pdf-file - Cranio Sacraal eindwerken

Welkom in de wereld lief klein kind
…Waar kom je vandaan…
…waar ga je naartoe…
Ignitions
in de geboorte processen
Scriptie van
Béatrice
Wouters –Delattre
Opleiding :
Peirsman Cranio Sacraal Academie
Juni 2012
1

Inhoud
Inleiding p. 4
Hoofdstuk I : de principes van Sutherland p. 7
Dr. William Sutherland (1873-1954)
De ´Breath of Life`
De ´Primary Respiratory´
De Intelligentie
De ´Ignition´
Hoofdstuk II: Mijn geboorte proces p.13
Hoofdstuk III : Conceptie, de eerste ´Ignition´ p.18
Sperma
Eicel
Eerste cel, de zigote
Eerste ´Ignition
Sessies
hoofdstuk IV: De ´Ignition´ van het hart In de prenatale periode p. 24
Het embryo
De derde week
De hart ´Ignition´
Eigen hart sessie
De foetus en zijn omgeving
hoofdstuk V: De geboorte en geboorte ´Ignition´ p. 36
Je eigen geboortetijd
Wat is de fysiologische bevalling?
Het geboorteproces van het kind.
De geboorte ´Ignition´ gezien vanuit de cranio sacraal visie.
Hoofdstuk VI: De borstvoeding en de sociale baarmoeder. p. 52
Conclusie. p. 56
Referenties p.57
Internet
Boeken
Illustraties
3

Inleiding
Ruim drie jaar geleden ben ik begonnen met deze opleiding, toen nog vol
van de naweeën van het vak dat ik net achter mij gelaten had: de
verloskunde.
Voor mijn afsluitende scriptie wil ik teruggaan naar dit mij bekende
onderwerp. Ik was eerst van plan om de borstvoeding te bestuderen en zijn
werking op het cranio-sacrale systeem, maar toen ik me ging verdiepen in
het onderwerp werd ik meegenomen door het grootse ontwikkelingsproces
van de conceptie tot aan de dood. De postnatale periode is een deel
daarvan. Ik werd geïnspireerd door o.a. het werk van Franklyn Sills:
`Craniosacraal Biodynamics´ en ook door het werk van Michael J. Shea over
`Ignition` processen.
Door hun ideeën heb ik de concepten en principes van Dr. William
Sutherland, grondlegger van de Cranio-Sacraal, beter kunnen begrijpen.
Verder heb ik een driedaagse cursus bij Dr. Jaap van de Wal gevolgd met als
thema: `Embryo in beweging` . Ik heb in het werk van deze mensen een
wijder begrip van het menselijk leven kunnen vinden.
Wij mensen zijn sinds alle tijden bezig om ons bestaan te begrijpen vanuit
verschillende invalshoeken. Mythologisch, filosofisch , geestelijk, kunstzinnig,
wetenschappelijk en psycho-emotioneel.
In de loop van de evolutie ontwikkelt de mens een eigen brein: de z.g. “neo
cortex”. Door dit brein onderscheidt de mens zich van de rest van de levende
wezens als dieren en planten maar ook van geestelijke wezens als engelen .
De “neo cortex”, de hersenschors binnen ons brein geeft ons de mogelijkheid
om zelf te denken, meningen te hebben, keuzes te maken. Het geeft ons de
mogelijkheid om vrij te zijn door onze gedachten. Onze kennis moet echter
holistisch zijn om vrij te zijn. Dat wil zeggen compleet, met alle facetten bij
elkaar. Als wij alleen in materialistische concepten zoals de wetenschap van
deze tijd die vertegenwoordigt, het alles willen verklaren vanuit de materie,
blijven steken, scheiden wij ons af van het holisme.
Zelf ben ik in mijn biografie veel verschillende stromingen tegengekomen.
heb mij erin verdiept, en ben altijd weer met nieuwe bagage verder gegaan
om verder te zoeken.
4

De cranio- sacrale zienswijze was een grote verassing in mijn zoektocht.
Hierdoor heb ik verbindingen kunnen leggen tussen de verschillende
aspecten en een meer holistische kijk op het leven kunnen krijgen. Het
lichaam als neerslag, als taal, niet alleen van het emotionele, maar ook van
het geestelijke aspect.
Elke geboorte is uniek omdat elke mens uniek is. Ieder mens komt op aarde
om een plan, een taak en een wens te vervullen. Daarvoor is het ook
belangrijk om het hele proces van het leven te proberen te begrijpen. De
geboorte is niet het begin: Het is een fase in het hele incarnatieproces om als
mens op aarde te kunnen leven, om tot bloei te kunnen komen.
Deze visie staat tegenover de opvatting om het levensbegin van een baby te
controleren zoals ik in mijn praktijk zo vaak meegemaakt heb.
Velen zijn op zoek naar een nieuwe vorm, ik heb mij laten inspireren door
andere onderzoekers die ´Het Leven´ wilden begrijpen en er naar luisteren,
zo als de twee Franse gynaecologen einde van vorige eeuw: Frederick
Leboyer en Michel Odent, maar wij kunnen nog veel meer noemen: Ina May,
Jean Liedloff ,e.z.v. zij roepen:
“ Heal the birth if you want to heal the world”
Door het kind te zien niet als productie maar als creatie, door te luisteren,
door te vragen komen wij in een dimensie van eerbied en grootheid, een
beweging van ontvangen en van een dienst voor een gast. Het is m.i. onze
taak om alles te offeren opdat het verder op zijn eigen reis kan gaan. Als
deze gast bij ons komt, net als wij bij onze ouders gekomen zijn met onze
geboorte, is het nog niet klaar om in de wereld te reizen.
In deze opgave heb ik mij laten inspireren door andere onderzoekers van het
leven. De luisteraars die die gefascineerd zijn in de mysteries van de
creatieve levens processen. En ik heb geprobeerd om deze de stroom te
volgen
In mijn scriptie wil ik een beeld laten zien van de ignition vanaf de conceptie
tot na de geboorte. Mijn bedoeling is om niet alleen de “ignition” zelf te
beschrijven maar ook zijn omgeving
“Ignition” is een moment in het proces van incarnatie waar ons geestelijke
wezen: ons “ZELF” zich gaat verbinden met het materiele, het fysieke. Het
maakt het mogelijk voor ons om een aards bestaan te hebben.
De omstandigheden rond de “Ignition” zijn bepalend voor het compleetheid
van het proces, en zijn van invloed op de rest van het leven.
5

Als dit gestoord wordt in zijn natuurlijk proces, kan de “Ignition” zich vaak niet
compleet verwerkelijken.
Als de LIEFDE met zijn kracht twee polariteiten verbindt ontstaat er een derde
helemaal NIEUW: het ZELF. De ignition proces maakt dat het ZELF in een fysiek
lichaam kan komen wonen.
J. v.d. Wal schrijft voor zijn zwangere vrouw toen: “op dat éne moment, dat ik
was jij, en jij was mij, en wij werden, de Ander” of 1+1= 3
Ik begin met vier belangrijke principes van Dr. Sutherland, en wil stilstaan bij
het principe van ´Ignition´.
Ik heb drie ignitions bestudeerd aan de hand van artikelen van Michael Shea.
Met name bij de conceptie , de hartformatie en de geboorte, en misschien
nog een vierde. Ik zal deze ontdekkingen beschrijven in de volgende
hoofdstukken.
De theorie heb ik af en toe kunnen illustreren met een casus en sessies.
Daarin komt mijn eigen proces ook aan bod. Op het moment dat ik werkelijk
bezig was om te beginnen met schrijven merkte ik dat ik zelf in een soort
geboorteproces kwam….. Ik had de grootste moeite om mijn gedachten
onder woorden te brengen. Het bezig zijn met mijn eigen geboorteproces
hielp mij om te kunnen beginnen. Om die redenen ben ik begonnen met het
beschrijven van mijn eigen geboorte. Zoals ik het heb herbeleefd op
verschillende momenten tijdens mijn opleiding.
Daarbij kwam dat het Nederlands voor mij na 20 jaar nog steeds een taal is
die ik moeilijk kan schrijven. Ik heb om deze redenen veel Engelse citaten niet
vertaald. En ik heb mijn tekst laten corrigeren, ik hoop dat de essentie van
mijn gedachten toch goed overkomt.
Béatrice, Juni 2012
6

Hoofdstuk I
Principes van Sutherland
7

Dr. William Sutherland (1873-1954)
Is de grondlegger van de Cranio-sacraal principes binnen de Osteopathie.
Deze principes zijn gebaseerd op de ritmische formatie en de flow/ stroom
van het cranio sacrale vocht volgens een bepaald patroon. Dit vocht stroomt
vanuit het midden van de hersenen vanaf de twee laterale ventrikels naar de
derde ventrikel die daartussen zit, gaat langs een langer kanaal naar de
vierde ventrikel bij het achterhoofd tussen de kleine hersenen en de
hersenstam. Het stroomt verder naar het ruggenmerg en om het hersenen
heen naar de hersenvliezen. Deze flow stroomt met een ritme. Het craniosacrale
ritme, voelbaar door het hele lichaam . Als cranio-sacrale studenten
maken wij vaak voor het eerst kennis met dit bijzondere en subtiele ritme, wat
zo moeilijk te verklaren is. Ik wil proberen deze principes te beschrijven zoals
ik deze begrepen heb
The Breath of Live
Genese 2:7 “Toen God de Heer , de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde
en blies hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend
wezen……….” ( Bijbel)
“A force generated by an intention of higher intelligence or the action of a
divine intention”. Franklin Sills
Is de universele potentie. Het Intelligentie.
Voor diegene die een stervensproces meemaken. Weet altijd als het leven
iemand verlaten heeft; zelf voor de medische onderzoek. De diagnose van
de doctor, is meer een bevestiging..
Wij erkennen altijd het leven in stoffelijke materie, omdat het een kosmische
energie is.
Leven maakt ons blij, er zit daar een kracht, een beweging, een opening, een
potentie.
Bij het waarnemen van de dood als levend mens gaan wij door een gevoel
van onbegrip, van machteloosheid, van niets… Als iemand dood gaat
zeggen wij: ”maar het leven gaat door, alleen zijn lichaam is dood, zijn ziel
leeft nog”, en dan is het weer draaglijk voor ons, omdat als levende mensen
kunnen wij eigenlijk de dood niet verdragen; denk ik.
8

Primary Respiratory en het cranio-sacrale ritme
De primaire ademhaling is de manifestatie van de Breath of Life in de materie.
Alles wat leeft heeft een ritmische ademhaling beweging: van de aarde die
ons draagt en voedt tot aan het kleinste eencellig organisme.
Volgens de onderzoeken van Sutherland wordt het menselijke lichaam
gedragen door de ritmische flow van het craniosacrale vocht in het centrale
zenuwstelsel, voelbaar door het
hele lichaam.
De “Stil Point” waar het lichaam
zich verbind met de kosmos. Het
volgende is de “Long Tide” van 100
seconde per cyclus, waar het
lichaam “een” is met zijn omgeving.
Dan komt de “Mid tide” van 2,5
cyclus per minuut waar het lichaam
zich als geheel manifesteert. Er is
een verbinding tussen de twee
lichamen: Die van de behandelaar
en die van de cliënt.
Het laatste ritme is het Cranial ritme
van de hersenvochtcirculatie in het
centrale zenuwstelsel, een
beweging vanaf de ventrikels in het
midden van de hersenen tot aan
het heiligbeen. Dit ritme maakt 8 à
12 cycli per minuut. Het zorgt ook dat de schedelbotten tot aan het
heiligbeen uit elkaar gaan in extensie, en weer bij elkaar komen in compressie
.
Door het lichaam deel voor deel, bot voor bot met het ritme te benaderen
kunnen zij zich aangesproken voelen in hun oorspronkelijke taak. Dit wil ik
beschrijven in de volgende hoofdstukken.
De Primary Respiratory organiseert het lichaam vanaf een levende
kosmische potentie/ impuls. Vanaf de conceptie tot aan de dood blijft het
aanwezig in het lichaam, zelfs voordat het hart begint te kloppen. Zijn
manifestatie, het craniosacrale ritme blijft constant. In zijn boek: craniosacraal
therapie schrijft Etienne Peirsman:”…….dit ritme haast zich nooit. Het
gaat naar buiten, tot een bepaald punt ……..hoeveel stress je ook voelt,
9

innen is het altijd rustig. Altijd. Het systeem gaat naar buiten. Gaat naar
binnen. En daar omheen leef je. Doet alles wat je op een dag doet. Dat
systeem stopt niet. Het gaat naar buiten. En het gaat naar binnen.”
Het voelen en erkennen van het cranio-sacraal ritme is de basis van de
methode die wij in deze cursus geleerd hebben.
Zelf weet ik nog het bijzondere gevoel dat ik kreeg toen ik voor het eerst in
de basis-module het ritme voelde, het was inderdaad een vorm van
kosmische ervaring
“If the rhythmic expression of the breath of life becomes congested or
restricted, then the body’s basic ordering principle is impeded and health is
compromised”. Kern p.8
Intelligentie
Zoals Franklijn Sills het uitdrukt:
Intelligence: Sutherland oriented practitioners to a mysterious ordering and
healing presence that he called Intelligence with a capital “I”. This
Intelligence is a direct manifestation of the intentions of the Breath of Life
within the client’s mind-body system. This innate intelligence is present even in
the direst situations and conditions
Intelligence: Sutherland georiënteerde beoefenaars aan een mysterieuze
bestellen en helende aanwezigheid dat hij intelligentie met een kapitaal "I"
noemt. Deze intelligentie is een directe manifestatie van de bedoelingen van
de Breath of Life
Ignition
De ‘Ignition’ is een incarnatie proces, het beeld voor de vonk die het levens
vuur aansteekt in een lichaam( een materiele deel) “spark in the motor”
volgens Sutherland, of een bliksem met donder volgens E. Peirsman, dan komt
een grote stilte : de dynamiek stilte volgens M. Kern vervolgens kan het
lichaam zich vullen met het levens vuur van de Breath of Live. Deze kan zich
vastzetten in de primaire ademhaling. Vervolgens kan het beginnen ritmisch
te “ademen”. Eerst langzaam, dan steeds sneller hoe lichamelijker de
ademhaling wordt.
10

Het ontstaat vanuit de dynamische stilte, de stil point, begint te ademen in
de long tide , dan sneller in de mid tide tot het craniale ritme, onze
hersenvocht beweging. Zie primary respiratory.
Er zijn drie primaire Ignitions in de ontwikkeling van het menselijk lichaam die
ik in deze scriptie wil beschrijven:
- de conceptie ignition in de long tide
- het hart ignition in de mid tide
- het geboorte ignition in de mid tide….
Gedurende het hele lichamelijke leven herhaalt deze “levens wil” zich met
elke ademhaling van de primary respiratory, als een echo van de primaire
ignition.
“As a result, the life force ignites every cell, which vivifies and animates the
body as a whole” Ignition Processes By Michael J. Shea in 2005
De kwaliteit van het ignition proces ligt aan de ontvankelijkheid van het
lichaam op dat moment. De voorbereiding maakt dat de ‘ignition’
ontvangen kan worden en daarna door het lichaam kan worden
geïntegreerd.
De laatste drie beschreven momenten; conceptie, hart en geboorte waar de
begin ’ignitions’ plaats vinden kunnen heel bepalend zijn voor de kwaliteit
van het verdere leven. Zo kunnen ignitions meer of min compleet zijn ,
waardoor het levens vuur het lichaam min of meer kan vullen. Zij kunnen ook
elkaar beïnvloeden. Een incomplete conceptieignition kan b.v. de volgende
twee ignitions beïnvloeden in hun compleetheid.
Maar ook later in het leven kunnen trauma’s de ‘ignition’ processen storen,
en daardoor de gezondheid beïnvloeden, en ook onze levenszin doven.
Door aandacht aan dit thema te geven in de cranio-sacrale sessies kunnen
de “cel herinnering” en de oorspronkelijke wijsheid in de
“lichaamsorganisator“ de middellijn, de weg wijzen naar de oorzaak van de
onvolledige ‘ignition’. En hierdoor ook aangeven wat er nodig is voor het
herstelproces. Zodoende kan het lichaam zich weer vullen met de ‘Breath of
Life’.
11

Vaak is aandacht geven aan cranio-sacraal ritmes al genoeg om de
‘ignition’ in het lichaam al krachtiger te laten werken. Net als een jonge cliënt
die mij vertelde dat iedereen haar veel vrolijker vond na een eerste sessie.
In de volgende hoofdstukken zal ik proberen de verschillende momenten in
het ontwikkeling van het lichaam te beschrijven waar een begin ignition
plaatsvindt. Ik zal mij concentreren op het proces zelf, (onafhankelijk van de
veelvormige omstandigheden waarin elk individueel leven zich afspeelt
12

Zes manden voor mijn geboorte november 1960
Jean Pélisson ; Samuel Delattre ; Louise Pélisson : mijn groot ouders
Lydie Delattre; Etienne Delattre : mijn ouders
Hoofdstuk II
Mijn geboorte proces
13

Door de geboorte ben ik in mijn leven gekomen.
Geboorte processen in algemeen hebben een heel belangrijke rol in mijn
leven gespeeld
In de opleiding hebben wij onze geboorte processen mogen herbeleven
tijdens de ‘baby module’.
Het weer schrijven van mijn eigen geboorteproces wat ik toen herbeleefd
heb, maakte het mogelijk om met het schrijfproces van deze scriptie te
beginnen. Toen kon ik er een eigen werkstuk van te maken. Een werkstuk over
incarnatie processen.
Ik wil dus ook mijn scriptie beginnen met:
Mijn eigen geboorte proces:
September 2010 tijdens de module ‘familie opstelling’.
Ik lig op de bank en wij gaan werken aan de relatie met mijn moeder:
-Kan je je moeder uitnodigen?
-Ik vraag aan mijn moeder of zij wil komen, het duurt een hele tijd en als zij
voor mij staat zie ik een streep en voel ik heel weinig energie en verbinding
tussen ons. Ikzelf ben een soort donkergroene bal die licht uitstraalt, en naast
mijn moeder aan haar linker kant is ook een zelfde soort donkergroene bal
met de zelfde uitstraling als de mijne. Ik voel mij veel meer verbonden met
deze andere persoon. Er is een soort herkenning een gevoel van veiligheid. Zij
is mijn tante, de oudste zus van mijn moeder……. Het is net alsof mijn tante
voor mij echt zorgt, tenzij mijn moeder erbij zit.
-Als ik tijdens de volgende sessie mijn moeder opnieuw uitnodig, is er veel
onrust in haar. Zij kan niet voor mij staan, probeert weg te gaan of zichzelf te
verstoppen. Zij laat mij weten dat zij mijn vertrouwen nodig heeft om te
stoppen met bewegen, om mij te kunnen geven wat ik als haar kind van haar
nodig heb. Ik voel dat ik voor haar moet zorgen.
Mei 2011 tijdens de” baby module’
Tijdens de geboortesessie toen wist ik nog niets over de achtergrond. Voor
mijn scriptie heb ik mij er meer in verdiept.
14

Het thema “ Het geboorteproces van de conceptie.”
Ik lig op tafel. W. heeft haar handen op mijn schouders. Zij representeert de
baarmoeder van mijn moeder. J. heeft haar linker hand onder mijn sacrum.
Etienne Peirsman gaat ons begeleiden: Hij begint het conceptie verhaal te
vertellen, de ontmoeting van de ouders, de vraag of er liefde gevoeld werd,
hoe de ouders zich voelen. Opeens voel ik mij heel aanwezig: Ik kan mijn
conceptie krachtig voelen. Ik zie twee ballen die bij elkaar komen met licht
om zich heen. Zij zijn verschillend, maar lijken wel op elkaar. Als zij elkaar
aanraken komt heel veel licht vrij in het midden. Daarna is er een tijd van rust
gevolgd door een explosie. dan ga ik verder en ben niet meer bewust terwijl
het verhaal van het prenatale leven door gaat.
Pas als er over de notochort verteld wordt ervaar ik een lijn van licht in het
midden van mijn lichaam. Ik voel mijn wervel kolom zich vormen als een
rustige slang die naar boven beweegt in een soort slingerende beweging.
Daarna komt de navelstreng aan bod:
Het verhaal gaat door: in het begin van de zwangerschap komt er kosmische
kracht naar beneden in een spiralende beweging ( creatieve energie
beweegt altijd met een spiraal beweging). Als de hand van J. mijn
navelgebied aanraakt, voel ik heel veel warmte die ik overal kan laten
stromen om mijn lichaam te vullen….slaap….Plotseling word ik wakker en
hoor: Na drie maanden komen alle kruisingen in het lichaam vanaf de
hersenstam.
Ik zie de kruisingen en voel dat ik meer warmte om me heen wil hebben; ik
krijg een deken en voel mij heel warm; Dat is wat ik nodig heb voor mijn
ontwikkeling. Het kan nu rustig verder, ik val weer in slaap. Nu hoor ik dat de
ruimte minder wordt, dat er compressie komt. Ik heb veel moeite om daarin
mee te gaan, mijn rechter arm gaat vreselijk tintelen, dan voel ik mij heel
moe, als verdoofd. Mijn hoofd wordt bewogen. Ik weet niet meer wat het
aan het doen is, het duurt heel lang. Op een gegeven ogenblik word ik er uit
geduwd en ga passief mee met een vallende beweging. Ik voel angst. Ik ben
op de grond en voel weer dat ik uit mijn lichaam ga . Er is angst en haast om
me heen, ik voel mensen in de verte maar kan mij niet verbinden. Mijn
moeder is niet ver achter mij in een soort donkere mist van verwardheid, de
enige die ik helder kan zien. De placenta wil ik niet loslaten, het is mijn enige
echte houvast. Deze blijft energie geven, daardoor kan ik blijven leven.
In de verte is mijn vader.
15

September 2011
Ik heb meer sessies gehad waar ik mijn verdriet heb gevoeld als een heleboel
schrik- bewegingen in mijn buik .
Wat er gebeurd is in mijn biografie:
“Je kwam te snel” vertelde mijn moeder mij later, wij waren er nog niet aan
toe. Wij waren niet voorbereid. Mijn moeder was heel jong en mijn vader was
net terug uit militaire dienst in de Algerijnse oorlog waar hij zeer traumatische
ervaringen had meegemaakt .
Mijn moeder was toch heel blij dat zij zwanger werd, de voorbereiding was
niet altijd makkelijk omdat zij alles moest kunnen redden met een zeer klein
budget. Dat maakte haar vaak verdrietig. Dit verdriet kan ik nu ook voelen
terwijl ik aan het schrijven ben. Later in mijn jeugd bleef ik vinden dat mijn
moeder minder voor mij over had als voor anderen. Het maakte mij ook boos
en verdrietig.
Toen de eerste tekenen van het geboorteproces eraan kwamen, en de
vliezen braken, werd mijn moeder heel onzeker en eenzaam. Omdat mijn
ouders in een nieuwe stad woonden hadden ze geen steun van familie of
vrienden. De verloskundige kon haar niet geruststellen maar wel zeggen dat
zij nog helemaal niet bezig was met bevallen en dat het nog heel lang zou
duren. De enige optie was om een spuit tegen de pijn te krijgen. Zij zou
daarmee moeten gaan slapen, dan zou het echte werk beginnen….. Mijn
moeder kreeg de verdoving, zij sliep in, en toen zij wakker werd kon zij weer
de pijn bijna niet verdragen. Ik denk dat daarna alles vrij snel ging, maar toen
ik geboren werd moest ik lang gestimuleerd worden op de manier die toen
gebruikelijk was: hoofd naar beneden, klap op de billen etc…. tot ik
uiteindelijk ging ademen.
Mijn moeder vertelde dat het heel lang duurde tot ik naar haar werd
gebracht: “Je was heel lief in je eerste kleertjes, je kwam in mijn armen liggen,
het was zo bijzonder, ik zal dit gevoel nooit vergeten.” Mijn vader zei: ”je was
ons eerste kind, heel mooi. Met je puntige hoofdje leek je op Neferteti.”
In de kraam kliniek werd ik tussen de voedingen steeds gescheiden van mijn
moeder.
Ik werd verzorgd door verschillende mensen. Toen we thuis kwamen kreeg
mijn moeder een borstontsteking. Ze moest stoppen met voeden en ik werd
weer verzorgd door verschillende mensen. Onder andere door mijn tante.
16

Wat ik kon ervaren op de tafel al die verschillende keren dat ik aan dit thema
gewerkt heb is dat ik als baby heel verward was en dat mijn tante en ik
elkaar ‘geadopteerd’ hebben.
Toen mijn moeder beter werd besloot zij om weer te beginnen met de
borstvoeding. Om de melk weer op gang te brengen moest ik eerst aan de
borst zuigen om de productie te stimuleren maar daarna kreeg ik een
andere voeding met de fles om mijn honger te stillen. Mijn moeder en ik
hebben deze strijd gewonnen, maar onze relatie is nog steeds een strijd.
Ik vind het wel een positieve strijd waar wij van kunnen zeggen dat wij van
elkaar houden maar wij kunnen dit niet makkelijk laten zien.
Na de geboorte van mijn zusje 20 maanden later hield ik op om contact te
maken met de buitenwereld. Voor zover ik mij kan herinneren voelde ik mij
verlamd van binnen. Zo is het gebleven. Achteraf denk ik dat ik nog in shock
was van mijn eerste levensmaand .
In mijn kinderjaren was ik een stil en gehoorzaam kind, maar voelde veel
boosheid en verdriet van binnen. Met de puberteit kreeg ik een nieuwe
kracht. Ik ging vechten met de wereld van de volwassenen, en met mijzelf
om over mijn eigen grenzen heen te stappen. Met mijn sterke wil kreeg ik best
een heleboel voor elkaar. Ik ging studeren ondanks mijn dyslexie. Ik werd
zelfstandig, ging reizen, leerde verschillende talen en gaf de indruk dat ik met
beide benen op de grond stond. Maar ergens in de diepte voel ik nog steeds
een groot gemis, ben ik op zoek naar verbondenheid, op zoek naar een
relatie met mijzelf met anderen, en met mijn leven.
Eigenlijk altijd heb ik het gevoel dat mijn leven niet echt van mij is, dat ik een
rol speel in een toneelstuk.
Ik ben zelf verloskundige geworden en wilde vooral dat moeder en baby’s in
hun waarde houden , en echte mijn prioriteiten aan het respect voor de
processen tijdens de natale zorg maar ook de pre en post natale.
Toen ik zelf moeder werd en drie kinderen kreeg in alle rust, in mijn eigen huis,
met mensen om mij heen, kon ik vrede sluiten met mijn geboorte thema. Ik
kon mij met mijn gevoel verbinden met mijn kinderen. Maar de verbinding
met mijzelf , met anderen en de wereld zoek ik nog.
17

Hoofdstuk III
Conceptie, de eerste ignition
18

Een conceptie is een liefdesverhaal tussen twee mensen, tussen twee
verschillende energieën, tussen twee polaire cellen
Het sperma
Zij zijn met miljoenen, de mannelijke spermatozoïden die gelijk bij aankomst
beginnen te zwemmen in de vagina van de vrouw. De spermatozoïden zijn
de kleinste cel van het lichaam. Zij hebben een hoofd met een kern van 23
chromosomen en een lange staart die hun bewegelijk maakt . Zij hebben één
doel: de eileider bereiken binnen 24 uur. Maar de meeste worden vernietigd
tijdens hun tocht; door hun omgeving, de zuurgehalte van de vagina; het
taaie slijm van de baarmoeder mond; de leukocyten( immuun cellen ) van de
wijde baarmoeder of de strijd in de eileiders waar zij tegen de stroom in
moeten zwemmen. Alleen de sterkeren blijven leven, en alleen één
spermatozoïde gaat de eicel bevruchten. als hij daar op tijd komt. Hij leeft
maximaal vijf dagen.
De eicel
Eén keer per maand wordt een unieke eicel rijp, zij wordt door een van de
twee eierstokken los gelaten.
Zij is een totaal andere cel als de spermatozoïde.
Zij is de grootste cel van het lichaam, rond en vol met voeding ( cytoplasma )
om haar kern van 23 chromosomen heen. Zij beweegt langzaam en wordt
gedragen door de haartjes van de eileiders. Zij gaat met de stroom mee
over de kleine afstand naar de plek waar de spermatozoïden misschien op
haar zitten te wachten. Als zij niet meteen bevrucht wordt door een
spermatozoïde gaat zij na 24 uur dood.
De eerste cel: de zigote
Er ontstaat een aantrekkingskracht tussen deze twee polaire cellen. Als zij bij
elkaar komen beginnen zij met elkaar te draaien. Jaap v.d. Wal spreekt over
een paring dans die een paar uur kan duren tot een van de spermatozoïde
19

de membraan van de eicel binnen kan komen. Is dit gebeurd, begint het
binnenin de eicel zelf te bewegen. De spermatozoïde verliest zijn staart , zijn
hoofdje opent zich om zijn kern los te laten met de helft van zijn genetisch
materiaal. Langzaam gaan de twee kernen naar elkaar toe. Hun
membranen maken een hele tijd contact voordat zij met ‘bliksemsnelheid’
samensmelten om een totaal nieuwe cel te vormen: Een nieuw organisme
met een uniek menselijk karyotypering van 46 chromosomen.
“a magical moment happens as the spark of live enters the fertilized egg,
initiating the onset of life into form.” Kern p. 252
Het is de eerste IGNITION
1 + 1 = 3
“with Ignition, at conception, the zygote starts to “breath” with a suction
motion in the cytoplasm. The fertilized egg begins to expand and contract
with the gesture of a pair of lungs. This is a pre-exercising of the lung function
and the earliest of all human functions.” Sills
Het totale concept van een nieuw lichaam, vult zich met het levensvuur van
de Breath of Life. Het bevat de BLUEPRINT, de organisatie van het
toekomstige lichamelijke leven. Deze is terug te vinden in de wijsheid van de
middellijn. En zal het blijven tot aan de laatste adem van dit leven.
De eerste cel is de referentie, “de origine” of oorsprong van het ZELF, voor
elk individueel lichaam. Het geeft hem de mogelijkheid om te weten wat juist
is, wat bij dit unieke lichaam hoort. Het immuun systeem refereert naar dit
20

concept van het ZELF. Om het lichaam integraal en gezond te houden gaat
het alle cellen in het lichaam herkennen als wel of niet bijhorend.
Michael Shea schrijft in ‘Ignition’ processen:” It requires conception ignition
every 100 seconds throughout life to reveal the blueprint. Every human is
constantly in a process of becoming One and maintaining access to original
wholeness. It can be accessed by “knowing, thinking, feeling hands”.
Een trauma kan deze oorspronkelijke organisatie plaatselijk verstoren
waardoor uiteindelijk ziekte kan ontstaan. Door contact te krijgen met de
conceptieenergie kan het lichaam wijsheid “praten” . Dit is een weg naar
herstel.
De ‘conceptie ignition’ is nog bijna kosmisch, en gebeurt in de ‘long tide’.
Het traagste ritme, één keer per 100 seconden, bijna niet voelbaar voor de
behandelaar. Het hele leven lang blijft de ‘conceptie ignition’ zich herhalen
na elke 100 seconden.
Voor de behandelaar is de potentie van het eerste cel concept terug te
vinden in de long tide, in de middellijn, en volgens mij ook in de energie van
de placenta:
Contact maken met het navel gebied in een cranio-sacrale sessie:
De hand van de behandelaar ligt met zijn palm tegen de navel totdat
deze een impuls krijgt om zich om te draaien met de palm naar boven. Hij
volgt de spiralende beweging van de navelstreng tot aan de placenta.(de
eigen kosmische energie ) Daar kan de palm zich vullen met energie met
kosmische voeding, en na een tijd weer de spiralende weg van de
navelstreng terug tot aan het navelgebied gaan. Bij het navelgebied gaat
de palm zich omdraaien om het lichaam van de cliënt met zijn eigen
oorspronkelijke ignition energie te vullen.
( de navelstreng en de placenta zijn natuurlijk alleen energetisch aanwezig.)
21

Eigen sessie tijdens de advance module.
Conceptie verhaal:
van deze scriptie. Het is dus ook een enorme aanvulling geweest voor dit
onderwerp en voor mijn eigen levensproces.
Eerst was het thema van mijn geboorteproces de steeds meer dringende
vraag naar mijn onontvankelijkheidsvermogen. Toen ik dit deelde met de
groep wist ik opeens dat het een karmische oorzaak had.
De volgende twee dagen werd ik geprojecteerd in de traumatische
ervaringen van vroegere levens, en merkte dat ik er voor een deel met mijn
gevoelens inzat. Op de laatste dag werd ik ’s morgens wakker met de
behoefte om aan het conceptiemoment van dit leven te werken:
“Je zweeft nog als ziel. Je bent nog in de tijd dat je nog geen lichaams
concept hebt. “ zei mijn behandelaar (*)
“Ik zag een slinger van rook van een eiland naar beneden gaan. Op dat
eiland stond ik, naast mij was een grote hoop troep”.
* waar is je anker ?
Ik ging weer zweven zag veel ander eilanden maar geen anker
* kijk voor licht!
Ja daar was een licht. Ik ging er naar toe. Daar zat een oude wijze man, hij
was meer als duizend keer groter dan ik, maar zag mij meteen. Hij straalde
pure liefde zonder oordeel, en hij wilde niets van me. Het was heel fijn, ik kon
daar vrij ademen. Hij schonk mij “acceptatie”; maar wist niet waar mijn anker
was. Ik bedankte hem en viel in slaap aan zijn voeten. Ik verdween in de
plooien van zijn mantel. Toen ik wakker werd was alles veel duidelijker, er was
een brug en aan de andere kant stond mijn anker. Dat was veels te groot en
zwaar om mee te nemen. Ik maakte er een kopie van, die ik aan mijn hals als
een gouden hangertje kon dragen. Daarmee kon ik nu naar mijn lichaam
gaan.
Ik plaatste het kleine anker in de eerste cel opdat zij daar met het lichaam
samen kon groeien. Van de onder kant groeide mijn basis. In het midden bij
mijn hart en keel, was er een ring die met de wind kon draaien. Het lichaam
van het anker ging van de beker naar mijn hoofd en vormt het middellijn van
mijn eigen lichaam. Het begon te glimmen en alles te vullen met licht en
warmte, het was echt te voelen tot aan al mijn extremiteiten. Maar er was
wel een plek die ik niet kon vullen. Het was boven op mijn hoofd. Daar bleef
22

het open en werkte als een soort trechter die vuil van de omgeving
verzamelde. Ik wilde het vuil weg zuigen, maar mijn behandelaar stelde voor
om eerst de open plek dicht te krijgen. De schedelbotten moesten daar
groeien dacht ik , en dat gebeurde. Naarmate zij naar elkaar groeiden, hoe
meer ik van beneden mijn heiligbeen ook dieper in de beker voelde groeien.
“ Hoe is het daar beneden”? (bij de beker ruimte)
Ik zag daar een groot rond meer omgeven door dennenbomen. En omdat ik
van boven moeste kijken, kon ik door de spiegeling in het water de wereld
zien. Op dat moment was het heel stil en vrede vol, maar het water
bewegingen zou op andere momenten de wereld anders kunnen laten zien.
Ik merkte dat mijn beeld van de wereld met mijn innerlijke stemming te
maken had. Ondertussen was de open plek bijna dicht, er bleef wel een
spleetje open waardoor de hersenvliezen een beetje naar buiten staken. De
plek was niet dicht te krijgen. Toen kwam de oude wijze man van de hemel
en legde zijn hand op de wond. Ik keek in mijn lichaam het was vol en rustig,
alles was op zijn plek en het was bezig om aan zijn taak te werken, om het als
één geheel goed te functioneerde. Het was HEERLIJK!
Deze eerste ‘ignition’ geeft in potentie de organisatie van het lichaam voor
zijn verdere opbouw. Het is de basis die het mogelijk maakt dat alle volgende
‘ignitions’ plaats kunnen vinden.
23

Hoofdstuk IV
De ignition van het hart
In de prenatale periode
24

Deze cel, dit liefdesverhaal gaat zich nu ontwikkelen. Het verdeelt zich vijf
keer en beweegt zich tegelijk voort naar de baarmoeder. Op de vijfde dag
zijn er 32 identieke cellen: zij maken zich los van de eicel en gaan zich
innestelen in de wand van de moederlijke baarmoeder, inwortelen net als het
zaad van een boom diep in de aarde. Daar kan het zijn voeding vinden,
verder leven, groeien en zich ontwikkelen tijdens de hele prenatale periode .
Een groei vol bewegingen, plooiingen en ontplooiingen die met bladeren
van planten vergeleken kunnen worden.
Het embryo
Ik wil een paar aspecten van deze eerste levensfase bekijken:
De oorspronkelijke cellen groep, de morula gaan zich in twee groepen
splitsen, de een gaat de buitenkant vormen als een soort bal die gaat zorgen
voor de contacten en uitwisselingen met de omgeving. ( de baarmoeder).
Het is de trofoblast die later de placenta wordt. De andere groep
concentreert zich naar binnen om het embryo te vormen, het is de
embryoblast.
Als de embryoblast zich begint te ontwikkelen, wordt hij weer in tweeën
verdeeld. Twee lagen cellen tegen elkaar vormen een schijf.(disc)
-Het ectoderm: de oorsprong van het zenuwstelsel, de huid, de zintuigen: de
relatie met buiten
-De endoderm: de oorsprong van de stofwisselingssysteem, de longen en
alles wat met onze lichamelijk overleving te maken heeft: de relatie met
binnen.
Beiden lagen zijn de rand van een ruimte: de ectoderm kijkt naar de amnion
ruimte die later het hele embryo en foetus gaat omhullen, de vruchtwater
ruimte . De endoderm kijkt naar de vitalin- ( of york zak) ruimte die de
embryo voedt en uiteindelijk binnen in het lichaam trekt om de stofwisseling
te vormen.
25

De derde week
In de derde week na de conceptie begint een midden te ontstaan tussen de
twee lagen: de mesoderm, een verbinding, door een gerichte structuur van
onder naar boven: de notochord, en het stralende centrum: het hart.
De notochord begint zich te vormen rond dag 15 na de conceptie. Het is een
cellijn die langs de primaire middellijn groeit van de staart naar het hoofd. Het
geeft de axiale richting aan de groei van het embryonale lichaam en nodigt
de cellen uit tot hun verschillende taken om het lichaam verder te
ontwikkelen naar een compleet menselijk organisme. De middellijn blijft de
stille as waaromheen het leven zich kan organiseren.
Kort daarna begint het hart zich te vormen langs de middel lijn: “The heart is
invited to arise by the movement of the embryo’s blood that is circulating
around the disc of the ectoderm and endoderm. The heart space stands out
at the top of the newly formed midline and fills with amniotic fluid. Then
something amazing happens and the heart space and its fluids become
dynamically still for a couple of days.”( Shea)
Het hart wordt uitgenodigd te ontstaan door de beweging van het bloed
van het embryo dat rond de schijf van de ectoderm en endoderm circuleert.
De hart ruimte aan de bovenkant van de nieuw gevormde middellijn opvalt
26

en vult met vruchtwater. Vervolgens gebeurt er iets merkwaardigs: De hart-
ruimte en haar vloeistoffen worden dynamisch stil nog voor een paar
dagen."(Shea)
De hart kan zich ‘aansteken’ en vullen met het levensvuur van de Breath of
Life
Jaap v.d. Wal, embryoloog en fenomenoloog, beschrijft dat op het moment
dat het hart begint te kloppen in de derde week na de conceptie het
spirituele wezen van het kind zich in het embryonale lichaam incarneert.
Het is de tijd waarop het reticulaire alarm systeem R.A.S. in het centraal
zenuwstelsel zich ontwikkelt. Met andere woorden: de basis van het
bewustzijn.
Het bewustzijn van het ZELF en de EIGENHEID wat aanwezig was vanaf de
eerste ignition krijgt met de formatie van het hart en de middellijn een plaats
in het lichaam… Het embryo begint als het ware een zelfbewustzijn te krijgen.
En dit zelfbewustzijn draagt hij in het mesoderm. (Het zelfbewustzijn hier is
natuurlijk anders dan wat wij normaal onder zelfbewustzijn verstaan.) Wij
kunnen nu weer zeggen:
Het is de hart IGNITION
1 + 1 = 3
Het endoderm met zijn voedingsfunctie representeert meer de moeder
Het ectoderm meer de vader.
Het mesoderm draagt het individu met zijn eigen middel lijn als oriëntatie om
in de wereld te staan, en zijn eigen stralende centrum om in de wereld te zijn.
Vanaf de vierde week na de conceptie gaat het embryo zich snel verder
27

ontwikkelen door de organisatorische impuls van de middellijn. De twee
extremiteiten vouwen zich naar het midden:
De York zak die voor de endoderm zat trekt zich naar binnen om het
stofwisselingsysteem te vormen. Het ectoderm ontwikkelt zich om de neurale
buis te vormen en vervolgens het ruggenmerg en de hersenen die
voortdurend groeien en zich ontplooien. Door deze snelle groeibeweging
komen de primitieve hersenen boven het hart heen en er daarna helemaal
omheen. Daardoor krijgt het hart wat eerst het bovenste orgaan was van het
embryonale lichaam nu zijn plaats in het midden van het lichaam.
Het hart klopt nu, en het bloed vult en voedt het hele lichaam als een soort
fontein. De vruchtwaterzak, het amnion, waarvan het ectoderm een deel
van was gaat met de groei-ontwikkeling mee en zo gaat hij om het hele
embryo heen. Een deel wordt foetale huid en tegelijkertijd vormt zich de
vrucht zak met het vrucht water.
De navelstrengvaten vormen zich, er ontstaat een verbinding met het bloed
van de moeder die voeding en zuurstof geeft en afvalstoffen weer van het
embryonale bloed terug neemt. Maar de twee bloedsoorten van moeder en
kind kunnen niet mengen, de uitwisseling gebeurt door een membraan. Een
soort filter, de placenta barrière . Omdat het kind zijn eigen bloed structuur
heeft, die zelfs misschien heel anders is als die van zijn moeder……
Voor de volgende tijd van de embryonale periode tot 8 weken na de
conceptie, blijven de hersenen , de nek en het gezicht zich ontwikkelen.
Dicht in de buurt van het hart. Deze intimiteit maakt dat ze als het ware
samen hun individuele eigenschapen ontwikkelen. Etienne Peirsman beschrijft
het hart als het vijfde brein, het getransformeerde
brein, de ‘heart mind’. En ook in hun anatomie
kunnen wij gelijke weefselstructuren vinden in
beide organen. Antoine de Saint Exupery zegt dat
wij beter kunnen zien met ons hart. En Shea schrijft
dat het hart compassie heeft, dat wil zeggen dat
hij de ander kan waarnemen in zijn eenheid. Ik wil
later hierop terugkomen. Wij gaan nu terug naar
de hart/hersenontwikkeling. Met de vraag hoe de
twee organen, het hart en de hersenen elkaars
kwaliteiten kunnen delen.
Wat de hersenen ontvangen kan door het hart getransformeerd worden, en
als EIGEN of ZELF worden. Zonder hart zouden wij wel kunnen leren maar niet
28

egrijpen. Als wij iets willen begrijpen maken wij de kennis van onszelf, maken
wij het EIGEN. Dan pas kan het gebruikt worden.
Met het schrijven van deze scriptie, kon ik pas beginnen toen mijn hart de
ruimte kreeg, (zie verder “eigen hart sessie”). Voor die tijd zat ik met een hele
verzameling van kennis en gedachten van anderen die ik niet kon ordenen.
Ik was angstig over het oordeel van buiten, om mijzelf te laten zien , En tot
mijn eigen verbazing ging het oorspronkelijke thema schuiven. Ik merkte dat ik
mij neer moest leggen bij wat mijn hart wilde, en daardoor werd ik minder
bang het gaf mij ruimte. Het hart oordeelt niet, het geeft ons inzicht over wat
juist is in een situatie. Als iemand met zijn hart kan denken weet hij de juistheid,
de waarheid, onafhankelijk van de omgeving . Hij kan in en bij zijn eigen
anker zijn.
St Exupery: « On ne voit bien qu’avec le cœur. L’essentiel est invisible pour les
yeux »
Therapeutisch werk heeft heel veel met de hart kwaliteit te maken:
Shea: “door de compassie kwaliteit van het hart kunnen wij een ander
behandelen. Compassie wil zeggen: de ander waarnemen in zijn eenheid.”
In de communicatie: Het hart als orgaan geeft ons de mogelijkheid om
vanaf ons eigen anker onze stem te laten horen. De “systole”. En naar de
stem van de ander te luisteren. De “diastole” .
Tijdens de embryonale periode groeien niet alleen de nek en het hoofd om
het hart heen, maar ook de handen en de armen. Na de derde week
beginnen aan beiden kanten van het hart de handen te vormen , als kleine
knopjes die zich verder op de oppervlakte
van het kloppende hart ontwikkelen. Dan
vormen de armen de verbinding tussen het
hart en de handen. De handen en armen zijn
dus ook een deel van het hart, zij kunnen de
warmte energie van het hart naar buiten of
naar zich zelf brengen. Zij kunnen omhelzen,
zij kunnen helen, zij kunnen geven, zij kunnen
creëren , zij zijn een uitdrukking van onze
gevoelens, vooral in zuidelijke landen, etc.
Wat de hersenen van het hart hebben
geleerd, in deze embryologische periode van
samen zijn, ligt volgens mij in het z.g.
‘zoogdieren brein’, het limbische systeem.
29

Vanaf die plek worden hormonen naar het hele lichaam gestuurd. Hormonen
zijn boodschappers; zodra zij geproduceerd zijn gaan zij door het hele
lichaam via het bloed, om organen en functies aan te zetten of juist remmen.
Ze zijn essentieel voor de fysiologie, maar werken ook sterk bij de expressie
van onze emotionele leven. Emoties kunnen ook hormonale producties
aanzetten.
Emoties zeggen veel over onszelf, hoe wij ons voelen, onze geschiedenis,
onze grenzen tegenover de buiten wereld. Ze zijn ook een vorm van dialoog
met het hart. Emoties kunnen ook overgedragen worden aan anderen, niet
alleen door het bloed maar ook door het samen zijn in grote of kleine sociale
verbanden. B.v. ook in de sfeer van liefde die een baby om zich heen kan
verspreiden.
Het hormonale systeem is continu in beweging, het zorgt ervoor dat wij ons
aan veel situaties en veranderingen binnen en buiten ons lichaam kunnen
aanpassen. Deze aanpassing en het zoeken naar het evenwicht is ook een
menselijke hart kwaliteit, in de hersenen. In de beschrijving van het geboorte-
proces ga ik meer in detail in op de werking van bepaalde hormonen.
Ik besef hoe belangrijk de ‘hart ignition’ is in het therapeutisch werk.
M. Shea adviseert de behandelaar om voordat hij een sessie begint stil te
staan bij zijn eigen hart , om met zijn hartkwaliteit de cliënt te kunnen
omhullen.
Het is van grote waarde om het hart van de cliënt bij een sessie te integreren
als er blokkades ontdekt worden. Ruimte voor het hart maken door middel
van het ’ontwinden’(eng: unwind) van het middenrif, de nek en de armen .
Daar zitten emoties vast: Het is een stem aan het hart en de hart- beschermer
( het pericardium) geven: talking to the heart. En als behandelaar zelf met
de atlas- occiput werken die met het pericardium verbonden is. Volgens
M.Shea.
Klachten van het hart die mijn aandacht hebben getrokken zijn onder
andere: depressie/ slaapstoornissen/bloeddrukklachten/ADHD/leerprobleem/
laag zelfbeeld.
Het hart kan in alle sessies aan bod komen, het is ook heel belangrijk om altijd
het hart op de hoogte te houden van veranderingen in de situatie van
iemand, en vragen voor zijn meewerking.
Het hart, geholpen door het oxytocine hormoon ( het liefdes hormoon)
ontsteekt het stromende bloed met warmte zodat het door alle cellen van
het lichaam ontvangen kan worden.
30

Het hart is het centrum van warmte en compassie. De’ ignition van het hart’ is
wanneer de compassie en de stilte samen komen volgens de beschrijvingen
van M.Shea.
Eigen hart sessie:
Ik ben eigenlijk pas begonnen deze scriptie te kunnen schrijven na een hart
sessie. Sinds een hele tijd was ik bezig met de thema. Ik had veel gelezen,
gemediteerd en verzameld. Alles zat netjes in mappen opgeslagen in mijn
documenten op mijn bureaublad met de titel: scriptie, maar veel verder kon
ik niet komen. Het lukte mij niet om de kern te vinden en nog minder om een
levendig, duidelijk verhaal van te maken. Ik merkte dat ik voortdurend bezig
was om mijn werk te beoordelen als oninteressant, niet belangrijk en vooral
zou ik dit niet zelf in de Nederlandse taal kunnen schrijven.
Op een oefenmoment lag ik op tafel bij een medestudent, en werd
behandeld. Mijn hart ging praten, ik kon zien hoe mijn buik tot aan het
midden van de ribbenkast drukte. Helemaal open aan de voorkant en
bedekt met een wit vlies. De ribbenkast was helemaal overgenomen door zijn
massa en het hart was maar heel klein geworden. Het kon amper kloppen.
Door het vragen aan de buik zich te gaan sluiten, ging eerst het witte vlies
weg waardoor het veel levender werd. Toen kon hij zich sluiten, en het
middenrif kon zakken waardoor veel meer ruimte kwam in de ribbenkast. Het
hart kon zich ontvouwen en veel ruimer worden, zich openen. Toen ik “er
binnen in kwam” merkte ik dat ik in een ruimte was gevuld met een soort
doorzichtig gel, fris en vol leven. Ik kon ook deze gel “zelf worden”. En mijn
zorgen voor het oordelen gingen weg. Na de sessie zei mij medestudent dat
ik er anders uitzag, ik voelde mij ook anders, ik had een nieuwe vorm van
vertrouwen gekregen. Mijn hart had een gevulde binnenruimte gekregen .
Een paar dagen later begon ik zelf het proces van mijn eigen geboorte die ik
in de pasgeborenen module had ervaren, te beschrijven. Ik stond stil bij het
ignition proces van mijn eigen geboorte. Ik werd opeens vervuld van de
emotie, de pijn die ik toen niet kon voelen, maar die mij tot nu toe, 51 jaar
later, nog bleef volgen. Ik had een bepaalde angst, om mij volledig aan het
leven te geven. Ik kon weer ervaren hoe weinig ik in mijn geboorte proces
aanwezig was. Hoe incompleet de ignition mijn lichaam vulde met
levensvuur.
Ik moest ook denken aan alle geboorten die ik meegemaakt heb als
verloskundige. Toen kwam de eerste zin van mijn scriptie van zelf:
Welkom in de wereld, lief klein kind, waar kom je vandaan? Waar ga je naar
toe?
31

Ik besloot om mij te verdiepen in het ignition proces en het verloop van de
incarnatie vanaf de conceptie.
Aan het einde van de embryonale fase is het lichaam georganiseerd, alle
cellen hebben hun taken gekregen, het organisme is compleet. Het hoofd is
om hoog gegaan met een deflex beweging ( deze beweging herhaalt zich
tijdens het geboorte proces), de armen en benen kunnen bewegen, en de
notochord met zijn enorme vitaliteit kan als orgaan verdwijnen om het
lichaam zich verder te laten ontwikkelen. Maar zijn energie kwaliteit blijft in
het middel- lijn systeem aanwezig. Van het sacrum tot aan de basis van de
cranium: het cranio-sacrale systeem.
De foetus en zijn omgeving
Het embryo wordt foetus, het leeft en groeit in zijn eerste omgeving: De
vruchtzak gevuld met water. Zijn wereld is de baarmoeder. In deze eerste
omgeving is hij in zijn lichaam bezig om zich te ontwikkelen en voor te
bereiden voor het leven in de wereld buiten de baarmoeder. In deze scriptie
ben ik bezig geweest om juist de foetus in zijn omgeving te bekijken.
De Placenta:
In de eerste 5 dagen na conceptie blijven de cellen zich delen om de morula
te vormen. Een soort braam gemaakt van identieke cellen. Na de innesteling
in de baarmoederwand gaan de cellen zich in twee groepen delen. De ene
groep, de trofoblast gaan de buitenkant vormen om voeding te halen. Dit
wordt de placenta na 12 weken. En de andere groep, de embryoblast, gaan
zich als embryo ontwikkelen. De placenta heeft dus dezelfde celstructuur als
het embryo. We kunnen zeggen dat zij oorspronkelijk EEN zijn met elkaar. In
het begin maakt de trofoblast een soort bal met wortels aan de buitenkant
die zich ontwikkelen in de baarmoederwand om voeding te halen voor de
foetus.
Het is dus een soort gewortelde boom die zich naar binnen vormt en
ontwikkelt.
Als de trofoblast zich gaat ontwikkelen vormt hij twee verschillende structuren:
-De initiale wortels die de baarmoederwand ingaan, groeit niet veel verder
en wordt een soort disc waar uitwisselingen tussen moeder en haar vrucht, via
hun bloed plaats kan vinden. Het is de placenta.
- het buiten vlies: de chorion. Deze tijen sterk vlies past zich aan de groei van
32

de foetus. En vormt met de placenta samen een dichte ballon waar de
foetus in zijn geïsoleerd water omgeving gaat zich ontwikkelen.
Er is verbinding tussen buiten en binnen, met als doel de foetus alles vanuit de
buitenwereld te brengen wat hij nodig heeft om te leven. De placenta
vervangt tijdelijk organen bij de foetus die nog niet kunnen functioneren.
Zoals de longen, de lever, de nieren, de darmen, het immuun systeem……
Alles wat de moeder binnen krijgt als voeding, lucht en ook ziekten kan op die
manier aan het kind doorgegeven worden via de placenta. Via het bloed
dat zich daar ontmoet maar NIET MENGT. Beiden, de moeder en de foetus
hebben hun eigen bloed, de uitwisseling gebeurt via een membraan, de
placenta barrière .
Aan het einde van de zwangerschap speelt de placenta een essentiële rol in
de aanzet van de bevalling, en na de geboorte worden zijn functies
overgenomen door het kind zelf, de placenta gaat dus sterven, maar zijn
voedings- en verbindingskwaliteiten blijven bestaan als het tweede verloren
deel van ons lichaam. In de cranio-sacraal sessie is het mogelijk om contact
te maken met deze placentaire energie die de oerkracht van de prenatale
periode bezit. ( zie pagina 19 contact maken met de navelstreng)
De navelstreng:
Dit is een soort snoer om de verbinding tussen de placenta en de foetus te
maken. Het is omgegeven door een vlies, hetzelfde vlies wat de vruchtzak
bekleedt. Aan de binnenkant lopen drie bloedvaten met een draaiend
patroon: Een dikke bloedvene om het bloed van de placenta naar de
foetus te brengen. En twee arteries om het afvalrijke bloed van de foetus
naar de placenta af te voeren. Hij komt aan bij de foetus in het midden van
zijn buik alwaar het zich verbindt met zijn bloedcirculatie. En gaat weer
vanaf de foetus naar de placenta waar hij zich vertakt en verspreidt.
Zonder de navelstreng zou de foetus niet in de baarmoeder kunnen leven. Na
de geboorte, en verder het hele leven lang blijft op de plek waar de
navelstrengverbinding was de navel over. Een bijzondere plaats waar veel
energie in of uit kan gaan, een plaats van verbinding met onze verloren
tweede helft, de placenta.
Zoals wij al gezien hebben met de Notochord, die, nadat zijn taak vervuld is,
verdwijnt om het lichaam zijn autonomie te geven, maar wel als energie en
gebaar aanwezig blijft, kunnen we zeggen dat de placenta en de
navelstreng foetale organen zijn.
33

Ze zijn na de geboorte niet meer nodig. Zij gaan los van het kind, maar blijven
als energie bron, zoals wij kunnen zien bij de HARA. (De bron van kracht en
flexibiliteit met levenspotentie die zich rond de navel concentreert. Aldus de
Japanse filosofie).
Het Vruchtwater:
Van de bevruchting tot de geboorte, leeft de foetus onder water. In het
vruchtwater. Daar voelt hij zich veilig!
In de eerste helft van de zwangerschap spoelt het vruchtwater binnen en
buiten rond het foetale lichaam. Het vocht is hetzelfde binnen en buiten, net
als bij de vissen waar het omgevende water door een dunne membraan met
het bloed verbonden is. De orgaanholtes worden gevuld en gevormd door
het stromende vruchtwater.
Het hart: Shea beschrijft de vorming van het hart in de derde week: “ The
heart space stands out at the top of the newly formed midline and fills with
amniotic fluid, “ De hart ruimte aan de bovenkant van de nieuw gevormde
middellijn opvalt en vult met vruchtwater, die daarna met foetale bloed
wordt gevuld.
Ik heb niets kunnen vinden over het vrucht water en de neurale tube,
Het hele stofwisselingsysteem, samen met de longen, van de mond tot de
anus, wordt gespoeld en gevormd tot aan het einde van het prenatale
leven. Na de geboorte gaat het kind deze organen vullen met zijn nieuwe
omgeving: de lucht en de voeding.
In het begin van de tweede helft van de zwangerschap :
-Wordt de huid waterdicht. De foetus maakt een scheiding tussen binnen en
buiten, er groeien dunne haren over het hele lichaam, de huid bedekt zich
met een dikke laag vet: de vernix.
-Gaat de anus zich samentrekken, hierdoor begint zich in de dikke darm
meconium te vormen.
-Blijft het vruchtwater zuiver. Het wordt door de foetus ingeslikt, gaat door de
slokdarm naar de maag en de dunne darm waar het opgenomen wordt
door de bloedcirculatie. Een deel gaat via de navelstreng naar de placenta
om afgevoerd te worden door het lichaam van de moeder. Een ander deel
wordt door de foetale nieren gefilterd. Het vruchtwater speelt ook een heel
belangrijke rol in de ontwikkeling van de longblaasjes die gevuld worden met
vocht.
-Het vruchtwater zorgt dat de foetus kan bewegen en groeien in een warme
constante omgeving. Het beschermt hem tegen choken en infecties.
-In deze omgeving gaat de foetus zijn zintuigen oefenen. Alles van de
34

uitenwereld komt gedempt naar hem toe. Zodat hij aan de buitenwereld
kan wennen. Het betekent dat een kind alles kan horen. Het is alles behalve
rustig in de buik van zijn moeder! Er zijn ook nog heel veel inwendige
geluiden, zoals de hartslag, de werking van de darmen etc. Na zijn geboorte
kan hij ook stemmen herkennen. De stem van zijn moeder maar ook die van
andere mensen die veel in de buurt waren. En ook stemmingen. Door de
hormonen die met vlagen door de placenta bij hem komen. Worden de
stemmen met stemmingen geassocieerd ?
De foetus kan ook het licht zien door de buikwand van zijn moeder.
Door het water kan hij met zijn lichaam met name met zijn huid voelen. Shea
beschrijft dat in de huid de eerste denkprocessen zitten. De huid heeft
dezelfde embryonale oorsprong als de hersencellen, met name het
ectoderm. Hierbij valt mij op dat de hersenen ook in een waterige omgeving
leven, net als de foetus!
-Het vruchtwater dat de foetus inslikt heeft de smaak en de geur, die van de
moeder zijn. Van wat zij eet en drinkt. Later kan het kind daardoor zijn moeder
ook herkennen door de geur en de smaak van haar melk die veel op het
vrucht water lijkt.
Ongeveer 2 maanden voor de uitgerekende datum begint het onderste
segment van de baarmoeder zich te ontwikkelen. Deze wordt wijder en
dunner en nodigt het hoofd van de foetus uit om zich daar in te nestelen.
Door loopbewegingen met zijn voeten tegen de baarmoederwand gaat de
foetus zich verplaatsen. Het hoofd kan vanaf dat moment langzaam
beginnen in te dalen in de ‘beker’. Dit proces is heel individueel per kind.
Hieraan kunnen wij aflezen of de foetus zich klaar maakt om geboren te
worden.
In de loop van de prenatale periode wordt de foetus meer en meer kind en
herkend als individu door de moeder en haar omgeving. Zijn manier om te
bewegen, om te groeien, om te voelen, om te zijn.
35

Hoofdstuk V
de geboorte ignition
36

Het einde van de prenatale periode is het geboorte proces.
Het is een duo proces, een samenwerking vanaf twee kanten:
De moeder bevalt, haar lichaam opent zich en “duwt” haar kind naar
buiten de wereld in. Het kind, het voelt op een gegeven moment de
behoefte om van plaats te veranderen, er is geen ruimte meer om te
groeien, en de placenta voldoet niet meer aan zijn voeding behoeften. Dick
Swaab: “De hersencellen in de hypothalamus van het kind in de baarmoeder
reageren op een dalende glucosespiegel op eenzelfde wijze als zij later in de
volwassenheid zullen reageren op een tekort aan voedsel. Hierdoor wordt de
stress-as van het kind gestimuleerd en komt er een serie van hormonale
veranderingen op gang waardoor de baarmoeder begint samen te trekken.
”blz.32 uit: `Wij zijn ons brein´ ……
Het kind gaat door hormonale signalen het hormonale systeem van zijn
moeder stimuleren. Het natuurlijke proces gaat pas beginnen als het lichaam
van de moeder op deze vraag met haar hormonaal systeem reageert . En
alles wordt zo geregeld tijdens de bevalling: de sterkte van de weeën, het
breken van de vliezen, de bewegingen van de moeder en de houding van
het kind. Zij blijven elkaar volgen, voelen en aanpassen. Het is een geboorte
door een bevalling. Twee dynamieken processen van twee kanten, van
twee individu’s . Deze samenwerking gebeurt op een organische manier met
de hulp van het hormonale systeem. Om dit ongestoord te laten gebeuren
moet de controle van ons verstand zich zo veel mogelijk terug trekken. De
regie wordt aan het ‘zoogdierenbrein’ overgelaten.
Wat is een fysiologische bevalling ?
In de fysiologische bevalling vinden enorme veranderingen plaats door
hormonale producties. Deze producties zijn onder de controle van de
hypothalamus in het ‘zoogdieren brein’, middenin de hersenen. Het is
belangrijk te weten dat dit systeem onbewust is en functioneert zonder onze
hersenschors of neocortex.
Michel Odent (gynaecoloog ) hield zich intensief bezig met de processen van
fysiologische bevallingen, hij is in de jaren 1970 in Frankrijk begonnen met
“onderwater bevallingen” in zijn kliniek in Pithivier.
ik heb zijn visie en kennis gebruikt om het hormonale verhaal van de bevalling
te bestuderen. www.birthworks.org/primalhealth :
37

De oxytocine veroorzaakt de samentrekking van de gladde spierweefsels van
de baarmoeder die in regelmatige contracties komen: de weeën. De weeën
veranderen in de loop van de bevalling, eerst werken zij op de
baarmoedermond die tijdens de hele zwangerschap dicht is geweest. Van
hard naar zacht, van dik naar extreem dun, en dan van dicht naar volledig
open. Eigenlijk verdwijnt de baarmoedermond helemaal om het kind
geboren te laten worden. Dan gaat het oxytocinegehalte stijgen, de weeën
veranderen en de baarmoeder gaat werken om het kind naar buiten te
duwen. De moeder krijgt zelf ook de reflex om te persen, en het kind
beweegt mee om zijn gang naar buiten te bevorderen. Het is een actieve
fase, die veel korter is als de vorige.
Na de bevalling is de oxytocine essentieel voor de borstvoeding. Deze
stimuleert de toeschietreflex zodat de melk naar buiten kan stromen. De
oxytocine zorgt ook dat de moeder herstelt, dat de baarmoeder samentrekt
en dat zij niet te veel bloed gaat verliezen. En vervolgens dat de baarmoeder
snel kan genezen. De oxytocine geeft ook uiting aan de liefde die mensen
voor elkaar kunnen hebben, het zorgt dat wij de liefde kunnen voelen.
De oxytocine werkt niet volgens materialistische principes, het is net als een
bron, hoe meer je geeft hoe meer er geproduceerd wordt. Als dit hormoon
door de hypofyse in grote hoeveelheden wordt geproduceerd vertrekken wij
naar een ander bewustzijn, als het ware naar een andere planeet. Ons hart
opent zich, wij gaan smelten om ons te kunnen verbinden, om ons zelf een
beetje te vergeten. Het wordt gestimuleerd door aanraking, door
huidcontact. Het werkt als een katalysator. Het is het hormoon van de
verliefdheid. Het komt vrij in het liefdesspel bij beide partners en zorgt voor de
ejaculatie bij de man. En dan, zoals wij gezien hebben voor het hele
bevallingsproces en de borst voeding. Zonder Oxytocine zouden wij ons niet
kunnen voort planten en zou de wereld stoppen.
Als het kind geboren is en op de blote buik van zijn moeder ligt worden zij
verliefd op elkaar. Er ontstaat een essentiële binding die verder gaat groeien.
Deze geeft kracht aan de liefde van een vrouw voor het kind om de moeilijke
taak van het moederschap uit te oefenen. En alles van haarzelf aan haar
kind te geven wat het nodig heeft voor zijn ontwikkeling. Het kind produceert
ook veel oxytocine om de liefde te kunnen ontvangen. Het kan daardoor van
het zware geboorteproces genezen. Zijn sociale brein, zijn zoogdierenbrein
kan zich vormen. Het is de basis om in het leven vooruit te gaan, te stralen, te
leren, te geven.
Sommige factoren kunnen de oxytocine remmen of overheersen. Door ons
verstand, onze aards bewustzijn, dat ons naar aardse zaken brengt.
Bijvoorbeeld: als wij op een dag niet meer verliefd zijn, kan opeens alles er
38

heel anders uitzien… Maar ook door angst of stress, de emotie van het
‘reptielebrein’, wanneer actie ondernomen moet worden om te vechten of
te vluchten.
De oxytocine ’taal’ is : veiligheid, warmte, comfort, eigen tijd en je eigen
tempo.
De prostaglandinen verweken de baarmoedermond, ze zijn ook aanwezig in
het sperma, de reden waarom vrijen de bevalling op gang kan brengen aan
het einde van de zwangerschap. En het lijkt erop dat ze het eenmaal
begonnen barings- proces in gang kunnen houden en stimuleren.
De oestrogenen coördineren de kracht en de ritme van de contracties. Ze
stimuleren ook de productie van de prostaglandinen en bevorderen de
vorming van oxytocinereceptoren in de baarmoeder.
De endorfine is een pijnstillingshormoon van de morfine familie, hoe
langduriger de pijn hoe meer het lichaam helpt de weeën op te vangen
tijdens de ontsluitingsfase. De moeder komt in een roes en weet nauwelijks
nog wat er om haar heen gebeurt. De pijndrempel is veel hoger, en ze kan
haar lichaam het zware werk laten doen.
Dit hormoon gaat natuurlijk ook naar het kind.
De progesteron, die vanaf de innestelingstijd heeft gezorgd dat de
zwangerschap intact bleef en zich kon ontwikkelen, is afgenomen om het
bevallingsproces te laten gebeuren.
De adrenaline. Dit hormoon zal de hele ontsluitingsfase remmen als het op de
voorgrond komt. Bijvoorbeeld als de vrouw zich onveilig ( angstig) voelt of
bepaalde doelen wil bereiken. Maar in de volgende fase, de uitdrijvingsfase,
zien wij de vrouw uit haar roes komen. Ze krijgt een enorme piek in de
productie van de adrenaline en noradrenaline hormonen om zich zonder
angst uit alle macht te kunnen overgeven aan haar actieve persdrang.
M.Odent noemt deze samenwerking van adrenaline, noradrenaline en
oxytocine: de foetus ejection reflex. Het zorgt ervoor dat moeder en kind
bewust en vol kracht en energie het uitdrijvingsproces kunnen volgen,
uithouden en snel herstellen van de hypoxie na elke perswee. Na de
geboorte zijn moeder en kind klaar wakker. Zij kunnen kennis met elkaar
maken en zich aan elkaar binden.
39

“Je eigen geboortetijd”, als de moeder gaat bevallen:
Op gegeven moment is het zover: De moeder krijgt signalen dat het
geboorteproces is begonnen. Zij kan het herkennen, zelfs als ze nog nooit
gebaard heeft. Ze gaat wachten tot er een volgend teken komt. En nog een,
ze gaat luisteren….het klinkt nog heel ver weg…..
Ja, haar kind heeft haar laten weten dat hij of zij onderweg is! Ze heeft zo
lang op dat moment gewacht en toch komt het als dat een bliksem in haar
leven. Misschien hetzelfde gevoel ze had toen ze merkte dat zij zwanger was,
iets onvoorstelbaars. En nu moet de vrouw zich voorbereiden om de weg
voor haar kind te openen. Dat het naar buiten kan komen en zichtbaar
voelbaar, hoorbaar worden voor de wereld. Nu gaan zij elkaar ontmoeten:
Dr. Frederick Leboyer schrijft:
“Learn to respect this sacred moment of birth, as fragile, as fleeting, as
exclusive as dawn.”
De vrouw zoekt een veilige plek, ver van de buitenwereld, dicht bij haarzelf.
Ze gaat geliefde mensen vragen om haar te omhullen, zodat zij zonder angst
de controle van haar verstand voor een tijd los kan laten. En haar lichaam
het werk laten doen. Als een dans wordt zij overgenomen door de golven
van een onbekende oceaan in haarzelf, en hoe groter de golven worden,
hoe verder zij weggaat, totdat zij de mensenwereld bijna niet meer kan
bereiken: Nog nooit is ze zo ver gegaan. Ze gaat haar kind tegemoet, om het
naar het mensen leven te laten glijden. Dan voelt zij opeens dat het gaat
komen.
Zij wordt wakker, niet naar haar omgeving toe. Nee, zij wordt wakker naar
haar kind toe, in zijn wereld. Een oerkracht komt van binnenuit. Zij zou alles
kunnen verzetten. Zij moet staan of hurken, met de golven haar hele kracht
naar onderen richten om het kind uit haar lichaam te helpen. Als zij de
rekking van haar bekkenbodem voelt, neemt de kracht af. Het kind kan rustig
met zijn hoofd de spieren van de opening openen tot er genoeg ruimte
gemaakt is om er doorheen te komen. Als zijn hoofd helemaal geboren is, is
het even stil en dan met de volgende ween glijd de rest van zijn lichaam naar
buiten. De moeder kan haar armen uitstrekken en haar kind vasthouden. Ze
haalt hem of haar naar haar toe, op haar buik, op haar blote huid.: ´´
Welkom op de wereld, lief klein kindje van mij!´
De kring is rond. Het kind dat in haar buik leefde ligt nu op haar buik. De
mond van het kind gaat zich openen, de lucht komt erin, gaat zijn longen
vullen, en komt weer naar buiten met een geluid. Zijn eerste geluid!
40

Ik vraag mij af: hoe is het met de vrouwen die ingeleid worden om voor wat
reden dan ook? Horen zij ook de stem van het kind die aan het komen is? ,
Spreken wij nog over een mirakel of hebben we het meer over productie. Het
kind wordt ‘gehaald’ in plaats van zelf geboren
Het geboorte proces vanuit het kind
Tot nu toe verbleef het kind in zijn warme zachte water-omhulling. Met de
geboorte verliest het zijn bekende omgeving en komt in contact met de
harde botten-structuur van zijn moeders bekken. Hij gaat door de opening
die steeds van vorm verandert en die steeds smaller wordt. Zijn schedel is
samengedrukt, zijn hoofd en zijn lichaam moeten draaien om precies in de
tweede uitgang van het bekken te passen. Het hoofd gaat naar voren
buigen, om de achterkant het eerst geboren te laten worden,
Naarmate de uitdrijving naar buiten vordert, komen de borstkas en de longen
die nog binnen zijn, in de laatste smalle opening van het bekken terecht. De
armen van het kind gaan zich samenvouwen voor de borst, de schouders
gaan naar binnen, al het vrucht water wordt uit de longen geperst en komt
door de mond naar buiten.
Als het hoofd naar buiten komt voelt het koud bovenop de schedel . Dan
komt er licht door zijn dichte ogen, en het hele gezicht komt langzaam vrij
met een strekkende beweging van het hoofd, wat nu naar achteren
uitgerekt wordt.
Als het hoofd weer naar voren buigt kan de rest van het lichaam geboren
worden. Dan gaat het kind nog een ¼ slag draaien om één van de
schouders onder de bocht van de symfyse te laten komen. Vervolgens komt
de andere schouder bij het sacrum ook vrij, het kind beweegt mee om zich
eruit te wurmen. Deze bewegingen stimuleren de hele wervelkolom. In de
vaginale geboorte wordt het hele lichaam in een langzame continue
beweging door de binnen kant van de moeders lichaam aangeraakt .
En eindelijk is het kind helemaal in het nieuwe ongewone grenzeloze ruimte
aangekomen. vol koude, licht en lucht. De mond van het kind gaat zich
openen, de lucht komt naar binnen, gaat zijn longen vullen, en komt weer
naar buiten met een geluid. Zijn eerste geluid!
41

Het kind is klaar wakker om zijn anker te zetten op dat moment, om
levensenergie op te laden. Hij maakt alles mee, voelt op zijn lichaam de
zachte warme huid van zijn moeder, die bijna net zo zacht is als de
baarmoeder. Door dit contact kunnen moeder en kind kennis maken, zich
met elkaar verbinden zich met warmte opladen: Dank je wel oxytocine!
Hij ruikt de bekende geur van zijn moeder, hij herkent haar stem en hoort
misschien nog andere bekende stemmen. De energiebron van zijn prenatale
leven, de placenta is nog bij hem. De navelstreng klopt nog om een laatste
lading energie naar zijn lichaam te sturen. Dan sluiten zich de verbindingen
van de navelstrengvaten met de baby ‘s bloed circulatie, de gaswisselingen
gebeuren steeds meer in de longen waar meer en meer bloed naar toe
wordt gestuurd. De hele bloedcirculatie in het lichaam van het kind moet zich
omkeren.
Maar de navelstreng blijft nog kloppen totdat de placentaire circulatie vanaf
de moeders kant gestopt is. Dan ontstaat bij de moeder een hele grote
contractie, veroorzaakt door het hoge gehalte oxytocine wat zij samen met
haar kind geproduceerd heeft. Zij heeft nu een groeiende behoefte om hem
nu te omarmen: Zij kan de placentaire binding loslaten. Met de geboorte van
de placenta is het kind helemaal geboren. Het heeft nu zijn prenatale leven
helemaal losgelaten en kan zich met het aardse leven verbinden. Geholpen
door de liefde van zijn moeder. Er is een totale acceptatie, ook al is het kind
anders als wat de moeder verwacht had, ook al zijn de omstandigheden niet
ideaal…
Op het moment dat het kind niet meer vastgebonden is aan zijn moeder
door de navelstreng, kan hij naar zijn nieuwe voedingsbron kruipen. Door de
geur wordt hij aangetrokken naar de borst van zijn moeder; die precies in zijn
mond past en zo veel op zijn vroegere bestaan lijkt. Daar stroomt de eerste
voeding, het colostrum in kleine hoeveelheden om het kind rustig te laten
wennen aan de coördinatie van de drie bewegingen: zuigen, slikken en
ademhalen. Het stroomt helemaal achter in zijn keel.
Door de borstvoeding vol oxytocine gaat het kind zich nog een keer in zijn
moeders energielichaam innestelen om zich verder te ontwikkelen in de
sociale baarmoeder( zie volgende hoofdstuk)
Ik wil nog eens kijken aan het geboorteproces: Deze keer vanuit het cranio-
sacrale systeem. Daardoor wil ik laten zien hoe de natuurlijke geboorte in zijn
veelvoudige aspecten de Ignition kan ontvangen.
42

De geboorte Ignition gezien vanuit de cranio sacraal therapie
bij een fysiologische geboorte.
De geboorte Ignition, het moment dat het kind zich met zijn leven verbindt,
zich incarneert, gebeurt met zijn eerste ademhaling. Maar een hele serie
‘events’ zorgt ervoor dat het levensvuur van de Breath of Life verder in de
lichamelijke organisatie kan doordringen . Deze derde ignition is weer een
echo van de twee eerdere en dus ook van deze afhankelijk. ( de twee
eerste ignitions: de Original matrix en de Centrale middellijn ( midline)) zijn de
basis van de geboorte ignition. Franklyn Sills beschrijft een paar essentiële
elementen voor een complete Ignition:
-Het geboorte proces.
-De twee ademhalingen.
-Als de navelstreng stopt met kloppen.
-Gebruik van anaesthesia
De bevalling/ het geboorte proces
In de baarmoeder was de foetus omhuld met warm vruchtwater . Hij ervoer
geen zwaartekracht, en werd gedragen. Het zachte druk van het water was
continu voelbaar over zijn hele lichaam, zijn huid werd gestreeld en
gestimuleerd. Hij voelde zich één met zijn omgeving.
Bij het geboorte proces verdwijnt op een gegeven moment zijn omhulling.
Het vruchtwater is het eerste wat geboren wordt van het kind. Als het uitvloeit
maakt het kind direct contact met het lichaam van zijn moeder.
De huid, die net als de hersenen zijn oorsprong in het ectoderm heeft werkt bij
baby’s als hersenen voordat deze functie is ontwikkeld.
An infant “thinks” with its skin as it is derived from ectodermal tissue just as the
brain and nervous system are. As an infant thinks with its skin” M.Shea
Tijdens het geboorte proces worden de weeën steeds intenser en steeds
langer. Het zorgt ervoor dat het hele lichaam gestimuleerd wordt door de
huid. En dat aan het eind van elke wee minder zuurstof door het bloed van
de navelstreng naar de baby’s circulatie vloeit. Het bereidt het kind voor op
zijn nieuwe levensomstandigheden. Het zorgt dat in zijn lichaam
aanpassingen komen. Vooral bij het autonome zenuwstelsel en het
ademhalingscentrum. Maar ook bij het zuigen en de slik reflexen: de drie
essentiële functies voor zijn toekomstige overlevingsstrategie. Hij wordt zo te
zeggen wakker gemaakt voor de grote reis.
43

Naarmate het geboorteproces vordert daalt het hoofd door de
bekkenholten. Er ontstaat compressie van alle verschillende schedelbotten,
het kind maakt door het contact van zijn hoofd met de botten van zijn
moeder voor het eerst contact met de solide structuur van de aarde. In een
fysiologische geboorte worden de verschillende schedelbotten bewogen in
hun fysiologische goed bekende patroon van de bewegingen zoals wij die
geleerd hebben in de “basis module”. De occiput, de achterste botten (in 4
delen bij de geboorte) van de schedel die de verbinding maken tussen de
hersenen en de ruggenmerg komen als eerste. Onder de occiput liggen de
kleine hersenen. Dan de vierde ventrikel, die de laatste hersenkamer vult met
hersenvocht . Aan de voorkant van de vierde ventrikel is de hersenstam met
het autonome zenuwstelsel . In deze plek achter de occiput zitten dus
belangrijke centra die de overlevingsfuncties sturen voor de pasgeborene.
Deze functies zijn: zuigen slikken en ademhalen.
In deze fase van het geboorteproces worden de occiput botten
samengedrukt door de bekkenbotten van de moeder, de symfyse. Deze
compressie zorgt dat het hersenvocht in de vierde ventrikel voor een tijd niet
meer kan stromen. Deze greep is in de cranio-sacraal- therapie bekend als
de CV4 ( Compressie van het Vierde Ventrikel). Het wordt gebruikt om een
z.g. ”Stil Point” te induceren.
De twee ademhalingen
I. Met de volgende stap komt het hoofd langzaam naar buiten
Op hetzelfde moment gaat het hersenvocht wat in de vierde ventrikel vast
gehouden was door de compressie, terugstromen naar de derde ventrikel in
het midden van de hersenen en wordt “aangestoken”. Het is de geboorte,
de “IGNITION” van het hersenvocht in het derde ventrikel. Het begin van het
aardse leven.
De schedelbotten occiput en sfenoïde (wiggenbeen), die de hersenen
dragen, zijn met elkaar verbonden door een heel gevoelig gewricht de
“sphenobasilair joint” (SBJ). Met de ritmische flow beweging van het
hersenvocht door de ventrikels, maken zij samen de ademhalingsbeweging
van het hele cranio-sacraal systeem. Als de derde ventrikel zich vult met
hersenvocht gaan zij uit elkaar. De schedel wordt wijder. Als het vocht weer
doorstroomt naar de vierde ventrikel, om de hersenen en het ruggenmerg
heen, komen de sfenoïde en de occiput weer bij elkaar terug. Dus kunnen wij
zeggen dat vanaf de geboorte, de hersenen met de schedel, een
44

ademhalingsbeweging hebben, die van de Breath of Life, de Primary
Respiratory.
De sfenoïde draagt de hersenen en heeft raakvlak met alle botten van de
schedel. Dat wil zeggen dat door zijn regelmatige bewegingen de hele
schedel meebeweegt en dat de ruimte in de hersenen kan veranderen.
Vooral bij de pasgeborene waar nog ruimte zit tussen de verschillende
schedelbotten (naden en fontanellen) en ook in sommige botten zelf ( zie
CS voor baby’s en kinderen van E. Peirsman hoofdstuk 2). Tijdens het
geboorte proces gaan de verschillende delen over elkaar heen schuiven,
maar ook van elkaar af schuiven. Door de ademhaling van het hersenvocht
in de ventrikels hebben zij de mogelijkheid om terug op hun oorspronkelijke
plek te komen. Dit is natuurlijk heel gunstig voor de hersenen om zich zonder
druk volledig te kunnen ontwikkelen.
Het kind komt van een omgeving waar de structuur, de waterdruk van buiten
ontstond. Met de geboorte komt hij in een ruimte met veel minder druk. Zijn
lichaam kan zich ontplooien. Door de ignition van het hersenvocht in de
derde ventrikel, en de primaire ademhaling die het laat circuleren in het hele
cranio-sacrale systeem, krijgt het kind de structuur in de middellijn van zijn
lichaam.
“Proper birth ignition allows the infant to access its midline which represents
autonomy and self-regulation, two essential ingredients for maturing into the
world.” M. Shea
II. Dan volgt de rest van het lichaam:
Het hoofd gaat achter over, de mond gaat open, en vult zich met lucht. De
schouders worden geboren één voor één, en dan de ribbenkast die
gecomprimeerd was in het bekken komt naar buiten, gaat zich ontplooien en
laat de lucht van de mond door de eerste inspiratie in de longen binnen
schieten. Op de zelfde manier als de schedel: Met de geboorte van het
lichaam komt nu de levenslucht de longen binnen om via het bloed het hele
lichaam te vullen met zuurstof. Als de longen zich samen trekken komt de
lucht weer naar buiten via de keel en de mond. Dit is de Secondaire
Ademhaling die begint met de eerste stem expressie. Als het kind zijn eerste
geluid heeft laten horen weten wij dat hij leeft. De kwaliteit van het eerste
geluid kan veel zeggen over het levenskwaliteit van zijn geboorte.
Het is de derde IGNITION
Met de geboorte ignition komen de primaire ademhaling met het levens
vuur, en de secondaire ademhaling, met de levenslucht bij elkaar. Zij gaan
synchroniseren.
45

M.Shea schrijft:
“Dr. Sutherland was very fond of soliciting a deep inhalation from his clients at
the beginning of Primary inhalation. First he would have them exhale towards
the end of Primary exhalation and have his clients hold their breath out and
inhale sharply as Primary Respiration was shifting to inhalation in the client. This
practice reignites the first breath and is directly linked with developmental
changes in the heart, lungs, mouth, and pharynx via the suck-swallowbreathe
reflex. Oxygen intake, therefore, is necessary for ignition of the life
force in the fluid body after birth and for building and maintaining heat
on the midline for distribution to the extremities, the viscera, the brain, and
every cell in the soma.”
Geboorte van de placenta
Voor zijn geboorte heeft het kind zijn zuurstof gekregen via de moeder door
de placenta en de navelstreng . Na de eerste ademhaling gaat de
bloedcirculatie in het lichaam van het kind zich omkeren om de zuurstof via
de longen te krijgen. Voor een korte tijd krijgt het zuurstof door beide
bronnen: de navelstreng en de longen. Dan ongeveer 5 minuten na de
eerste ademhaling als er meer en meer bloed naar de longen toe gaat gaan
de openingen van de lichaamsbloedvaten naar de navelstrengvaten zich
sluiten. Het kind krijgt een bloedcirculatie met een dicht circuit, noodzakelijk
voor zijn autonomie:
Het bloed gaat met de pulmonaire arterie van het rechter hart naar
de longen, waar het zich met zuurstof kan laden. Het komt terug aan
de linker kant van het hart door de pulmonaire venen. Het hart gaat
het bloed potentialiseren met zijn kwaliteit van warmte en stuurt het
verder naar alle cellen van het lichaam. Ongeveer 5 minuten na de
eerste ademhaling via de arteriën . De cellen geven hun lading van
kooldioxide aan het bloed terug. Het bloed stroomt door de venen
eerst weer naar de rechter kant van het hart (waar het verwerkt wordt)
en dan naar de longen waar het zich kan ontladen….en zich dan weer
kan opladen met zuurstof….
Tijdens dit interne proces ligt het blote pasgeboren kind op het huid van zijn
moeder. Om kennis met elkaar te maken. Zij zijn zoals wij gezien hebben,
helemaal wakker door de adrenaline van de laatste fase van de bevalling,
die nog in hun lichaam is. Wakker kunnen zij kennis met elkaar te maken; om
46

niets van elkaar te missen. Zodat zij elkaar altijd kunnen herkennen. Door het
huidcontact, het grootste zintuig, de geur, door de stem geluiden , de lieve
woordjes, door het oog contact, de bewondering. Vanuit dit eerste contact
ontstaat er een zeer sterke band, een verliefdheid, een oxytocine- productie.
Deze oxytocine zorgt dat haar baarmoeder een heel sterke wee krijgt om de
placenta los te laten, en het bloedverlies te remmen. Dit kan pas gebeuren
als allebei, moeder en kind er aan toe zijn.
Als dit proces overhaast is, als de navelstreng geknipt wordt voordat hij stopt
met kloppen, kan de ´ignition` bij het kind niet compleet gebeuren. De
placenta is een deel van het kind, de geboorte van de placenta is een deel
van zijn eigen geboorte. Het laatste deel wat van het kind wordt geboren.
Tegenwoordig wordt zelfs geëxperimenteerd om de navelstreng helemaal
niet te knippen. In “ lotus bevallingen” blijft de placenta bij het kind totdat de
navelstreng vanzelf loslaat; meestal binnen een week postpartum.
In zijn boek: Craniosacral Biodynamics spreekt Franklyn Sills over de “Umbilical
Shock “ met vele gezondheidsconsequenties waaronder: Een lage levens
energie/ stofwisseling klachten/ laag zelfbeeld…… wij moeten niet vergeten
dat de placenta een deel van het kind is sinds het begin van het embryonale
leven. En dat het met respect behandeld moet worden, met inachtneming
van het juiste moment.
“When the umbilicus stops pulsating and the first breath is taken, there is a
natural ignition of potency within the cerebrospinal fluid. This manifests itself as
a strong ascending expression of potency within the fluid midline. This key
event is centered in the third ventricle. The Breath of Live infuses the fluid of
the newly born living system with intelligence as the baby becomes a more
independent being in its new world. If this ignition is only partial, low vitality
and lethargy may result in later life.” Sills
Een Bewust proces
-“ the effects of drug imprints, anesthesia shock, and other medical
interventions at birth. These imprints frequently arise in the therapeutic process
when working with infants and adults. The longitudinal fluctuation of the fluid
body which is the core of birth ignition in the infant’s body is greatly
dampened or muted. This significantly inhibits birth ignition in the infant and
consequently critical physiological and metabolic functioning throughout the
lifespan may be thwarted, especially around heart functioning, digestion,
47

absorption and elimination, breathing, and even cognitive processes
involved in learning. …..Perceptual Exploration: The Fog.” M. Shea
Als een kind onder verdoving of door een keizersnede geboren is kan hij zich
niet helemaal verbinden met zijn leven op het moment van de geboorte.
Zelf merkte ik tijdens een sessie dat er nog veel boosheid opgeslagen zat in
mijn nek. Wegens het feit dat ik verdoofd was tijdens mijn geboorte heb ik
toen niet de goede draai met mijn nek kunnen maken toen hij langs de
bekkenrand van mijn moeder ging. Door mijn “afwezigheid” toen hebben de
schedel botten zich verkeerd geplaatst; mijn linker temporale schedelbot zit
volgens mij nog op de verkeerde plaats, waardoor hele linkerkant van mijn
lichaam niet goed kan stromen en veel klachten geeft.
Dit kan eventueel door behandelingen herstellen, net als de cranio sacrale
sessies die beschreven zijn in het boek van E.Peirsman : “Craniosacraaltherapie
voor baby’s en kinderen.” Waar de geboorte processen
weer in het lichaam van het kind opgeroepen kunnen worden. Dit kan ook
gebeuren bij volwassenen die op de massagetafel hun celherinnering
kunnen laten praten, zodat het lichaam zich bewust wordt van het proces en
zich terug in de situatie kan voelen, en eventueel het onjuiste moment
herstellen.
Maar vooral de warme liefde kracht van de moeder voor haar baby kan ook
wonderen doen. Etienne Peirsman schrijft in zijn boek “Cranio-sacraaltherapie
voor baby’s en kinderen: “Hoe zwaar en bedreigend de bevalling ook is, het
bindingproces met de moeder zal veel goedmaken. Is er meer nodig, dan zal
een cranio- sacraal behandeling bijna alle problemen kunnen wegnemen.
Onbehandeld zullen onze eerste ervaringen ons gedrag bepalen voor de rest
van ons leven.”
Als deze binding verstoord is door scheiding van moeder en kind in zijn
allereerste levensmomenten is het herstel van de geboorte veel moeilijker.
In sommige situaties kan het kind soms niet weten dat hij geboren is omdat hij
het hele geboorteproces overgeslagen heeft. Zoals bijvoorbeeld bij een
geplande keizersnede. Dit kan tot gevolg hebben dat hij later geen scheiding
met zijn moeder kan maken en dat de wereld een vreemde plaats voor hem
blijft.
48

Casus: voorbeeld van late ignition
Een jong meisje van 17 komt sinds maart 2011 regelmatig bij mij voor
behandelingen. Zij is de dochter van een vriendin van mij. Ik heb haar vanaf
een afstand zien groeien, zij kwam soms met haar moeder naar ons toe maar
maakte nooit echt contact ondanks de aanmoedigingen van haar moeder.
Een dag belde ik mijn vriendin, zij waren op punt om naar school te gaan
voor een gesprek omdat werd vastgesteld dat haar cijfers zo laag waren dat
zij voor een weg moest kiezen die helemaal niet bij haar bleek te passen. L.H
is een slim meisje dat tot haar 12 e altijd goed op school kon leren. Vanaf de
middelbare school begon het minder en minder goed te gaan. Haar cijfers
werden alleen maar lager. Haar moeder kon wel begrijpen wat zij schreef
maar de anderen begrepen het niet. Haar ouders waren sinds een jaar
gescheiden en zij had haar vader sinds die tijd niet meer gezien. De mensen
waar zij zich vertrouwd bij voelde, waren: haar moeder, haar tante( zus van
haar vader) en een paar vriendinnen. Toen dit alarmbericht van school
kwam, schrokken zij allebei. Ik wilde meer weten, dus de volgende dag trok ik
weer aan de bel hoorde het verhaal, en tot mijn eigen verbazing ze ik: “Kan ik
helpen?” niet wetend wat ik zou kunnen doen . Een paar dagen later kwam
L.H bij mij vol twijfels “Mijn moeder denkt dat ik hier naar toe moet komen….”
“Je bent nu toch gekomen en nu is het maar een kleine stap om te gaan
liggen als je dat wilt” zei ik. De eerste sessie was voor haar een geschenk, ik
belde haar een paar dagen later. Zij zei dat zij zich veel vrolijker voelde en
dat haar omgeving dat ook had gemerkt ”ja ik kom weer graag bij je! ”…...
Wij hebben in het begin heel intensief gewerkt, een keer per week. Snel werd
duidelijk dat in haar leven de omstandigheden voor haar beslisten in plaats
van zijzelf en dat het haar altijd zo veel moeite koste om zich aan te passen.
Het geboorteproces van L.H ging heel anders dan gepland. Aan het einde
van de zwangerschap ging ze zich omdraaien in de stuit ligging. Haar
moeder was 48 jaar en er werd besloten om een geplande keizersnede te
doen. Zelf ken ik de gynaecoloog die aanwezig was als een hele warme
gevoelige man. Beter had zij niet kunnen treffen. “De geboorte was een feest
het ging heel rustig met een mooie sfeer.” vertelde de moeder die de situatie
goed had geaccepteerd. Tijdens een sessie heeft L.H haar geboorteproces
mogen herbeleven. Ik had mijn hand op haar navelstreek en vertelde haar
haar prenatale leven. Op eens was ze erin. Het was net vóór de tijd dat zij
geboren moest worden :
“Weet je dat je geboren gaat worden ?” vroeg ik. (B)
“Ja “zei L.H
49

B: “Heb je zin in om geboren te worden?”
L.H “Ja”
B “Weet je hoe en wanneer je geboren wordt?”
L.H “Geen idee, maar het is net alsof ik bang ben.”
B “Waar ben je bang voor?”
L.H “ik ben bang om dood te gaan, dat het mij niet gaat lukken.”
B “Hoe voel je je tijdens je geboorte?”
L.H “Geen idee.”
B “Hoe voel je je na de geboorte ?”
L.H “Daarna voel ik mij klein, alleen, en koud.”
B “Voel wie bij je is.”
L.H “Ja, mijn moeder, daar is het warm en veilig, ik voel ook mijn vader, hij
maakt mij bang, hij loopt weg.”
B “Voel je iemand anders?”
L.H “Mijn tante, en mijn oma (van vaders kant).”
B “Weet je vader dat je geboren bent?”
L.H ”Ja maar hij kijkt boos.”
B “Kan je moeder hem vertellen dat je geboren bent, dat je zijn kind ben?”
L.H “ja dat gaat beter, van haar kan hij het horen.”
L.H voelt dat zij de angst van haar vader moet dragen. Haar ouders zijn nu
sinds 2 jaar gescheiden en hebben er beide vrede mee. Maar L.H kan nog
niet naar hem toe gaan. In de loop van de sessies werd het onder andere
duidelijk dat zij de baarmoeder nog niet verlaten had. Een paar weken
geleden vertelde mijn vriendin mij dat zij opeens L.H heel anders beleefde.
Het gaat intussen veel beter op school, maar op een keer kwam zij thuis, heel
teleurgesteld over iets wat zij helemaal niet goed had gedaan . Haar moeder
werd ontroerd, nam haar dochter in haar armen en zei: “je bent één van
duizend. ik had je nooit anders gewild” en voelde een enorme liefde voor
haar. Zij zei me dat zij haar opeens kon zien en haar helemaal kon
accepteren. Het kwam rechtstreeks van haar hart. De volgende dag had L.H
een afspraak voor een cranio sessie.
Zij ging zich helemaal ontspannen, net als altijd. Ze viel in slaap hoorde niets
meer van de buiten wereld en van wat ik probeerde te vragen. Ik liet ook los.
Mijn handen gingen van haar nek spieren naar haar temporale, mijn handen
drukten, en gingen door de hele schedel, bot voor bot en weer terug. Ik
merkte dat haar hoofd flexibel was en dat mijn handen een soort beker
vormden. Tot die tijd vond L.H het altijd heel vervelend als ik aan haar hoofd
stevigheid bracht. Nu was het net alsof haar schedel zich opnieuw ging
vormen, de ronde vorm werd langer en langer tot het niet meer verder kon.
Mijn handen deden een CV4 en lieten los. Mijn handen gingen naar haar
50

orstkas waar ik de beweging van de ademhaling kon voelen. “Welkom in de
wereld L.H “zei ik. Zij werd wakker. En was meteen helder “fijn om hier te zijn !”
zei ze.
Zij haalt nu gemiddelde cijfers en is net geslaagd voor haar eind examen
51

Hoofdstuk VI
De borstvoeding en de sociale zwangerschap
52

Als het kind geboren is, kruipt het naar de borst van zijn moeder om daar zijn
voeding te krijgen. Hij is wel als “zoogdier” geboren maar nog niet als mens.
In deze nieuwe fase gaat zijn zoogdierenbrein groeien en zich ontwikkelen.
Het kind is niet als de zoogdieren, die een paar uur na de geboorte al kunnen
lopen en zich na een korte tijd kunnen reproduceren. Het kind heeft nog tijd
nodig om als mens geboren te worden. Door de borstvoeding vol oxytocine
zal het kind zich nog een keer in zijn moeders energielichaam innestelen en
zich verder te ontwikkelen in de “sociale baarmoeder”. Als basis van het
menselijk brein: de ‘neo cortex’. En dat hij later, als hij begint te lopen, te
spreken, als hij IK kan zeggen en begint te denken, als mens geboren kan
worden. Dan kan hij beginnen zich los te maken van zijn moeder. Ik denk dat
dan een vierde IGNITION plaatsvindt : namelijk als het kind als mens geboren
wordt ….Ik denk dat de ‘Breath of Life’ het individu ZELF met levensvuur vult.
Dat hij zijn levens taak gaat vervullen en dat dan ook de Ignition min of meer
compleet kan zijn.
Shea schrijft: “The brain also takes the first two years to connect important
regions in the orbitofrontal cortex for the development of self-regulation and
autonomy. This transition begins to take place at the beginning of the third
trimester in the limbic brain of the fetus. It continues with the beginning of the
self-attachment (breastfeeding) sequence up through the first two years after
birth.” M. Shea
Hoe verloopt deze sociale zwangerschap?
Het kind is nog voor een hele tijd een deel van de moeder. Het beste bewijs
daarvan is de moederlijk melkproductie. Het verandert continu van
vetgehalte, de ene keer meer als de andere keer, volgens de behoeften van
het kind. Ook de smaak verandert door het eetpatroon van de moeder. Het
kind kan het voedsel van de buitenwereld nog niet verteren , zijn
stofwisselingssysteem moet zich nog ontwikkelen. Als de moeder borstvoeding
aan haar baby geeft, is het al verteerd buitenwereld voedsel. De moeder is
de schakel tussen haar kind en de wereld (net als tijdens haar
zwangerschap). De borstvoeding is niet alleen overdracht van voeding, maar
ook van het immuun systeem, en van emoties door de hormonen .
53

Vanuit de cranio-sacraal therapie is het bekend dat de borstvoeding een
heel belangrijke rol speelt in het geboorte ignition proces bij het kind.
De tepel van de moeders borst is precies gemaakt om in de mond van de
baby te passen, tot helemaal achter in zijn keel bij de Palatijn. Deze zeer
fragile botten maken de verbinding tussen sfenoïde en maxillair, zij zijn op de
zelfde hoogte als de (SBJ) tussen sfenoïde en occiput in de schedel (zie pag.
40: de 2 ademhalingen) . Wij kunnen zien dat de bewegingen die de tong,
de onderkaak en de bovenkaken doen om de melk te zuigen verdere
uitwerkingen hebben in het herstel van de schedel structuren na een
vaginale geboorte. Op deze plek achter in de keel bij de palatijn wordt de
moedermelk toegeschoten van de moeders tepel naar het lichamelijk
systeem van het kind. Daar neemt de synchronisatie van de twee
ademhalingen plaats. En op die manier kunnen wij zeggen dat de
borstvoeding een herhaling en bevestiging is van de geboorte ignition. Een
bevestiging van de geboorte ignition omhuld met liefde. De oxytocine, het
liefdes hormoon zorgt voor de toeschietreflex in de borstvoeding. “het
baby’tje krijgt ‘vloeibare’ liefde als voedsel!” E. Peirsman.
Vanaf zijn veilige warme plek bij zijn moeder, omhuld met zorg en liefde kan
het kind zijn nieuwe omgeving leren kennen en zijn “sociale lichaam”
ontwikkelen. Zoals Jean Liedloff zo mooi beschrijft in haar theorie over het
continuüm, gebaseerd op haar ervaring bij een indianenstam, de Yequana’s,
midden in het oerwoud in Zuid Amerika. Zij laat zien hoe baby’s die op de rug
van hun moeder, alles leren wat zij moeten weten om later goed te
functioneren in hun omgeving. Zijn leren onbewust vanaf hun veilige plek. Ik
vond het ook interessant te lezen dat b.v. .mensenbaby’s die door wolven
opgevoed zijn zich ook aanpassen aan het wolvenleven. Hun zintuigen
54

worden veel scherper als gemiddeld, maar later kunnen zij niet leren praten
als mensenkinderen die onder de mensen hebben geleefd.
Shea: Differentiation of the family system makes it possible for the infant to
have her own fire ignited rather than her amygdala “kindled”. The amygdala
is the most basic operating part of the emotional brain that is highly functional
for the first three months after birth.
“De borstvoeding als craniosacrale sessie” was het beginpunt van mijn
scriptie. Nu ga ik hiermee eindigen.
55

Conclusie
Zoals ik zojuist gezegd heb stopt mijn scriptie op het punt waar ik een paar
maanden geleden begonnen was: Bij de borstvoeding en de ontwikkeling
van het ´zoogdieren brein´, het sociale lichaam.
Het werk over de ´Ignition´ vond ik niet makkelijk maar uiteindelijk wel heel
helder.
Wat mij vooral opviel is dat het van essentieel belang is om ruimte te maken
voor de expressie van het ZELF. Door Ignition processen kan het lichaam
leven dankzij de spirituele ‘oer levenskracht’. Door het leven in een fysiek
lichaam kan het ZELF een expressie krijgen.
In de loop van het maken van mijn scriptie ben dichterbij de kwaliteit van het
ZELF gekomen; het ZELF dat iedereen heeft; een heel andere kwaliteit dan die
van het EGO.
Incomplete ignition processen waar het ZELF van ieder mens zich niet
helemaal kan manifesteren in het leven, leidt tot pijn en ziekte.
Tijdens het “Advance module” de laatste module van de opleiding, waren
niet meer de docenten aan het woord maar het ZELF van iedereen. Dat
kreeg de kans om voor 5 dagen om zich te leren kennen. Tijdens de module
heb ik kunnen ervaren hoe elk mens verantwoordelijk is voor zijn eigen
levenskwaliteit en de expressie van zich ZELF. Iedereen kan beslissen om
gezond te zijn.
De Klein Prins bij Saint Exupery zegt: « Je suis responsable de ma rose...
répéta le petit prince, afin de se souvenir » (´Ik ben verantwoordelijk voor mijn
Roos´ ).
Iemand zoals Beethoven kon prachtige muziek schrijven ondanks zijn
doofheid.
In de cranio-sacrale technieken zijn wij bezig om het fysieke en emotionele
lichaam te verwarmen om de ignition van zelfwording te mogen ontvangen.
Het gebeurt tijdens het geboorte proces, maar ook later in het leven weer.
Elke keer als wij uitdrukking geven aan ons ZELF. (Iets anders dan het Ego)Wij
zijn daar zelf verantwoordelijk voor. Het is steeds weer een beslissing.
56

Internet:
Referenties
Michel Odent articles in Midwifery today:
- “ Un nouveau regard sur la naissance ” extrait de la scientification de
l’amour .
- “ First hour following birth don’t wake the mother”
Michael J. Shea articles: A
- Ignition Processes 2005
-“ Birth Ignition2007” This text on birth ignition is an overview of Section Four of
my book Biodynamic Craniosacral Therapy Volume 1
Jaap v d Wal : www.embryo.nl
Boeken:
-Frederick Leboyer : Pour une naissance sans violence
- Jean Liedloff : Op zoek naar het verloren geluk.
- Etienne Peirsman: - Baby’s en kinderen
- Cranio-sacraaltherapie
-Franklyn Sills: Craniosacral biodynamics volume two The primal midline and
the organization of the body.
-Dirk Swaab: Wij zijn ons brein
Filmen:
- Odyssée de la vie van Nils Tavernier: verhaal van het prenatale leven.
- Le premier cri van Gilles de Maistre: begoorte verhalen op verschillende
plekken van de wereld die op de zelfde tijd gebeuren.
57

Illustraties:
Cover: heb ik zelf getekend volgens een tekening van onbekend kunstenaar
p.6 : Creatie van Adam. Michelangelo
p.9: Schema ritmes van M. Kern: Wisdom of the body
p.18: “De kus” van Gustave Klimt
p.19: Het sperma naast de eicel ( in proportie) uit: v.d. Wal: “Embryo in
beweging.”
p.20: pre conceptueel attractie complex van de twee kernen met DNA
p.26: begin van de notochord in de mesoderm.
p. 27: ontwikkeling van het ectoderm( blauw) over en om het hart heen
p. 28: hoofd en hart groien dicht bij elkaar
p.29: de handen groeien boven het hart
p. 36: pas geboren
p.52: “Moeder en kind.” van Pablo Picasso
p. 53: Anatomie van de mond waar te zien is dat bij de pasgeborene het
zachte gehemelte in relatie staat met de SBJ. Dit in vergelijking met de
volwassene waar het niet helemaal bij elkaar komt. Uit de anatomie atlas van
C.D Clemente.
p.55: “Het Leven.” van Pablo Picasso
58