DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

‘Bij ons werd er ook niet gepraat in de wachtzaal, maar
als je daar zo ’s morgen vroeg met z’n allen zat voelde
ik toch een soort solidariteit. Je beseft dat je niet de
enige bent die dit doormaakt.’ Karel in een persoonlijk
gesprek.
‘Iedereen zit in dezelfde situatie, maar niemand praat
met de andere. Het zou goed zijn mochten ze een soort
huiskamersfeer kunnen creëren. Dat je in plaats van
stoelen een salon zet. En als er dan nog een psycho-
loog aanwezig is die het gesprek in gang zet… Want
kunnen praten met lotgenoten verlicht.’ Niels in de
focusgroep Ex-Patiënten.
‘In ons centrum zat je in een grote wachtzaal, allemaal
met het gezicht in dezelfde richting, net een station.
Maar voor de echo’s moest je in een kleiner lokaal gaan
wachten en daar geraakte ik gemakkelijk aan de praat
met de andere vrouwen. De tijd vloog er om, het wach-
ten werd warmer, iedereen bloeide open en je ging
ontspannen naar de echo.’ Tessa in de focusgroep
Ex-Patiënten.
Gespreksgroepen
In begeleide gespreksgroepen kunnen patiënten op
een gestructureerde wijze met elkaar in contact komen
en ervaringen uitwisselen. Een aantal fertiliteitscentra
en ook het fertiliteitsnetwerk De Verdwaalde Ooievaar
hebben in het verleden reeds met dergelijke groepen
geëxperimenteerd. De algemene ervaring lijkt te zijn dat
de drempel om naar deze groepen te komen vrij hoog
is, maar dat deelnemers er wel veel deugd van onder-
vinden. Een voordeel van dergelijke gespreksgroepen
is dat ze op de beide partners van een koppel gericht
zijn en mannen daardoor ook de kans krijgen om met
lotgenoten in contact te komen. Dat dit contact tege-
moetkomt aan een reële nood blijkt ook uit de ervarin-
gen met de focusgroepen ingericht voor dit dossier.
‘Wij namen in het UZ deel aan een praatgroep. We heb-
ben daar veel aan gehad, vooral omdat ik er samen met
mijn man naartoe ging. Het was een manier om samen
aan de praat te geraken.’ Rosanne in de focusgroep
Ex-Patiënten.
‘Ik ben al eens naar een voordracht geweest. Je hoort
er interessante dingen, maar er is geen interactie. Hier
kan ik honderduit praten. Ik hoef me hier niet te scha-
men, ik hoef niets te verzwijgen omdat de andere man-
nen in deze groep precies weten waar ik het over heb.
Mocht ik er tegenover collega’s over praten, ze zouden
me niet begrijpen.’ Niels over het gesprek tijdens de
focusgroep Samen Verder.
‘Ik heb mijn man nog nooit zo veel horen vertellen als
vandaag. Hij was niet te stoppen.’ Tessa over de focus-
groep Samen Verder.
De Guidelines maken een onderscheid tussen zelfhulp-
groepen en professioneel begeleide groepen.
Zelfhulpgroepen moeten volgens de Guidelines:
• De autonomie van patiënten versterken door het
proactieve karakter van zelfhulpgroepen, waarbij
elk lid bijdraagt tot het succes van de groep;
67