DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

54
hoofdstuk 3: copingstrategieën
is het een volgende ‘logische’ stap wanneer ivf- of icsi-
behandelingen niet tot het verhoopte resultaat leiden.
Kunstmatige inseminatie met donorsperma is medisch
gezien een erg eenvoudige behandeling. De gevolgen
voor ouder en kind zijn echter complex. Zullen ze de
omgeving vertellen dat het kind er met genetisch mate-
riaal van iemand anders gekomen is? Zullen ze het hun
kind later vertellen en zo ja: hoe en wanneer? Het zijn
maar enkele vragen waarmee een koppel geconfron-
teerd wordt.
De keuze om over te gaan tot draagmoederschap zorgt
voor nog veel verstrekkender gevolgen. Welke band
hebben de wensouders met de draagmoeder in kwes-
tie? Kiezen ze voor een familielid, een vriendin, een
volstrekte vreemde? In welke mate kunnen de wensou-
ders betrokken zijn bij de zwangerschap? Wat betekent
de keuze van de draagmoeder voor de relatie van het
kind met deze draagmoeder? Is het bijvoorbeeld een
goed idee om de moeder van de wensmoeder draag-
moeder te laten zijn of net niet? Wat betekent dit voor
de onderlinge verhouding tussen de diverse partijen?
De keuze om de behandelingen te staken
Een bijzonder moeilijke keuze is de keuze om te
stoppen met behandelen. Patiënten moeten dan hun
draagkracht afwegen tegen hun kinderwens. Stoppen
met behandelen, omdat het te lang duurt, omdat de
psychologische, lichamelijke, relationele, financiële…
prijs te hoog wordt..., betekent het risico nemen op
levenslange spijt ‘niet genoeg geprobeerd te hebben’.
Men weet immers niet of ‘het de volgende keer mis-
schien wel gaat lukken.’ Een aantal koppels ervaart ook
sociale druk om vol te houden.
‘Ik was emotioneel en lichamelijk volledig uitgeput. Na
elke behandeling wilde ik stoppen. Ik kon niet meer,
maar toch was mijn kinderwens altijd sterker.’ Kaat in
De Verdwaalde Ooievaar.
‘Je merkt soms dat mensen hun leven totaal aan het
verwoesten zijn.’ psychologe Ushi Van Den Broeck.
‘Mensen in mijn omgeving zeiden: “ach, hou toch nog
wat vol.” Maar ze beseffen niet hoe zwaar die behan-
delingen zijn. Voor hen lijkt het net zoiets als naar de
tandarts gaan.’ Brit in de focusgroep Ex-Patiënten.
‘Patiënten worden gestimuleerd om hun grenzen te
overschrijden. De boodschap lijkt te zijn: als je kinderen
wil moet je daar wat voor over hebben.’ Eric Van Hoof
Bijzonder pijnlijk kan het worden als die dynamiek zich
binnen het koppel afspeelt. Zo stelt psychologe Tineke
Van Haecke dat nogal wat mannen de beslissing om
te stoppen met behandelen aan hun vrouw over laten.
Tineke van Haecke: ‘Ze bedoelen dat goed. Ze doen
dat vanuit het besef dat het hun vrouw is die alles moet
ondergaan en dat zij dus moet inschatten hoeveel ze
nog aankan. De keerzijde is echter dat de hele verant-
woordelijkheid voor het al dan niet verder behandelen
en dus voor het al dan niet krijgen van kinderen, op
haar schouders terechtkomt.’