Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

gen waar ik antwoord op zal moeten geven. Waarom
heb ik niet gezegd: het gaat goed, en met jou? Dat was
helemaal niet opgevallen, en wie vraagt me eerlijk te
zijn en de intimiteit van mijn leven te ontbloten voor iedereen
die wil weten hoe het met me gaat? Ik hoor niet
meer wat hij prevelt, ik begrijp alleen dat hij op weg is
naar het Centraal Station, om daar de trein te nemen
waarschijnlijk, en ik raak in paniek om wat hij nu met
zekerheid zal vragen. Bij voorbaat breek ik zijn woorden
af, laat zijn vriendelijke blik doodbloeden op de
starheid van mijn gezicht, zeg dat ik terug moet, draai
me om, ga op mijn plek zitten, aan het raam.
Verbazing en onzekerheid in zijn ogen, in zijn bewegingen,
dat was nog het ergste, de verwarring en onzekerheid
in zijn bewegingen, het niet weten wat hij met
zichzelf aan moest, op de vlucht voor zichzelf, voor mij,
voor een situatie die hij niet kan begrijpen. Hij loopt door
de wagon naar voren, naar waar de bestuurder zit en dan
weer terug, aarzelt, laat zich op een bank neer, staat weer
op. Wanneer de tram stopt, stapt hij haastig uit.
Hij was mijn eerste slachtoffer.
Maar ga toch zitten, Hanna.
Ik sta midden in Nily’s kamer, blijkbaar was ik overeind
gekomen uit mijn stoel en de kamer ingelopen.
Achteruit schuifel ik terug en ga zitten.
Zij mag me vragen hoe het met me gaat, haar zou ik
willen vertellen wat ik Steven heb aangedaan, haar zou
ik het willen vertellen.
]
39