Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

toen, de uitvaart,
het voeteneinde van zijn kist, een kist van ongeschaafd
vurenhout, bedolven onder massa’s wilde
groenwitte rozen met rode doornen en harde bladeren,
ik kocht ze in een winkel niet ver van het park, op
een hoek – ik kocht ze de ochtend van de uitvaart, de
uitvaart die al een herinnering is,
geef deze maar, zei ik, wijzend op de rozen in een emmer
op de grond, en ik noemde een getal, noemde het
aantal jaren dat hij had geleefd,
nee, zei ik tegen de verkoopster, nee de doornen hoeven
er niet af,
nee, zei ik tegen haar, deze rozen hoeven niet in een
vaas,
laat zo maar, zei ik, laat ze maar zoals ze zijn, met
doornen, met alle bladeren, zo is het goed,
de verkoopster keek me aan. o, zei ze, en ze herhaalde:
ze hoeven niet in een vaas,
voor de rouwstoet uit loopt met deemoedige pas een uitvaartbegeleider,
gekleed in het zwart,
zijn hoed houdt hij in beide handen, laag voor zijn
buik,
123