E-boek 2010 PDF

DE KONINKLIJKE WEG: HET DIENEN VAN ANDEREN
ervaringen betreft, dat ze niet in een lagere vorm zou kunnen
incarneren. Het is een oude en eens algemeen aanvaarde
gedachte dat wij mensen periodiek naar de aarde terugkeren
na een tijd van herstel en geestelijke verfrissing, om onze
pogingen tot zelfbewuste vereniging met onze goddelijke
bron voort te zetten.
Vraag — Waarom dan zoveel haast gemaakt om verlost te
worden van het rad van het bestaan? En wat heeft het eigenlijk
voor zin om te proberen nu nirvåña te bereiken?
Commentaar — Die pogingen hebben niet alleen geen zin,
maar ze berusten op een volkomen verkeerde opvatting.
Deze overdreven belangstelling voor het bereiken van
nirvåña is eeuwenlang een van de grootste hinderpalen van
het oosterse denken geweest. En nu zien we in het westen dat
dit voor hen die met de boeddhistische en vedånta-gedachtewereld
in aanraking komen, ook een belemmering voor hun
verdere ontplooiing gaat worden. We horen tegenwoordig
veel over ‘zelfverwezenlijking’, de westerse benaming voor
het vedånta-begrip moksha of ‘bevrijding’ uit de boeien van
de aardse zorgen. De term zelfverwezenlijking geeft precies
aan wat het is: een streven dat voortkomt uit een verlangen
naar eigen persoonlijke verlossing. Of we het nirvåña,
gelukzaligheid of moksha noemen, het feit blijft dat het
buitensporige verlangen naar gelukzaligheid wijst op een
egocentrische spiritualiteit, in tegenstelling tot dat verheven
pad dat de Boeddha en de Christus onderwezen – geheel
leven voor het welzijn van anderen.
Vraag — Zijn er dan twee paden in geestelijke zaken? Ik heb
altijd gedacht dat er tegenover de geestelijke levenswijze
alleen de materialistische stond. Maar nu schijnt u het geestelijke
pad in tweeën te hebben gesplitst.
181