DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

delen voorzien zijn om aan die verplichting tegemoet te
komen. Zoals verder in het dossier zal blijken, resulteert
de vaagheid van de wet in een even grote vaagheid op
het terrein.
Over de methodiek van het dossier
De bevindingen in dit dossier zijn deels gebaseerd op
literatuur en in grote mate op persoonlijke gesprekken
met een diverse groep van betrokkenen: artsen,
psychiaters en psychologen, verantwoordelijken van
ivf-laboratoria, vroedvrouwen en verplegend personeel,
een ethicus en een aantal koppels die momenteel een
fertiliteitsbehandeling ondergaan of die er een achter
de rug hebben. Op p. 94 vindt u een overzicht van de
professionals die we voor dit dossier geïnterviewd hebben.
Om de privacy van de geïnterviewde patiënten te
vrijwaren, citeren we hen niet onder hun eigen naam.
Alles samen hadden wij gesprekken met een 27 per-
sonen of koppels over hun onvervulde kinderwens
en hun ervaringen in fertiliteitscentra. Een deel van
die gesprekken waren individueel, de meeste waren
groepsgesprekken. Uit die gesprekken hebben we voor
het verslag die uitspraken weerhouden die het meest
beeldend, typisch of het beste verwoord waren. Dat
maakt dat regelmatig dezelfde personen aan het woord
komen.
De interviews geven een persoonlijke appreciatie van
de betrokkenen weer. Arts, verpleegkundige, psycholoog,
patiënt ervaren de realiteit van de fertiliteitsbehandelingen
elk op hun manier. De interviewmethode
als bron van informatievergaring levert een rijk geschakeerd
beeld op. Ze biedt een waardevolle aanvulling op
wetenschappelijke gegevens, die gebaseerd zijn op
gestandaardiseerde vragenlijsten en tests. Dit dossier
wil een terreinverkenning bieden, die hopelijk de aanzet
geeft tot een verdere exploratie van de impact van
fertiliteitsbehandelingen en hoe daarmee kan worden
omgegaan.
5