E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
in. Het doet me denken aan het verhaal uit de Upanishads
waarin een oude wijze tot zijn leerling spreekt over de inwonende
geest. Hij vraagt hem een vrucht te halen van een
grote vijgenboom. ‘Breek haar doormidden en zeg me wat je
ziet.’ ‘Alleen deze heel kleine zaadjes’, antwoordt de jongen.
‘Open nu een van die zaden en zeg me wat je ziet.’ ‘Helemaal
niets’, was het antwoord. De wijze wees toen erop dat dit
‘niets’ het ‘Ware, het Zelf’ is, de niet waarneembare essentie,
die de vrucht of de boom en alle gemanifesteerde dingen
doet ontstaan; en dat al het overige, de substantie van de
vrucht, de schil, het vruchtvlees, enz., slechts vormen zijn die
het Zelf aanneemt.
Dit is volgens mij de sleutel tot een beter begrip van de
mysterieuze en verborgen achtergrond van de continuïteit
van het leven. Ieder van ons is evenals de vijgenboom het
rechtstreekse resultaat van de activiteit van deze inwonende
geest. Noem hem zoals u wilt – de Vader in ons, de beschermengel,
de monadische essentie van het zijn, of dat
onbekende iets dat zelfs aan de DNA-molecule vorm geeft –
het feit blijft dat we, zonder deze subtiele kern van onszelf,
doelloos zouden ronddolen, zonder identiteit, zonder continuïteit,
zonder leven.
Vraag — Wilt u daarmee zeggen dat de ziel van de vijg of van
een mens werkelijk tot ‘niets’ geraakt als hij sterft – als we
onder ‘niets’ een toestand van niet-gemanifesteerd-zijn of
slaap verstaan? Als de genen en chromosomen de uitdrukking
zijn van het zaad van het fysieke lichaam, kan er dan
ook een geestelijk zaad zijn dat zich als onze persoonlijkheid
of ons menselijke ego uitdrukt? Het lijkt me dat dezelfde
regel overal consequent moet gelden.
Commentaar — Dat is in beginsel ook zo, al kunnen we de werking
ervan niet altijd constateren. Als we het vruchtvlees ver-
52