DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

76
hoofdstuk 4: de draagkracht van patiënten versterken
De Guidelines for counseling in infertility geven een aantal objectieven voor counseling in specifieke situaties, bij
behandeling waarbij een derde partij betrokken is en voor counseling bij zogenaamde sociale infertiliteit.
Counseling in specifieke situaties
Meerlingzwangerschap • Een realistisch beeld geven van wat een meerlingzwangerschap inhoudt en van
wat het betekent om ouders te zijn van twee of meer kinderen van dezelfde leeftijd;
• Patiënten voorbereiden op de emotionele gevolgen van eventuele foetusreductie.
Het beëindigen van
behandelingen
• Koppels helpen een punt te zetten achter de behandelingen, ook al zijn er nog
medische behandelingen mogelijk;
• Bespreken wat het verlies van een belangrijk levensdoel voor de patiënt betekent;
• De verschillen tussen de partners bespreken inzake de bereidheid om te stoppen
met de behandelingen.
Allochtone patiënten • Diagnose en behandeling mogelijk maken door een medische praktijk die de
socioculturele achtergrond van de patiënten respecteert;
• De communicatie tussen patiënten en team verbeteren door een beter begrip
van wat het binnen de cultuur van de patiënt betekent om onvruchtbaar te zijn;
• Bespreekbaar maken wat de gevolgen kunnen zijn van een intense druk op de
vrouw of het koppel om zwanger te worden;
• Bespreekbaar maken hoe kinderloos zijn een invloed heeft op de plaats die het
koppel, en de vrouw in het bijzonder, binnen de gemeenschap heeft;
• Bespreekbaar maken dat infertiliteit als een probleem (of falen) van de vrouw
wordt gezien.
Counseling bij behandelingen waarbij een derde partij betrokken is
Algemeen • Koppels doen begrijpen wat de gevolgen zijn van voortplantingstechnieken
waarbij een derde partij is ingeschakeld en hen daarmee in het reine laten komen;
• Verschillen tussen partners bespreken inzake de bereidheid om over te gaan tot
het gebruik van donormateriaal;
• Nagaan of het koppel, donor enz. geschikt is (zie screening en diagnose);
• Waken over het welzijn van de ouder die geen genetische band met het kind zal
hebben;
• Raad geven in verband met de communicatie tegenover het kind en de omgeving
over de betrokkenheid van een derde partij;
• Eventueel gebrek aan steun van de omgeving bespreekbaar maken;
• De rol van een eventuele gekende donor of draagmoeder verduidelijken, evenals
de (grenzen aan) de relatie en het contact met het toekomstige kind;
• Het effect op het huidige of toekomstige gezin van deze donor of draagmoeder
verduidelijken;
• De juridische en medische risico’s bespreken, evenals religieuze en culturele
bekommernissen;
• Zich ervan verzekeren dat de beslissing om te doneren of draagmoeder te zijn
niet onder dwang gebeurt.