Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

110
Nog twee dagen.
In het raam van de coupé zie ik hem. Hij zit achter de
lange zijde van de tafel in de eetkamer. In het midden.
Alleen. Toch zijn zijn vrouw en kinderen er ook, en ik,
ik ben er ook, maar alleen hem zie ik achter de tafel.
Hij is jarig. Hij is ziek en jarig, de naam van zijn ziekte
is nog niet bekend. De hevige pijnaanvallen die hem
dag en nacht belagen, gunnen hem een korte rust – nu
kan hij de cadeaus uitpakken die nog ongeopend voor
hem op tafel liggen.
Met een uitdagende blik kijkt hij naar ons op, onder
die blik huist gevaar. Angst. Huist de wil om te leven,
bij zijn gezin te blijven. De uitzinnige wil om te leven
en bij zijn gezin te blijven.
De tafel is die van hun eigen eetkamer, zoals de lichtblauwe
gordijnen achter hem die van hun eigen eetkamer
zijn. Ook het uitzicht uit de ramen is bekend en
vertrouwd. Toch is het beeld hevig en onrustbarend en
ineens vloeit zijn beeltenis over de bekraste kunststoffen
kozijnen om het raam, breidt zich uit, zowel rechts
van mij als links van mij, vult de hele coupé en ook – ik
kijk naar boven en zie aan het gestuukte plafond de sta-