Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

118
Ze deden maar, daar buiten. De ogen van de jongen verwijdden
zich, de blauwgrijze irissen werden omringd
door oogwit. Aan dit doodstil zittende kind bewoog
niets dan het steeds verder opensperren van de ogen
voor een onvermijdelijke ontmoeting met zijn vader
die, losgekomen van de foto, uit de leren lijst was gestapt
en het kind aanraakte, bij het kind binnendrong,
en in de wijd open ogen weerspiegelde ontzetting en
liefde, onbewust van tranen die opwelden, druppels
vormden en achter elkaar aan over de rand van het ooglid
wipten, over kinderwangen gleden tot de jongen de
foto neerlegde en de betovering verbrak,
]