E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
de ziel meer tijd nodig zou hebben dan de circa zeventig jaar
die haar gewoonlijk zijn toegedacht. Wat kan ze daaraan
doen als de dood aan alles een eind maakt? Ik geloof dat het
iedereen duidelijk is dat we in zo’n korte periode nog geen
tiende deel van onze hoogste verwachtingen kunnen verwezenlijken.
Laten we verder aannemen dat God ons in zijn
goddelijke wijsheid nog een kans wil geven, nog een gelegenheid,
om ons te ontwikkelen. Zou het dan zinnig zijn
ergens anders heen te gaan dan naar de aarde waar we al wat
vertrouwd zijn geraakt met deze planeet en haar wetten? Dan
is er nog een ander, even belangrijk punt: hebben we niet al
een aantal oorzaken in beweging gezet, en als dit zo is, geloven
we dan werkelijk dat we vóór we sterven de gevolgen
van al onze gedachten en daden kunnen oogsten?
Vraag — Ik heb altijd het gevoel gehad dat de dingen gaan
zoals ze moeten gaan, dat er niets bij toeval gebeurt. Aan de
andere kant ben ik ook van mening dat de mens een vrije wil
heeft. Ik denk dat ik eigenlijk een fatalist ben, en toch zou ik
graag willen geloven dat we ook enige vrijheid van keuze
bezitten.
Commentaar — Ik geloof niet dat u werkelijk een fatalist bent,
maar laat ik proberen nog eens op een andere manier te zeggen
hoe ik het zie, zonder te ver af te dwalen. Als we geloven
dat de wet van oorzaak en gevolg niet alleen op het fysieke
gebied werkt, maar ook in onze morele en geestelijke verhoudingen,
en dat wat we op de akker van onze ziel zaaien,
we eens ergens moeten oogsten, dan zien we in dat er niets
‘zomaar gebeurt’, bij toeval, of in strijd met de natuurwetten.
Toch is deze wet van harmonie zo fijn uitgebalanceerd
dat ieder mens haar op een verschillende manier ziet werken,
volkomen in overeenstemming met zijn eigen zielenachtergrond.
82