Heraut #33 - Ismus

Vervolg van pagina 6
Republikeinen en Democraten op vele beleidsterreinen door
elkaar heen. Het is de taak van de medewerkers van de president
om steeds de juiste mensen te benaderen en overtuigen. Dat het
zwaar werk is — een presidentschap vervullen en ondertussen
voorkomen een lame duck te worden door ook tussentijdse verkiezingen
voor het Congres te winnen — wordt al aan het begin
van de serie duidelijk. The West Wing blinkt uit in het tonen
van de voor- en nadelen van het systeem dat Amerika kent.
Alweer Amerika?
Waarom opnieuw Amerika? Waarom altijd aandacht voor de
politiek aan de overzijde van de Atlantische Oceaan? Het antwoord
is eenvoudig: het persoonlijke gehalte. Het Amerikaanse
systeem biedt het meeste materiaal voor een goede dramaserie.
Gecombineerd met het voortdurend door elkaar lopen van verschillende
issues is de spanning altijd aanwezig. Senatoren ruilen
bruggen en asfaltwegen voor behoudende of juist progressieve
abortuswetgeving. Een senator traineert het legislatieve proces
door een filibuster van een etmaal. Alle politieke onderwerpen
zijn tegelijkertijd persoonlijk. Hoewel ook uitermate onderhoudend,
kunnen Nederlandse politieke series als ‘Ja, Minister’ of
‘Gemeentebelangen’ niet tippen aan wat The West Wing ons te
bieden heeft.
Hoe te beginnen?
The West Wing kijken is als het lezen van een boek. Je leest
geen half uurtje in een spannend boek om het daarna weg te
leggen en er de volgende dag weer dertig minuten aandacht aan
te besteden. Nee: The West Wing kijk je per schijfje. Vier afleveringen
duren tweeënhalf uur. Uren waarin vele politicologische
en persoonlijke crises passeren en je getuige bent geweest van
een Amerikaan en zijn staf die hun uiterste best doen om het
land en stiekem ook de rest van de wereld een betere plaats te
laten zijn voor iedereen. Start bij seizoen één en doorloop ononderbroken
de vele jaren van het fictieve Bartlet-presidentschap.
Ontdek wie jouw favoriete personage is en bedenk waarom. Is
het secretaresse Donna Moss, vanwege haar cynische ondertoon
richting haar baas Josh Lyman? Of is het juist deze Josh, die ondanks
en dankzij zijn grote ego een belangrijke raadgever van de
president is? Of kies je voor CJ: de perschef die in haast iedere
crisis het hoofd koel weet te houden? En wat dacht je van de
altijd chagrijnige Toby Ziegler die stiekem de meest linkse en
socialistische gedachten koestert?
Laat je niet weerhouden door dikke boeken die op je liggen te
wachten. Schenk jezelf een kop koffie in, doe je deur op slot en
sluit je af van de buitenwereld. Laat de schrijvers van The West
Wing je elke dag verrassen en bedenk dat Amerika mag wensen
dat het ooit een administratie zal hebben zo liberaal, vrijzinnig,
menslievend en gewetensvol als die van Josiah Bartlet.
door Jesse Gusman
Technische vernieuwing speelt een steeds grotere rol in
de academische wereld. Studiehandleidingen, opdrachten
en andere studiemateriaal vinden we op Blackboard.
We kunnen via internet thuis vanuit onze luie stoel elk
wetenschappelijk paper vinden wat van belang is zonder
onze reet te hoeven verheffen.
Goede ontwikkelingen allemaal die het leven van de student
makkelijker maken. Technologische vernieuwing zorgt echter
ook voor discussie in de academische wereld. In hoeverre
is wikipedia betrouwbaar? Is dit een goede democratisering
van kennis of leidt het tot intellectuele achteruitgang? Ook
auteursrechten zorgen voor veel discussie. Aan veel materiaal
is via internet te komen, zonder dat rekenschap wordt gegeven
van auteursrechten. Is dit een slechte zaak? Academisch
onderzoek wordt immers dikwijls door de gemeenschap gefinancierd.
Een andere vernieuwing die een tijd geleden zijn intrede
heeft gedaan in de academische wereld is PowerPoint. Power-
Point zorgt voor het nodige visuele vermaak en geheugensteuntjes
tijdens colleges. De ledematen van studenten worden
bespaard omdat niet alles meer opgeschreven hoeft te
worden, de sheets worden gewoon van Blackboard geplukt.
Ziek, brak of lui? Niets aan de hand. Als je een college hebt
gemist, haal je gewoon achteraf de sheets van Blackboard en
je weet waar het over ging. Geen gedoe meer met kopieerapparaten
om aantekeningen van je medestudenten te kopieren.
Hun irritante handschriften hoeven ook niet meer te
worden ontcijferd.
Toch heeft PowerPoint tijdens colleges ook zijn nadelen. Echt
goed opletten hoeft niet. Als je even bent weggedommeld
weet je met een snelle blik op de sheet waar het college is
aanbeland. Resultaat is dat studenten minder goed luisteren
naar wat er wordt verteld. De uitleg bij de kernwoorden op
de sheets, argumentaties en interessante bijzaken worden
gemist. Jammer voor de student, dan moet hij of zij maar
opletten. Hier kan de student nog zelf controle op uit oefenen.
Er is echter nog een ander groter nadeel van PowerPoint:
colleges worden saai! Veel docenten, zij het in verschillende
gradaties, hebben de neiging de punten op de PowerPoint
sheets maar op te dreunen. Steeds moet een gloedvol betoog
of interessante en levendige uitleg worden onderbroken om
naar de computer te lopen en de volgende sheet tevoorschijn
te klikken. De kernpunten van de stof worden overgebracht,
maar de kunst van het vertellen gaat verloren. Het geven van
een levendig en inspirerend college is vaak moeilijk als er PowerPoint
in het spel is. Technische vooruitgang is goed, maar
we moeten onze creativiteit en vertelkunst er niet door laten
afnemen. Mensen moeten de techniek leiden, en niet andersom.
De docent, in samenspel met de studenten, moet het
college leiden, niet een PowerPoint presentatie. Daarom krijgen
alle verstokte conservatieve docenten die geen gebruik
maken van PowerPoint voor deze ene keer een dikke pluim.
7