Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

epiloog
februari. drie uur in de middag, het leek nacht.
de vrouw zat op een stoel bij zijn bed, rechts van hem, aan
het voeteneinde.
haar zoon lag in het bed, op zijn linkerzij, alleen zo kon hij
nog liggen – de moordenaar huisde groot als een vrijwel volgroeide
foetus in zijn buik.
(enkele dagen later zou de vrouw in het gezicht van haar
zoon slechts de schim zien van wie hij was geweest.)
haar zoon zei: wanneer je over mij schrijft, zeg dan duidelijk
dat het jouw perceptie is.
hij ging ervan uit dat zij over hem zou schrijven.
voor hem was dat een gegeven, hij gaf daarmee ook toestemming,
hij vertrouwde haar,
maar dat inzicht kwam pas later.
ze zat daar aan zijn bed, en schrijven bestond misschien wel,
maar ergens onbereikbaar ver, in een ander universum, niet
voor haar.
nee, schudde ze, nee.
hij knikte, ja, of hij zei, ja, met zijn ogen.
zijn jonge vrouw lag naast hem op het bed. dat gaf hem
rust,
zo lag ze daar al dagen, al weken naast hem op het bed.
125