Module 7: Anatomie - Keurmeesters
Module 7: Anatomie - Keurmeesters Module 7: Anatomie - Keurmeesters
Keurmeestersvereniging Zangkanaries Opleiding keurmeester Zangkanaries Module 7: Anatomie 5. De zang. De zang van de kanarie is historisch gezien verantwoordelijk voor de domesticatie van de wilde kanarie en het ontstaan van een wereldwijde belangstelling voor deze vogel. Toch heeft de kanarie ondanks de fraaie toeren die worden gezongen geen stembanden. Ook het gezegde "elk vogeltje zingt zoals het gebekt is" gaat voor de meeste zangvogels niet op omdat de vorm van de snavel geen of maar heel weinig invloed heeft op de zang. De wijze waarop de zang tot stand komt is eigenlijk een eenvoudig. voudig. De lucht wordt via de in in- of uitwendige neusgaten ingeademd, gaat door de mondholte naar het bovenste strottenhoofd welke de Larynx wordt genoemd. In dit strottenhoofd zitten geen stembanden; dit strottenhoofd maakt geen geluid. Vanuit de Larynx stroomt de lucht in de luchtpijp. Deze luchtpijp is zodanig geconstrueerd dat de buis onder alle omstandigheden open blijft, bijvoorbeeld als de hals naar achteren wordt gedraaid om de bevedering te verzorgen. Aan het einde van de luchtpijp bevindt zich een vertakking naar de beide longhelften. Deze twee vertakkende buizen zijn de bronchiën. Volgens de Griekse mythologie was Syrinx de dochter van de Arcadische riviergod Ladon, zoon van Okeanos en Thebe, de vader van Daphne. Syrirx werd echter door de god Fan achtervolgd en veranderd in een oeverrieisiengel (syrirx betekent in het Grieks: riet). De wind ontlokte aan dit riet zoet- zoet-klagende, zangerige weemoedige tonen. Pan sneeed vervolgens van dit riet 7 tot 9 kleine rietpijpjes, de ene steeds kleiner dan de andere dere en maakte daarvan een zogenaamde "panfluit". Dat deed hij door de kleine pijpjes met bijenwas aan elkaar te hechten. De geleerde, die aan dit soort strottenhoofd de naam Syrinx gaf moet haast wel gedacht hebben aan deze mythologische achtergrond. luchtpijp vanaf de Lyrinx vrijdag 14 maart 2008 Op het punt waar de luchtpijp zich vertakt in de twee dunnere bronchiën bevindt zich het onderste strottenhoofd dat wordt aangeduid als Syrinx. Deze Syrinx is het geluidsorgaan van de kanarie. Afhankelijk van de vogelsoort komen diverse vormen voor. Op de plaats waar de luchtpijp zich vertakt in de beide bronchiën voor de twee longhelften steekt een klein benig stukje weefsel (pessulus) in de luchtpijp omhoog. Dit stukje weefsel is bekleed met een aan elastisch beenweefsel rijke membraan. Door de lucht vanuit de longen langs deze membraan naar buiten te persen ontstaat een fluitend geluid. De kanarie kan de luchtdoorgang door de bronchiën en luchtpijp regelen door een samenspel van spieren die de opening van de bronchiën en de luchtpijp uchtpijp nabij de Syrinx kan verkleinen. Hierdoor kunnen de verschillende tonen ontstaan, die kenmerkend zijn voor de toeren van het kanarielied. Door de bijzondere bouw van de vogellongen en het ademhalingssysteem kunnen die toeren soms erg lang aangehoud aangehouden worden. ¦¨
Keurmeestersvereniging Zangkanaries Opleiding keurmeester Zangkanaries Module 7: Anatomie 6. De spijsvertering. vrijdag 14 maart 2008 De spijsvertering is er op gericht het opgenomen voedsel geschikt te maken voor de omzetting in energie. De kanarie heeft een hoog stofwisselingsniveau omdat de lichaamstemperatuur hoog is. Deze temperatuur schommelt rond de 41 °C. Bij een dergelijke hoge temperatuur verlopen chemische reacties ook sneller dan bijvoorbeeld bij de 37 °C van de mens. Er wordt dus veel energie gevraagd. Dit vereist een goed functionerend systeem van voedselomzetting. Het opgenomen voer wordt t door het spijsverteringssysteem afgebroken en oplosbaar gemaakt. De bestanddelen uit het voer kunnen zo door slokdarm het bloed in het lichaam worden opgenomen. Een eerste splitsing van het voer vindt plaats in eiwitten, die verder worden afgebroken tot aminozuren; vetten, die worden afgebroken tot vetzuren en koolhydraten worden omgezet in glucose of druivensuiker. Deze chemisch eenvoudige bestanddelen kunnen in het bloed worden opgenomen. Daarbij ontstaan stikstofhoudende afbraakproducten zoals urinezuu urinezuur en andere afvalstoffen als water en koolzuurgas. Het spijsverteringskanaal, dat loopt van de mondholte tot de cloaca is een ingewikkeld geheel aan organen dat het opgenomen voer zowel mechanisch als chemisch, door verteringssappen, bewerkt. Het voer wor wordt opgenomen door de snavel, die hooguit de zaden pelt en zachtvoer en bladgroen in kleine hoeveelheden opneemt. De snavel kauwt het voer niet. In de mondholte bevinden zich klieren die speeksel produceren dat uitsluitend wordt gebruikt als transportmiddel voor het opgenomen voer. In het speeksel zitten geen spijsverteringsenzymen. Vanuit de mondholte gaat het opgenomen voer via de slokdarm, die uit een dunwandige buis bestaat, naar de krop. De krop bevindt zich op de plaats waar de hals in de romp overgaa overgaat. In de krop wordt het voer enige tijd bewaard, vochtig gemaakt en voorgeweekt. De wand van de krop is vaak erg dun zodat het mogelijk is tijdens bijvoorbeeld het broedseizoen te zien of de ouders en de jongen wel voeren of worden gevoerd. Na de krop gaat het voedsel naar de maag. De kanarie heeft twee magen, een zachtwandige kliermaag waar het voedsel wordt behandeld door enzymen en een spiermaag waarvan de binnenwand wordt gevormd door verhorend dekweefsel en waarin, in samenwerking met sterke spieren, hard voedsel wordt stuk gemalen. De maalfunctie van de spiermaag wordt versterkt door het opnemen van kleine scherpe kiezelsteentjes. Het door enzymen bewerkte en vervolgens fijn gemalen voedsel gaat naar de dunne darm. Zoals al genoemd, is een hoog stofwisselingsproces isselingsproces vereist door de hoge temperatuur van het lichaam. Het is dus gewenst dat het voedsel snel wordt opgenomen in het bloed bloed. Dit vindt plaats in de dunne darm die beschikt over een groot oppervlak en darmsapklieren bevat voor de productie van ve verteringsenzymen. rteringsenzymen. De voor het verteren van vetten benodigde gal wordt door een grote gelobde lever geproduceerd terwijl een alvleesklier enzymen in de vorm van alvleessap afgeeft in de dunne darm. Als het voedsel oplosbaar is gemaakt wordt het geleidelijk o oopgenomen in de bloedbaan doordat het in de dunne darm onder invloed van spierbewegingen wordt voortbewogen. De dunne darm gaat over in de dikke darm darm. . Op de plaats van deze overgang zijn nog twee zogenaamde blindzakken aanwezig. In deze blindzakken vindt eeen en proces plaats waarbij door speciale bacteriën de celstof van de plantencelwanden nog wordt afgebroken. In de dikke darm wordt uit het den overgebleven onverteerbare voedsel nog water onttrokken. De dikke darm eindigt in de cloaca, een ruimte waarin behalve alve de dikke darm, ook de voortplantingsorganen en de urineleider uitmonden. In de cloaca wordt nog water onttrokken aan de urine waardoor alleen urinezouten overblijven.
- Page 1 and 2: Keurmeestersvereniging Zangkanaries
- Page 3 and 4: Keurmeestersvereniging Zangkanaries
- Page 5: Keurmeestersvereniging Zangkanaries
- Page 9 and 10: Keurmeestersvereniging Zangkanaries
- Page 11 and 12: Keurmeestersvereniging Zangkanaries
<strong>Keurmeesters</strong>vereniging Zangkanaries<br />
Opleiding keurmeester Zangkanaries<br />
<strong>Module</strong> 7: <strong>Anatomie</strong><br />
5. De zang.<br />
De zang van de kanarie is historisch gezien verantwoordelijk voor de domesticatie van de wilde kanarie en het<br />
ontstaan van een wereldwijde belangstelling voor deze vogel. Toch heeft de kanarie ondanks de fraaie toeren die<br />
worden gezongen geen stembanden. Ook het gezegde "elk vogeltje zingt zoals het gebekt is" gaat voor de meeste<br />
zangvogels niet op omdat de vorm van de snavel geen of maar heel weinig invloed heeft op de zang.<br />
De wijze waarop de zang tot stand komt is eigenlijk een eenvoudig. voudig. De lucht wordt via de in in- of uitwendige neusgaten<br />
ingeademd, gaat door de mondholte naar het bovenste strottenhoofd welke de Larynx wordt genoemd. In dit<br />
strottenhoofd zitten geen stembanden; dit strottenhoofd maakt geen geluid. Vanuit de Larynx stroomt de lucht in<br />
de luchtpijp. Deze luchtpijp is zodanig geconstrueerd dat de buis onder alle omstandigheden open blijft,<br />
bijvoorbeeld als de hals naar achteren wordt gedraaid om de bevedering te verzorgen. Aan het einde van de<br />
luchtpijp bevindt zich een vertakking naar de beide longhelften. Deze twee vertakkende buizen zijn de bronchiën.<br />
Volgens de Griekse mythologie was Syrinx de dochter van de Arcadische riviergod Ladon, zoon van Okeanos en<br />
Thebe, de vader van Daphne. Syrirx werd echter door de god Fan achtervolgd en veranderd in een<br />
oeverrieisiengel (syrirx betekent in het Grieks: riet). De wind ontlokte aan dit riet zoet- zoet-klagende, zangerige<br />
weemoedige tonen. Pan sneeed vervolgens van dit riet 7 tot 9 kleine rietpijpjes, de ene steeds kleiner dan de<br />
andere dere en maakte daarvan een zogenaamde "panfluit". Dat deed hij door de kleine pijpjes met bijenwas aan elkaar<br />
te hechten. De geleerde, die aan dit soort strottenhoofd de naam Syrinx gaf moet haast wel gedacht hebben aan<br />
deze mythologische achtergrond.<br />
luchtpijp vanaf de Lyrinx<br />
vrijdag 14 maart 2008<br />
Op het punt waar de luchtpijp zich vertakt in de twee dunnere bronchiën bevindt zich het onderste strottenhoofd dat<br />
wordt aangeduid als Syrinx. Deze Syrinx is het geluidsorgaan van de kanarie. Afhankelijk van de vogelsoort<br />
komen diverse vormen voor.<br />
Op de plaats waar de luchtpijp zich vertakt in de beide bronchiën voor de twee longhelften steekt een klein benig<br />
stukje weefsel (pessulus) in de luchtpijp omhoog. Dit stukje weefsel is bekleed met een aan elastisch beenweefsel<br />
rijke membraan. Door de lucht vanuit de longen langs deze membraan naar buiten te persen ontstaat een fluitend<br />
geluid.<br />
De kanarie kan de luchtdoorgang door de bronchiën en luchtpijp regelen door een samenspel van spieren die de<br />
opening van de bronchiën en de luchtpijp uchtpijp nabij de Syrinx kan verkleinen. Hierdoor kunnen de verschillende tonen<br />
ontstaan, die kenmerkend zijn voor de toeren van het kanarielied. Door de bijzondere bouw van de vogellongen en<br />
het ademhalingssysteem kunnen die toeren soms erg lang aangehoud aangehouden worden.<br />
¦¨
Change language