Download PDF (391KB) - Springer

356 Pedagogische adviezen voor speciale kinderen
haar en haar hofhouding (de Wannabees) draait alles om macht. De hofhouding
heeft er alles voor over om bij de Queen Bee te horen en bestaat uit:
De trouwe adjudant/hofnar/aangever, die niets is zonder de Queen Bee en
alles doet om haar positie te behouden.
De bankier, die de informatie beheert waarmee ze anderen kan manipuleren.
Ze lijkt onschuldig, maar is een rasintrigante die zelf buiten schot
blijft.
Het slachtoffer, de zondebok, de katalysator van frustraties. Zij zit in een
isolement en zwijgt over de intimidaties, omdat ze ‘liever geschopt wordt
dan eruit geschopt’.
De omstanders, die zich regelmatig schamen voor het gedrag van de groep,
maar niets durven te zeggen uit angst dat zij het volgende slachtoffer zullen
zijn.
De drijver, die zich moeiteloos door alle groepjes heen lijkt te bewegen. Ze
heeft vriendinnen in verschillende groepen, maar behoort niet tot één kliek.
Ze heeft voldoende zelfvertrouwen, zodat ze niet van een groep afhankelijk
is. Ze is aardig voor iedereen, maar heeft geen macht (Wiseman, 2003).
In Nederland wordt deze vorm van meidenintimidatie onder de aandacht
gebracht in het project ‘Koninginnen en krengen’ (Visser, 2007). Op de basisschool
doet het verschijnsel zich al voor vanaf groep 5; hier wordt vaak direct
ingegrepen. In de onderbouw van het voortgezet onderwijs speelt het ook,
maar daar wordt meestal minder aandacht besteed aan het groepsgebeuren.
Juist omdat meisjes de directe confrontatie vaak niet aandurven uit angst om
de relatie te verspelen, hebben ze deze alternatieve, indirecte agressie ontwikkeld.
Hun relationele gerichtheid, die een kracht is, kan ook een zwakte
zijn: het maakt meisjes kwetsbaar, ze zijn (te) afhankelijk van het oordeel
van anderen. Hun voornaamste (onzichtbare) wapens zijn: samenklitten
tegen anderen, manipuleren, geruchten verspreiden, zichtbaar over anderen
fl uisteren, roddelen, negeren, belachelijk maken, rollen met de ogen, vuile
blikken, fl uisteren, handelen in geheimen, bijnamen geven, vriendjes afpikken,
reputatie schaden, uitsluiting en digitaal pesten (bijvoorbeeld op MSN).
Aandacht van een jongen is statusverhogend, zodat deze meisjes – soms
terwijl ze er helemaal nog niet aan toe zijn – met zo’n jongen over hun eigen
grenzen heen gaan. Liever een fout vriendje dan geen vriendje. Behalve status
biedt die jongen bescherming tegen meidenintimidatie. De ultieme Queenbee-bom
is dan ook om haar uit te maken voor slet, waardoor dat meisje vervolgens
nog eens extra het risico loopt om door andere jongens als zodanig
benaderd te worden. De rollen in meidengroepen kunnen snel wisselen; zelfs
de koningin is haar positie niet zeker. Voor de aanpak zijn er verschillende
mogelijkheden (Visser, 2007). Het is belangrijk:
Dit fenomeen heel serieus te nemen en de collega’s op school zich hiervan
goed bewust te maken.
Te laten merken dat je meidenintimidatie niet accepteert.
Hun ‘wapens’ als ongewenst te benoemen, zoals het roddelen of het
gebruik van scheldwoorden zoals slet, bitch, hoer of pot. Dit kan eventueel
in de schoolregels opgenomen worden.