DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

de behandeling van hun fertiliteitsprobleem, zonder de
slaagkansen van de behandeling te overdrijven. Artsen
zouden negatieve en pijnlijke informatie niet moeten
achterhouden of wegstoppen, omdat dit het rouwpro-
ces bemoeilijkt. Ze zouden mee verantwoordelijkheid
moeten opnemen voor het beperken van het aantal
behandelingspogingen per jaar of voor het inlassen van
een behandelingspauze. Koppels vinden het namelijk erg
moeilijk om deze beslissingen zelf te nemen.’ - enkele
conclusies uit de mind-bodygroep in UZ Leuven,
overgenomen uit ‘Coping with infertility: a Body-Mind
Group Intervention Program for Infertile Couples
Wie? Informatie kan al bij de huisarts of de persoon-
lijke gynaecoloog gegeven worden. Zo bestaat in een
aantal regio’s een zorgpad preconceptiezorg. Patiënten
die te kennen geven dat ze willen stoppen met anti-
conceptie en aan kinderen willen beginnen krijgen
advies omtrent diverse aspecten van hun vruchtbaar-
heid zoals zwangerschapskansen, levensstijladvies,
de mogelijkheden van prenatale onderzoeken, enz. De
huisarts kan een eerste anamnese doen en een aantal
eerste onderzoeken en kan de patiënt inlichten over en
voorbereiden op een mogelijke behandeling in een fer-
tiliteitskliniek. Patiënten hebben doorgaans al een ver-
trouwensband met hun huisarts, waardoor ze gemak-
kelijker bij hem of haar terechtkunnen met hun zorgen.
Een aantal deelnemers van de focusgroepen vermeld-
de de huisarts als een van de personen waar ze met
hun vragen en zorgen terecht konden en waar ze veel
steun bij vonden.
‘Mijn huisarts reikte me na de doodgeboorte van mijn
kindje een beeld aan over hoe ik moest omgaan met
het verdriet. Hij zei : “Je moet het verdriet een plaats
geven. Het blijft in je huis en je moet zorgen dat de deur
ernaartoe op een kier staat. Niet wagenwijd open, ook
niet dicht.” Dat heeft me enorm geholpen.’ Karen, in de
focusgroep Ex-Patiënten.
‘Ik heb een zeer goede huisarts die meeleefde en me
bijvoorbeeld uitlegde hoe ik de spuiten moest zetten.’
Britt in de focusgroep Ex-Patiënten.
‘Met de medische aspecten van de behandeling kon
mijn huisarts mij niet helpen, want daar wist hij niet
genoeg van. Maar toen ik mijn werk in de thuiszorg niet
meer zag zitten in combinatie met de behandelingen,
heeft hij me enorm gesteund om ander werk te zoeken.’
Linda in de focusgroep Ex-Patiënten.
Daarnaast wordt uiteraard veel informatie verstrekt
door de fertiliteitsarts en de vroedvrouw. De Guidelines
stellen dat de arts in belangrijke mate bijdraagt tot
het integreren van de psychosociale zorg, door de
wijze waarop hij en het volledige team omgaan met
de patiënt. Een eerste gesprek met de patiënt zou er
bijvoorbeeld op gericht moeten zijn dat de patiënt zich
begrepen, gerespecteerd en gerustgesteld voelt door
een professioneel, behulpzaam en competent team.
Daarom is het belangrijk, zo stellen de Guidelines,
dat artsen over goede communicatievaardigheden
beschikken en een basiskennis van psychosociale
counseling hebben.
65