Notulen Raad 9 juni 2011 - OCMW Gent

OCMW GENT
RMW – notulen 9.06.2011
Notulen
juridische dienst (mail dd 03.02.11): “Opzoekingen leverden geen rechtspraak op die ons
standpunt (bedoeld wordt het OCMW-standpunt) deelt.”
We verwijzen o.m. naar een cassatiearrest van 13.01.86 waarin staat dat het begrip
"samenwonen" een economische gegeven is en niet een louter administratief samenwonen
beoogt. Er is voorts het arrest van het Gentse arbeidshof van 07.05.10 in de zaak M. Ook in
dat arrest wordt de stelling van het OCMW- bestuur heel duidelijk tegengesproken. Het
Gentse arbeidshof poneert dat "het leefloon van een samenwonende alleen dan afdoende is
en alleen dan toelaat een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid
wanneer minstens een deel van die samenwonenden ook effectief bijdragen tot de
financiering van de hoofdzakelijk gemeenschappelijk geregelde huishoudelijke
aangelegenheid". Het arbeidshof voegt daar nog aan toe dat door het in die omstandigheden
toekennen van het leefloon van samenwonende aan de leefloongerechtigde "het OCMW op die
manier het persoonlijke karakter van het recht op maatschappelijke dienstverlening miskent"
met verwijzing naar een arrest van het Hof van Cassatie van 29.09.08. Diezelfde interpretatie
wordt gedeeld door Dries Simoens, de meest gezaghebbende commentator van de OCMWwetgeving.
Er kan ook worden verwezen naar de bevoegde staatssecretaris, Philippe Courard, die op
25.01.10 antwoordde op een parlementaire vraag dat "een samenwonende iemand is die in
vergelijking met een alleenstaande meer materiële voordelen geniet en minder financiële
lasten draagt" en verder dat "alleen het samenwonen in de financieel-economische betekenis
hier in rekening moet worden gebracht".
In antwoord op een schriftelijke vraag van raadslid Paul Pataer over dezelfde materie d.d.
03.02.11, stelt de OCMW-voorzitter dat het arrest in de zaak M hierboven aangehaald, een
uitspraak bevat over de toepassing van de organieke OCMW-wet en niet over artikel 14 van
de RMI-wet.
In de organieke wet is er geen sprake van indeling van financiële hulp in categorieën. De RMIwet
maakt die indelingen wel. Dat onderscheid mist ernstige grond. De breed gesteunde
redenering van rechtspraak en rechtsleer maakt geen onderscheid tussen beide basiswetten
en is sociaal-economisch gefundeerd.
Intussen heeft de Gentse arbeidsrechtbank haar vaste rechtspraak recent opnieuw
bekrachtigd. In een vonnis van 29.04.11 in de zaak K, voorgelegd aan het BCSD van
24.05.11, heeft de rechtbank andermaal zijn interpretatie i.v.m. het begrip "samenwoonst"
bevestigd. Wij citeren uit dat vonnis: "Eigenlijk besliste het OCMW om aan de verzoeker een
deel van zijn aanspraken op maatschappelijke dienstverlening te ontzeggen, om er zeker van
te zijn dat deze steun niet onrechtstreeks zou terechtkomen bij zijn echtgenote die, met
uitzondering van dringende medische zorg, geen aanspraken kan formuleren ten aanzien van
het OCMW Gent". Aansluitend bij de reeds geciteerde cassatie-uitspraak, herhaalt de
rechtbank dat het OCMW hier "het persoonlijk karakter van het recht op maatschappelijke
dienstverlening miskent." Op basis hiervan adviseren onze raadsman en de juridische dienst
aan het BCSD geen beroep aan te tekenen in de zaak K omdat dit weinig zin heeft
”vooruitlopend op het aangehouden standpunt van het Auditoraat-generaal en het
Arbeidshof.”
Het lijkt ons aangewezen dat de OCMW-raad in deze materie, gelet op wat voorafgaat, het
standpunt van het bestuur politiek bijstuurt.