E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
sprong hebben. De christelijke geschriften bevatten heel wat
leringen die ook door het boeddhisme en hindoeïsme worden
onderwezen, al worden ze op verschillende wijze tot
uitdrukking gebracht; zo kunt u in de evangeliën ook sporen
vinden van Hebreeuwse en Griekse invloeden. Alle nemen
een goddelijke bron aan, of die nu Jehova, Brahmå of Allah
wordt genoemd; de bijzondere incarnatie van God of de
godheid in Christus is te vergelijken met de avatåra’s van de
hindoes; en zoals we allen weten, wordt de Gulden Regel
voor ethisch en geestelijk gedrag overal aangetroffen. Maar
zoals in ons eigen christelijke geloof heel wat dogmatisme is
geslopen, is dat ook het geval bij de oosterse religies, en het
is niet altijd gemakkelijk door die verdraaiingen heen te
zien.
Door een vergelijkende studie van de literatuur, de
mythen en de overleveringen van andere landen komen we
tot de ontdekking dat het scheppingsverhaal uit Genesis bijvoorbeeld
maar één aspect is van een universeel verhaal, dat
in een of andere vorm door alle volkeren over de hele wereld
als heilig is bewaard. Zelfs al heeft het wetenschappelijke en
archeologische onderzoek zonneklaar bewezen dat onze
aarde miljoenen jaren oud is en niet slechts 6000 jaar, toch
zijn deze scheppingsverhalen niet alleen maar fantasie of kinderlijke
verbeelding. Maar hoe moet men dan de schepping
van hemel en aarde in zes dagen en een rustdag voor God op
de zevende verklaren? Letterlijk genomen is het absurd;
maar zo was het ook nooit bedoeld. De dagen van de schepping,
hetzij in de christelijke bijbel, in de Puråña’s van de hindoes,
of in de legenden van de indianen of de Perzen, zijn
bedoeld als symbolen van dagen van manifestatie of activiteit,
gevolgd door nachten van teruggang of rust – waarbij elk
van deze dagen een levenscyclus is van aardse ervaring die
zich uitstrekt over een periode van enkele duizenden tot misschien
honderdduizenden jaren.
80