Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

Alleen het bewegen van Nily’s lippen zegt me dat ze iets
vraagt. In razende vaart verbleken de kleurige blokjes
van de linoleumvloer, de vloer trekt zich terug en lost
op in het niets. Met de vloer verdwijnt ook de ziekenhuishal
en het spelende meisje in haar blauwe jurk.
Hoe is het met je? vraagt Nily.
Ik schrik op. Die vraag weer. Daar heb je haar. Radeloos
maakt ze me van onmacht. Die altijd weer vriendelijke,
op vragende toon uitgesproken zin verlangt iets van me
waaraan ik niet kan voldoen en ik verlies elke controle.
Nily’s vraag voert me terug in de tijd, zet me neer in de
tram waar mijn eerste schuldeloze slachtoffer wacht. Het
is avond, ik zit op een bank bij het raam en kijk naar de
met een zilveren viltstift bekladde leuning voor me en
naar de geribbelde vloer waarover een geblutst bierblikje
rondtolt, en naar mijn laarzen en bedenk dat ik ze had
moeten poetsen, dat het zo geen gezicht is. Paula dringt
erop aan dat ik nieuwe koop maar het laat me allemaal
koud. Sinds kort ken ik de naam van de ziekte waaraan
mijn zoon lijdt. Ik zit in mijn hoekje en waarom weet ik
37