VAIS Activiteitenverslag 2008.pdf - Kauri

REpORTAGE
In 2008 krijgt de samenwerking met Mozambique
extra financiële impulsen. Zo is de beslissing
gevallen om te investeren in technische
en beroepsopleidingen, waardoor vanaf 2009
onderwijs vorm krijgt als tweede sector van de
Vlaamse samenwerking in Mozambique. VAIS
blijft het gezondheidssysteem koesteren, door
ondermeer rechtstreeks een bijdrage te leveren
aan de Mozambikaanse begroting voor gezondheidszorg.
Een groot aandeel van de aandacht
gaat naar de provincie Tete, waar verscheidene
partners uit Vlaanderen samen met de Mozambikaanse
overheid sinds enkele tijd hun gezamenlijke
activiteiten in de medische zorgverlening
verdiepen en verbreden. FICA, zoals VAIS in Mozambique
door het leven gaat, wat de Engelse afkorting
is van Flanders International Cooperation
Agency, maakt de Portugese betekenis van die
naam waar. “Te vais o te ficas?”, vragen Mozambikanen
wel eens, ga je voort of blijf je. VAIS, of
beter FICA, heeft in 2008 duidelijk gemaakt dat
Vlaanderen een blijver is.
TETE, ONdER dOkTERShANdEN
“Juist, tegen het einde van het programma moet
ik hier overbodig zijn”. Met die woorden beaamt
Ester Casas (rechts op de foto) mijn opmerking
tijdens onze wandeling tussen de verschillende
afdelingen van het provinciale ziekenhuis in Tete.
De nieuwe gebouwen staan in de steigers, sommige
zijn al in gebruik genomen. Je komt het niet
vaak tegen in Afrika, ruime ziekenkamers met
veel lucht en ruimte, die je als bezoeker, vanwege
de ellende die er te zien is en de broeierige
warmte die er heerst, niet teneerdrukken. Maar
dat toekomstige voordeel, een ziekenzorgaanbod
dat op genezen afgestemd is en niet aan heimelijke
stervensbegeleiding doet – ook al is dat nog
te veel de praktijk -, heeft tijdens de overgang ook
Zuidwerking
MOZAMBIQUE
MOZAMBIQUE, DE DONORDARLING.
GEZONDHEIDSZORG, HET TROETELKIND
zijn nadeel. De hele site ziet eruit als een bouwplaats
met alle gevolgen vandien. Je baggert er
door de plassen en de modder en vraagt je af hoe
hygiënisch het wel is om ongeremd door de gangen
van onverschillig welke afdeling te lopen. De
kortetermijnbekommernissen wijken even voor
de langetermijnoogmerken.
Toch verliest Dr. Casas de korte termijn niet uit
het oog. Ze is apentrots dat de kwestie van de
wachtruimte eindelijk geregeld is. Er is plaats
gemaakt op de op een Congolese barza lijkende,
halfopen ruimte aan de zijkant van het hoofdgebouw.
Voortaan nemen de patiënten daar plaats
voor ze zich aan de receptie melden voor doorverwijzing.
Gedaan met het gewriemel in een
van de donkere gangen, waar het zweet je al
na enkele seconden uitbreekt. “Het heeft acht
maanden geduurd voor we dat in orde gekregen
hebben”, zegt Ester, blij en opgelucht, maar ik
proef de moedeloosheid die zich van haar meester
gemaakt had.
De tijd die er verloopt om zo’n ogenschijnlijk kleine
ingreep als de organisatie van de wachtrij in
een ziekenhuis tot een goed einde te brengen, il-
Activiteitenverslag 2008 | 9