E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
ken, die kennelijk van de ene generatie op de andere
overgaan?
Commentaar — Wat wij als erfelijkheid waarnemen is niets
meer of minder dan het proces van een zich opnieuw belichamend
menselijk ego, dat zichzelf in een bepaald leven tot
aanzijn brengt via het kanaal van ouders met bepaalde karaktertrekken
die met de zijne overeenstemmen. De verschillende
kinderen in een groot gezin bijvoorbeeld, zijn allen anders
en toch vertonen ze eigenschappen die de familie eigen zijn.
Met andere woorden, de binnenkomende ziel gebruikt het
familiekarma als middel tot expressie, maar de ouders scheppen
dat kind niet, lichamelijk, mentaal noch geestelijk. Wat
zij wel verschaffen is het milieu. Ieder van ons bezit een grote
reserve aan karmische energie die in het ene leven deze weg
kiest en in een volgend leven een andere. Het kan zijn dat u
of ik in een volgend leven volkomen andere ervaringen
nodig hebben dan nu het geval is om evenwicht te brengen
in het groeipatroon dat nodig is om ons dichter bij het doel
te brengen – het doel dat voor ons allen bewuste samenwerking
met ons hogere zelf is.
Samenvattend kunnen we zeggen dat de erfelijkheid zoals
die wordt voorgestaan niets anders is dan waarnemingen van
een deel van het grotere levenspatroon die, wanneer ze door
de wetenschap zijn geclassificeerd, opzichzelfstaande wetten
schijnen te zijn, maar die vanuit het standpunt van het individu
in feite slechts een klein deel van het geheel uitmaken.
Spreken over erfelijkheid alsof ze alles omvat, is als het
beschrijven van een overweldigend landschap dat we slechts
door een smalle spleet zien. Hoewel het goddelijke facet van
onze aard een maar weinig opvallende rol speelt, is het niettemin
de oorzaak ervan, terwijl het menselijke ego in ons
tegenwoordige stadium van groei het verantwoordelijke
werktuig is. Natuurlijk concentreert de wetenschap zich op
56