E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
ook een groter zelfvertrouwen geven. We hebben hier keer
op keer gesproken over het goddelijke in het hart van ieder
schepsel op aarde. We zijn geneigd te vergeten dat dit ook op
de mens slaat. Hebben we ons die gedachte eenmaal eigen
gemaakt, dan komen we algauw tot het besef dat er een eindeloze
horizon van ervaring vóór ons ligt, zoals er ook een
eindeloze achtergrond van ervaring achter ons ligt. Het aloude
geloof dat de mens een eeuwigheidspelgrim is, met de
mogelijkheid om gedurende een reeks van levens te groeien
en te leren, opent een weids perspectief voor ons bewustzijn.
We gaan inzien dat de beste voorbereiding ter wereld ons
ieder uur van de dag ten deel valt, want er overkomt ons
niets dat we niet zelf hebben verdiend. Als we de lessen leren
begrijpen die het leven ons dagelijks biedt, zullen we zien dat
er mogelijkheden binnen ons bereik komen om alle deugden
– en niet alleen de vierde – naar waarde te kunnen schatten.
De vijfde påramitå heet onverschrokkenheid – die ’stoutmoedigheid
die zich uit het moeras van aardse leugens strijdend
een weg baant naar de hoogste waarheid’. Dit is een
duidelijke verwijzing naar de eeuwige strijd tussen licht en
duisternis, tussen waarheid en leugen. De waarheid bestaat,
maar om haar te vinden, moet de ziel alle krachten verzamelen
om zich te bevrijden van de kluisters van misvattingen en
vals geloof die zij door de eeuwen heen zelf heeft geschapen.
Als ze de subtiele vermomming van de misleiding doorziet
en de verterende invloed van de twijfel op elk terrein van
haar werkzaamheid weerstaat, zal ze de waarheid kennen –
niet volledig, maar met steeds grotere helderheid.
De zesde deugd wordt contemplatie genoemd – de poort
tot de waarheid – het opgaan in haar sfeer, waarbij het
bewustzijn zich bezighoudt met de eeuwige waarden en niet
met nietige details. Er is een hemelsbreed verschil tussen
ware contemplatie en de zogenaamde ‘meditatieoefeningen’,
waarvan vele een werkelijk gevaar voor de ziel betekenen.
176