Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

34
Ik zou willen dat Nily me blijft vasthouden en ik me
voor altijd bij haar kan verbergen, en ik zou willen dat
haar weke warme lichaam van oude vrouw mij omvat,
mijn zijn opheft. Maar ik sta al naast haar, los van haar,
naast de kapstok in haar woning, trek je jas uit, Hanna,
zegt ze en ik trek mijn jas uit en hang hem op, mijn
shawl hang ik ernaast terwijl zij doorloopt, haar aan de
gang grenzende keuken in en vraagt of ik thee wil – het
is geen werk, alleen even de waterkoker aanzetten,
theezakje in een glas, en hupsakee klaar.
Misschien omdat ik haar wilde helpen, wat zij vriendelijk
maar beslist weigerde, weet ik niet meer waar ik
mijn tas heb neergezet. Aan de kapstok hangt hij niet
en onder de kapstok is niets te zien, ook niet in de keuken,
waar Nily zich diep over het theeglas buigt. Ze
houdt de ketel hoog in haar rechterhand en het kokende
water stroomt rakelings langs haar wang en ingespannen
starend oog. Nee, ik mag niet helpen, zij kan
het zelf.
Ik vind de tas in de woonkamer. Ik moet, toen haar
armen me loslieten, haar woonkamer zijn binnen gewankeld
en de tas aan de zwartleren designstoel heb-