E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
Hoe is deze ‘wijsheid der eeuwen’ tot ons gekomen? Is dat
niet dankzij het leven en de arbeid van de grote leraren uit
het verleden – meester Jezus, Gautama Boeddha, Krishña,
Mohammed, Confucius, Lao-Tse, Plato en anderen? Elk van
hen stond één doel voor ogen: in het bewustzijn van de mens
het besef te doen herleven van zijn goddelijke vermogens, en
de geestelijke waarden die besloten liggen in de heilige overleveringen
van de oudheid opnieuw te formuleren. Ieder van
hen droeg op zijn eigen wijze ertoe bij dat de rivier van de
waarheid weer ging vloeien door het gebied van het menselijke
leven en streven en de dorstende zielen verkwikte van
hen bij wie het geloof was verzwakt.
Waarom herhalen zich die perioden van onvruchtbaarheid,
terwijl toch aan alle grote religies en filosofieën in
wezen dezelfde beginselen van juist denken en handelen,
dezelfde bron van inspiratie, ten grondslag liggen? Was dit te
wijten aan de leraren of hun leringen? Of was het het onvermogen
van hun tijdgenoten om de betekenis van hun
boodschap voldoende te begrijpen en deze onvervalst door
te geven? Deze en vele andere daarmee samenhangende vragen
vormen het thema van de volgende uiteenzettingen.
Maar laten we eerst een ogenblik stilstaan bij die problemen
waarmee we onmiddellijk te maken krijgen als we een
dieper inzicht proberen te verwerven in de mysteriën van het
leven. Allereerst moet dan worden opgemerkt – en dit is
paradoxaal – dat Christus noch Boeddha, noch een van de
andere leraren door wie de mensheid is onderricht, is gekomen
om een wereldreligie te stichten. Het oorspronkelijke
christendom bijvoorbeeld, zoals dit tot uitdrukking kwam in
het leven van Jezus en de invloed die hij uitoefende, was een
nieuwe vorm van dezelfde aan geen tijd gebonden wijsheid,
maar na op schrift te zijn gesteld en door ontelbare vertolkers
binnen en buiten de kerk te zijn ‘uitgelegd’, werd het in
steeds mindere mate de universele synthese van de ethiek en
8