Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

24
Boven zijn hoofd hing een bol. Door een slang druppel-
de gif zijn arm in en vandaar zwierf het door zijn li-
chaam. Hij zei: wellicht gaan m’n nieren eraan, en hij
zei: ik kan doof worden. Hij vertelde dat ze met hem
hadden willen overleggen over de toevoer van het gif –
hij was immers geen kind meer, hij was een volwassen
man. Ze vroegen hem of ze de toevoer wat zouden temperen.
Maar hij gaat hier liever doof vandaan dan dood,
heeft hij hun geantwoord. Laat dat gif maar stromen.
Mijn nieren mocht hij hebben als dat nodig was. Hij
mocht niet alleen mijn nieren hebben, alles mocht hij
van me hebben. Waarom toch kon ik zijn ziekte niet
overnemen en met hem van plaats wisselen? Ik zou
hem overeind helpen, hij zou zijn benen voorzichtig
over de rand van het bed schuiven – verzwakt en mager
bungelend over de rand – en we zouden elkaar aankijken
met een sprakeloze blik. Terwijl ik hem ondersteunde
zou hij eerst nog onwennig op zijn benen gaan
staan, en ik zie het ongeloof in zijn ogen oplichten, ongeloof
eerst, dan beide, ongeloof en blijdschap. Ik ga in
zijn bed liggen en als vanzelf hebben de slangen met