DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

66
hoofdstuk 4: de draagkracht van patiënten versterken
Een aantal grote centra zijn zo georganiseerd dat
patiënten na de consultatie bij de arts een gesprek heb-
ben met een consulent (doorgaans een vroedvrouw) die
hen uitgebreide informatie geeft over hun specifieke
behandeling en antwoordt op hun vragen. Die handels-
wijze heeft een aantal voordelen.
• Tijd: Patiënten voelen vaak sterk aan dat de
beschikbare tijd van een arts beperkt is, zeker in
centra met volle wachtzalen. Twintig minuten tot
een half uur – de gebruikelijke tijd van een
consult – is een zeer korte tijdspanne voor een
uitgebreid, invoelend gesprek.
• Vertrouwelijkheid: Een aantal patiënten kan zich
geïntimideerd voelen door een arts terwijl consu-
lenten of vroedvrouwen als toegankelijker
beschouwd kunnen worden. Patiënten zullen hen
daardoor gemakkelijker niet-medische en daardoor
schijnbaar minder urgente vragen durven stellen.
• Specifieke competenties: een goed invoelend
gesprek voeren vergt specifieke communicatieve
vaardigheden en competenties. Niet iedere goede
fertiliteitsarts is daarom ook een uitstekende
communicator.
‘De consulente legde ons alles uit. Met medische
vragen konden we altijd bij haar terecht. Dat schepte
een vertrouwensband. Ook al zaten we in een van de
grootste fertiliteitscentra van Vlaanderen, ik heb me
nooit een nummer gevoeld. Er werd altijd tijd voor ons
gemaakt en met ons meegeleefd.’ Britt in de focus-
groep Ex-Patiënten.
3. Lotgenotencontact stimuleren
Zoals in hoofdstuk III duidelijk werd kunnen lotgenoten
een belangrijke steun betekenen voor elkaar.
‘Lotgenoten weten wat je doormaakt. Je voelt dat je
niet alleen staat met je probleem. Familie en vrienden
komen altijd met zogenaamde goede raad; lotgenoten
doen dat niet.’ Elke in de focusgroep Ex-Patiënten.
Patiënten kunnen onder andere met elkaar in contact
gebracht worden via de wachtzaal van het fertiliteits-
centrum, door het organiseren van groepsbijeenkom-
sten, via het internet of via doelgerichte projecten.
Lotgenoten in de wachtzaal
Een aantal artsen oppert dat patiënten met elkaar in
contact komen via de wachtzaal. Uit de focusgroepen
en interviews blijkt dat zulks zeker niet altijd evident is.
Een volle wachtzaal betekent nog niet dat mensen met
elkaar aan de praat gaan. Patiënten kunnen de wach-
tenden voor hen eerder zien als concurrentie, mensen
die maken dat zij zelf pas later bediend worden. De
beleving is voor iedereen verschillend maar allicht kan
de manier waarop de wachtzaal is ingericht bijdragen
tot een goede sfeer en eventueel het ontstaan van
goede gesprekken.
‘Je zit in de wachtzaal al die mensen te bekijken en je
denkt: die heeft al een kind, wat doet die hier nog? Of:
die zijn te oud om nog te behandelen. Praten deden we
niet.’ Inge in de focusgroep Ex-Patiënten.