E-boek 2010 PDF

NA DE DOOD – NIEUW LEVEN
relatie van de ziel tot het hele zonnestelsel. Deze ideeën zouden
een veel ruimere en meer universele filosofie hebben
verschaft dan men nu in de geloofsbelijdenis aantreft. In
feite werd de leer dat de ziel haar ervaringen op aarde moet
herhalen officieel in de ban gedaan tijdens een van de eerste
kerkelijke concilies. Met andere woorden, ze werd formeel
verwijderd uit het voorgeschreven geloof van de christelijke
kerk – een gebeurtenis die een van de stadia kenmerkte in
het proces van verstarring en dus van verval van het ware
christendom. Want toen eenmaal de boodschap van meester
Jezus voor de volkeren van die tijd niet langer een vitaal en
steeds dieper zoeken naar waarheid betekende, maar een nauw
omschreven en georganiseerd geloof was geworden, werd
de leer van de Kerk, en niet zijn eigen innerlijke raadgever,
de leidsman van de mens. Toch kan men zelfs in de Schrift
zoals die nu is, verwijzingen vinden naar wedergeboorte.
Men moet er moeite voor doen, want het zijn eerder toespelingen
dan rechtstreekse uitspraken; niettemin duiden ze
op het toen gangbare geloof in wedergeboorte onder de volkeren
van Klein-Azië.
Vraag — Waar vinden we in de bijbel zulke toespelingen?
Commentaar — De eerste die mij te binnen schiet, staat meen
ik in Mattheus, waar Jezus aan zijn discipelen de vraag stelt:
‘Wie zeggen de mensen dat de Zoon des mensen is?’ En zij
antwoordden: ‘Sommigen zeggen Johannes de Doper; anderen
Elia en weer anderen Jeremia of een van de profeten’.
Waarom zou Jezus aan zijn discipelen een dergelijke vraag
hebben voorgelegd, als het begrip wedergeboorte niet algemeen
werd aanvaard? Hij vroeg niet of men dacht dat hij al
eerder had geleefd, maar nam dit als vanzelfsprekend aan en
vroeg eenvoudig wie hij volgens hen geweest zou kunnen
zijn.
43