E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
de Corinthiërs vertelde dat er in de mens een ‘natuurlijk
lichaam’ (psyche) en een ‘geestelijk lichaam’ (pneuma) is, en dat
de eerste Adam ‘is geworden tot een levende ziel; de laatste
Adam tot een levendmakende geest’. We zeggen gemakkelijk
over onszelf dat we zijn samengesteld uit lichaam, ziel en
geest, maar we weten niet wat dit werkelijk betekent. In feite
zijn we veel meer; verstand, intuïtie, begeerten, en allerlei
andere eigenschappen vormen de mens.
Vraag — Dat was nu juist de moeilijkheid. We probeerden het
Nieuwe Testament te vergelijken met de boeddhistische filosofie,
maar raakten hopeloos in de war. We verdiepten ons
ook in het denken van de hindoes en probeerden verband te
leggen tussen wat zij de åtma of het zelf noemen en de ‘geest’
van Paulus, wat inderdaad scheen te lukken. Maar toen we
aan het alledaagse deel van ons toe waren, liep ons gesprek uit
op de vraag: hoe moeten we dit samenstel van krachten dat in
ons werkt aanpakken? Wie zijn we nu eigenlijk en wat is onze
plaats in het grotere wereldplan? Dat willen we graag weten.
Commentaar — We moeten niet verwachten in één klap alle
bijzonderheden te weten te komen over de evolutie van de
mens, of van het heelal waarvan we een onmisbaar deel zijn,
hoe onbelangrijk we onszelf ook mogen voelen, vergeleken
bij de melkweg. Misschien kunnen we hier en daar een glimp
opvangen van het grootse panorama van het scheppingsproces,
en ons daardoor enigermate bewust worden van onze
verwantschap met en deelname aan het eeuwige mysterie.
De geboorte van de mens, evenals de geboorte van een melkweg
van sterren of een atomair heelal, is een wonder – en
nooit een alledaags gebeuren.
Hoe kunnen we nu deze bundeling van tegenstrijdige
krachten in onszelf hanteren? Herinnert u zich de brief van
Paulus aan de Romeinen, waarin hij de ‘strijd van de leden’
194