Wachten op de schemering - Chaja Polak.pdf - Overspoor

102
te aarden, om houvast te zoeken op de planken vloer
van een toekomstig podium. Ze schudt haar magere lichaam
los, alles schudt aan haar; schouders, armen,
buik, benen – adem moet steun hebben, doceert ze en
ze vormt met verstrengelde vingers een kom voor haar
schaambeen. Hier, kijk hier, en met haast obscene bewegingen
wiebelt ze haar platte onderbuik naar voren,
naar me toe en weer van me af en weer naar me toe,
een obsceniteit in volslagen tegenspraak met de ingetogen
ernst van haar blik.
Kijk maar, hier wordt de ademstroom gesteund om
druk weg te nemen van de stembanden, om klank geboren
te kunnen laten worden –, en met verrassende
sierlijkheid, haar lichaam in rust en overgave, ontstrengelen
haar vingers zich, de handen maken zich los uit
de kom voor haar schaambeen, bewegen voor haar
lichaam als in een dans omhoog, en terwijl ze omhooggaan,
keert ze de handpalmen naar binnen en laat
haar handen knikken op de polsen –, zo, zo moet adem
stromen, ziet u, van beneden naar boven. En voortgaand,
met eenzelfde sierlijkheid, bewegen haar handen
over de schouders heen en dan achter langs haar
hoofd omhoog en tonen me zo de ademstroom die opwelt
door haar lichaam tot in de klankkast van het achterhoofd.
Een ogenblik blijft ze zo staan, dan loopt ze terug
naar haar stoel, gaat zitten en staat weer op. Greek. Ik
zing een aria uit de opera Greek. De enige aria in die
opera. Van Mark-Anthony Turnage. Ze klakt met haar
tong alsof ze iets lekkers ziet op de keukentafel, mm,
neuriet ze, mm, mm, en ik voel dat mijn wenkbrauwen