Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

de tijd verspringt, de tijd tilt me op, tilt me voorbij mijn
ziekteverlof, tilt me over de voorjaarsvakantie heen en
zet me keurig aangekleed en met gekamde haren neer
op de gang voor de docentenkamer, voor de gulzig geopende
deur van de docentenkamer,
daar zal ik zo binnengaan, die kamer vol lachende
monden, druk bewegende tongen, rondspattend speeksel,
aandacht opeisende vakantieverhalen en met als
middelpunt Marella, de kamer met de scherp prikkelende
en tegelijkertijd muffe geur van warme lijven, de
geur van goedkope koffie en verlammende vanzelfsprekendheid,
de tijd van wachten op de schemering is voorbij,
ik ben weer aan het werk, het leven gaat door, het leven
gaat door en laat mij achter en toch ga ook ik door
en laat ik mijzelf achter,
ik sta voor de docentenkamer en denk terug aan die
morgen, een jaar na zijn dood,
kijk naar mezelf vanuit een nabije toekomst die werkelijker
aanvoelt en vreemd genoeg tastbaarder lijkt
dan de Hanna hier in haar badjas – geen mooie heldere
tranen in haar ogen maar haar handen om haar mond
om geen geluid te maken en wat dan nog als Paula haar
zo ziet? als ze haar hoort?
geluid dat niet eens uit Hanna’s mond komt maar uit
haar buik, geluid als van een gewond dier dat kreunt en
kermt,
de Hanna voor het balkonraam is al herinnering geworden,
de eerste sterfdag is al herinnering,
meedogenloos neemt de tijd alles met zich mee in
121