DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

Zijn koppels die zoveel hebben meegemaakt vooraleer
ze kinderen kregen angstiger tijdens de zwanger-
schap? Hebben ze een groter risico op een depressie?
Hoe gaan ouders die zoveel over gehad hebben voor
hun kinderen met die kinderen om? Zijn ze overbe-
schermend? Stellen ze soms te hoge verwachtingen in
het ouderschap en in hun kind?
In het buitenland is over deze vragen reeds aanzienlijk
wat onderzoek verricht. De resultaten onderling verge-
lijken is moeilijk omdat methodiek, doelgroep enz. erg
kunnen verschillen, maar ze zijn zeker niet eenduidig.
De Finse onderzoekster Leena Repokari vi concludeert
op basis van een literatuurstudie en eigen onderzoek
dat ouders na medisch begeleide voortplanting het
door de band zeker niet slechter doen dan ouders die
hun kinderen op natuurlijke wijze gekregen hebben.
De eerste groep doet het zelfs beter op het vlak van
huwelijkstevredenheid en -samenhorigheid vlak na de
geboorte van de kinderen, moeders ervaren het moe-
derschap positiever, zijn sensitiever ten opzichte van
hun kinderen en hebben daardoor meer coöperatieve
peuters.
Toch is er een subgroep, waarschuwt Repokari, die
niet over de pijn van de behandelingen heen geraakt,
van wie het zelfbeeld is aangetast, voor wie de behan-
delingen een intens emotioneel lijden met zich mee
hebben gebracht. Ook psychologe Uschi Van den
Broeck maant aan tot voorzichtigheid: ‘Onderschat de
postnatale depressies niet of de relationele en seksuele
problemen van koppels die in een jarenlang behande-
lingsparcours hebben gezeten. Dan is die zo gewenste
zwangerschap er, en dan is het niet zoals je je het
had voorgesteld. Iedereen is intussen verder gegaan
met zijn leven en heeft kinderen op de lagere school,
terwijl je als ivf-ouders ‘nog in de pampers zit’. Het is
een ravage die we niet te zien krijgen, want mensen
verstoppen dat goed. Komen ze toch in therapie, dan
wordt niet altijd de link gelegd met infertiliteit.’
7. De financiële impact van
behandelingen
Sinds 2003 voorziet de Belgische wet in de terugbeta-
ling van ivf- en icsi-behandelingen, sinds begin 2009
worden ook inseminaties terugbetaald.
Tot hun 43ste verjaardag hebben verzekerde Belgische
patiënten recht op zes terugbetaalde laboratoriumcycli.
Oudere patiënten en patiënten die de zes behande-
lingscycli overschrijden betalen wel nog de volledige
kostprijs. Dit bedraagt volgens de website van UZ Gent
zo’n 3.000 tot 4.000 euro per cyclus.
Daarnaast betalen alle patiënten het remgeld voor de
medicatie, de controles en de medische ingrepen.
Het is duidelijk dat in de periode vóór de terugbeta-
ling, de behandelingen voor de patiënten een zware
financiële aderlating betekenden. Zeker als men daarbij
rekent dat gemiddeld vier tot vijf behandelingscycli
nodig zijn voor een kind. Artsen getuigen dat mensen
vroeger soms zo ver gingen om een auto of een huis te
43