Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

Tijdens het telefoongesprek met Nily heb ik geschreeuwd.
Dat het niet kon, niet kon omdat hij uit mij geboren was.
Ze hoorde mijn schreeuwen niet – het schreeuwde in
mij. Een schreeuwen vrijwel zonder geluid, een schreeuwen
dat een uitweg zocht, naar buiten brak en zich om
me heen stulpte, me beknelde en mijn stem niet meer
volume toestond dan een zuchten.
Dat het niet kon omdat hij uit mij geboren was. Alsof het
ene verbonden zou zijn met het andere. Maar die verbinding
bleek, ongeacht de hoeveelheid jaren die er lagen
tussen zijn geboorte en zijn naderende dood – en later
tussen zijn geboorte en zijn dood – genadeloos aanwezig.
Ik ben me erover blijven verbazen, over wat ik er allemaal
heb uitgeschreeuwd en wat nog altijd resoneert in
mijn lijf, ik was er even ontsteld door als Nily, die me
aanhoorde aan de andere kant van de lijn. Mijn eigen
woorden kon ik niet verklaren – ik had ze nooit eerder
gehoord, ik had ze nooit eerder gedacht, maar het was
zo, daar kon ik niet omheen, al begreep ik het niet, en
ik bleef zien hoe dood en geboorte hun armen tot aan
21