DOSSIER 20 - Instituut Samenleving en Technologie

40
hoofdstuk 2: hoe patiënten de vruchtbaarheidsbehandelingen beleven
Veel patiënten, vooral vrouwen, krijgen het gevoel ‘er
niet meer bij te horen’, omdat de gesprekken op het
werk of in de vriendenkring vaak over de kinderen
gaan. Op het werk krijgen collega’s met kinderen vaak
voorrang bij het vastleggen van verlofperiodes, enz.
Wel of niet de omgeving inlichten
‘En wanneer beginnen jullie aan kinderen?’ is een vraag
die onder jonge koppels vrij courant gesteld wordt
en die pijnlijk en moeilijk kan zijn. Sommige koppels
lichten hun omgeving in over hun vruchtbaarheidspro-
blemen, andere zijn daar liever discreet over. Vrouwen
hoofdstuk 2:
zijn sneller geneigd hier met anderen over te praten
dan mannen. ‘Voor mannen zijn vruchtbaarheidspro-
blemen vaak taboe, omdat ze gelijkgesteld worden met
“slechte seks”’, stelt Koen Clasen. ‘Dat is ook de reden
waarom zo weinig BV’s er voor uitkomen dat hun kind
er dankzij een behandeling gekomen is.’
‘Wij hebben zelfs onze ouders niet verteld dat we met
ivf-behandelingen zijn bezig geweest.’ Ward in De
Verdwaalde Ooievaar.
‘Mijn man had een verantwoordelijke functie in een
bedrijf. Hij vond het daarom des te moeilijker om toe te
geven dat hij vruchtbaarheidsproblemen had.’ Inge in
De Verdwaalde Ooievaar.
‘Al die tijd, terwijl het zo slecht ging met ons, probeer-
den we de schijn hoog te houden.’
Kaat in De Verdwaalde Ooievaar
De meeste artsen raden hun patiënten aan om ten-
minste één of enkele goede vrienden op de hoogte te
brengen van de behandeling. Wel of niet de omgeving
inlichten is echter een tweesnijdend zwaard. Het voor-
komt dat er onbedoeld grapjes en opmerkingen wor-
den gemaakt die het koppel kwetsen. Sommige men-
sen ervaren hun omgeving als steunend. Anderzijds
blijkt uit veel getuigenissen dat het voor de omgeving
vaak heel moeilijk is om een juiste houding te vinden.
‘Voor mij is het pijnlijkste dat mensen niet weten hoe ze
moeten reageren. Familie en vrienden hebben goede
bedoelingen, maar geven tips als “je moet er niet zoveel
hoe patiënten de
vruchtbaarheidsbehandelingen beleven
aan denken” of “ga eens op vakantie”. Ik wil mijn ver-
haal kunnen doen zonder dat mensen meteen goede
raad beginnen te geven.’ Anke in de Focusgroep In
Behandeling.
Anderzijds kunnen kinderen en de kinderwens ook
een taboe worden. Patiënten vertellen bijvoorbeeld dat
broers en zussen van hun moeder de instructie kregen
om niet over kinderen te praten. De goedbedoelde
poging om het koppel te sparen en de eigen onzeker-
heid over het onderwerp te vermijden, kan er voor zor-
gen dat de vriendschapsrelatie verandert.
‘Het kwetste me dat mijn zus over ons probleem zweeg.
Toen ik haar daarover aansprak, bleek dat mijn ouders
gezegd hadden dat ze er beter niet over praatte.’
Véronique in de focusgroep ex-patiënten.