt aan mij. ‘Alles goed’ betekent niets
anders dan: hallo. Waarom weet ik dat niet? Waarom
weiger ik me te schikken in de gangbare ordening en zeg
ik niet gewoon hallo terug? Waarom doe ik niet mee?
Het is een tekort van mijn kant. Een koppig vasthouden
aan letterlijke betekenissen, aan een zinloze en allang
afgedankte zorgvuldigheid.
Ik ben nog altijd op de vlucht met al die vragen op
mijn hielen.
Uit onnadenkendheid, vrees ik, worden de meeste wreedheden
begaan.
]