Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

Ik wil ergens heen met mijzelf. In gedachten loop ik
met mijn lichaam te leuren; wie neemt het mee, wie
houdt het vast, wie houdt mij vast? Misschien moet ik
worden opgenomen, ja, dat lijkt me wel iets, opgenomen
en weggeborgen in een statig steriel gebouw, ver
van de stad – een gebouw met lange schone gangen en
rustgevend ingerichte kamers, met een recreatieruimte
en een gemeenschappelijke eetzaal. Er is daar natuurlijk
ook een tuin met paden waarover je kunt wandelen.
En er zijn banken. Als je er zin in hebt ga je op een
van de banken zitten mijmeren en je kijkt eens naar de
bomen, je kijkt eens naar de struiken, misschien groeien
er ook wel bloemen, bloemen in voorzichtige kleuren
en in vele soorten, roze en geel en zacht wit. Zomaar
een beetje zitten mijmeren, geen heldere gedachten,
het liefst geen gedachten, het liefst leegte. Dat het
gebouw en de tuin omheind zijn door een hoog traliehek
met ijzeren punten is juist fijn, ik wil er nooit meer
uit. Hier hoef je niet op de schemering te wachten om je
hol uit te durven kruipen.
’s Nachts slaap ik er de hele nacht rustig en zonder
dromen, dat komt door de pillen, ik ben de pillen ziels-
27