Heraut #33 - Ismus

18
Beste Joost,
Ik heb een groot probleem. In een onverwachte
maar bijzonder agressieve toestand heb ik
mijn OV-chipkaart in vier stukken geknipt. Om ‘m nadat
ik tot rust was gekomen weer met plakband aan elkaar te plakken.
Het apparaat van de NS kan mijn kaart niet lezen en de
boetes stapelen zich op.
In het begin ging het nog zo goed. Ik wandelde eind december
naar een roze paal om mijn bestelling op te halen en dat
lukte. Twee weken lang reisde ik het hele land door, zonder problemen.
Tot een conducteur mij op een dag vertelde dat ik de
verkeerde bestelling had opgehaald. Met een blik waaruit meer
dan voldoende bleek dat ik heus het verschil tussen week- en
weekenddagen wel weet, heb ik mijn kaart voor de neus van de
conducteur in stukken geknipt. Van ons overheids-DUO ontvang
ik geen nieuwe kaart, omdat ik geen medewerker aan de
lijn kan krijgen.
Nu vertel ik dagelijks aan NS-medewerkers dat mijn chipkaart
spontaan van reisproduct is veranderd, en dat ik ‘m daarom
doorknipte, maar het heeft geen zin. Met mijn aan elkaar geplakte
kaart neemt geen kaartjesknipster mij serieus. Mijn goedlachse
poging om met een pizza calzone en een portie foe yong
hai het verschil tussen bestellingen te duiden en de conducteur
te pleasen zijn ook al niet geslaagd. Zelfs het tonen van mijn
opgeblazen roeiboot als reisproduct viel niet in goede aarde.
Beste Joost, hoe kan ik in hemelsnaam nog gebruik maken van
de reisrechten die ik als student heb gekregen?
Met wanhopige groet,
een gewone student
Beste student,
Dit alles lijkt te duiden op een enigszins ernstige variant van
overheidsdepressie. Deze specifieke vorm van depressie, die inmiddels
epidemische proporties lijkt te hebben aangenomen,
doet zich vooral voor wanneer de burger vanuit voor hem of
haar volledig logische gronden aanspraak probeert te maken op
de ‘menselijke eigenschappen’ van een medeburger in ambtelijke
functie. Wanneer het uiten van een dergelijk appel meerdere keren
op een teleurstelling is uitgelopen, kan de dan inmiddels gefrustreerde
burger vervallen in het vertonen van panisch gedrag.
Voorbeelden van dergelijk gedrag zijn het verhit aanbrengen
van snorretjes op de beeltenissen van overheidsfunctionarissen,
het in huilen uitbarsten bij het horen van woorden als ‘Noord-
Zuidlijn’, ‘DigiD’ en ‘IB-Groep’ en het vernielen van overheidsgerelateerde
bezittingen.
Goed, de diagnose lijkt mij in dit geval duidelijk. Waar we ons
in deze kwestie op moeten richten is het aanpakken van je overheidsdepressie
en het beperken van je eigen gefrustreerde gedrag.
Zoals je zelf al aangaf ging het in het begin nog zo goed. Je was
de rust zelve, haalde vol zelfvertrouwen je chipkaart door de
verticale gleuf van het OV-apparaat, genoot waarschijnlijk van
het gevoel met je opgehaalde reisproduct langs de roze palen te
zoeven. Mijn advies: ga terug naar dat gevoel en houd dit gevoel
vast. Wat conducteurs ook voor onzin verkondigen, tussen hoeveel
OV-poortjes je ook komt klem te zitten, de wereld is een
paradijs en de OV-chipkaart is hét middel om deze prachtige
aardkloot te bereizen. Niemand houdt jou tegen, en zeker niet
zo’n pratend uniform. Ga niet op zoek naar het inlevingsvermogen
van de ambtelijke medemens, het gebrek aan dergelijk
vermogen is juist dé reden waarom de persoon in kwestie deze
functie bekleedt.
Maak een spelletje van discussies met dit soort onmensen. Schep
vreugde in het plaatsen van stekende opmerkingen, maak een
ranking van de meest onwaarschijnlijke verschijningen in uniform.
Zorg er in ieder geval voor dat ieder contact met de (semi-)
overheid leidt tot een bevestiging van jouw positieve zelfbeeld.
Op dat moment zal zelfs de NS-medewerker er niet in slagen
jouw prachtige dag te verzieken.
De OER: roepende in een woestijn?
Zoals jullie op de OLC site hebben kunnen lezen, zijn de afgelopen
vergaderingen niet alleen gegaan over de vakevaluaties,
maar heeft de OLC ook haar advies mogen uitspreken over het
Onderwijs- en Examenreglement. Zowel docenten als studenten
mogen in die vergadering hun OERkreten laten horen over hoe
de zaken zijn vastgelegd voor het college jaar 2010-2011.
De OLC krijgt zowel een opleidingspecifieke OER te zien voor
de bachelor en de master van politicologie als een algemene
OER waar regels voor de gehele faculteit in zijn opgenomen.
In de algemene OER staan regels die te maken hebben met de
procedures die gevolgd moeten worden bij tentamens en bij de
P-in-2 regeling. Dit jaar is die algemene OER niet onbelangrijk:
er zal vanaf volgend jaar waarschijnlijk een aanwezigheids- en/
of participatieplicht gaan gelden voor het werkgroeponderwijs.
Over de precieze regels wordt nog nagedacht, waardoor deze helaas
nog niet in de concept OER stonden. De OLC zal zich hier
dus nog over gaan buigen. De opleidingsspecifieke OER hebben
wij eens goed bekeken. Hier stond namelijk de eerste opzet
in voor het bachelorcurriculum voor volgend jaar. Zoals het er
Joost
naar uitziet gaat het flexsemester er nu dan toch echt komen. In
de bachelor OER staat uiteraard het gehele bachelorcurriculum,
in de master OER staat het programma voor de pre-master studenten.
Het advies is verstuurd en wij zullen de OER binnenkort terug
krijgen. Dan kunnen wij zien welke voorgestelde wijzigingen
zijn doorgevoerd en welke initiatieven van onze opleidingscommissie
niet zijn opgenomen. Hoewel de OER deels wordt ingevuld
‘door hoger hand’ (vooral in de algemene OER staan vaak
regels die het College van Bestuur heeft bedacht) zijn er dus wel
degelijke zaken waar wij als OLC ons over kunnen buigen en
waarover wij wijze woorden kunnen spreken.
Benieuwd of we tevreden zijn met de definitieve versie van de
OER? Via onze site (http://www.ru.nl/politicologie/contact_en/
organisatie_van_de/olc/olc_actueel/) kan je onze avonturen volgen.
Met vriendelijke groet,
De Opleidingscommissie
Roelof, Patty, Peter, Rik, Robbert, Elisa en Saskia