E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
geestig man heeft eens opgemerkt: het mag dan een kleuterschool
zijn, maar alleen een kerel kan haar doorlopen.
Probeer maar eens een week van ’s morgens vroeg tot
’s avonds laat alles wat u overkomt met gelijkmoedigheid te
ondergaan, en kijk dan of er niet veel morele kracht voor
nodig is om dat vol te houden. Natuurlijk zijn er ook mensen
in alle kringen die zo ongevoelig zijn dat ze absoluut niets
voelen en wat erger is, geen zier geven om het lijden
van anderen. Gelukkig zijn ze in de minderheid. Vanzelfsprekend
is het niet aan ons om een oordeel te vellen over de
innerlijke gevoeligheid van een ander, hoe grof of schijnbaar
ongevoelig zijn persoonlijkheid ook mag schijnen.
Aan de andere kant zijn er mensen, en onder hen ook
genieën, die alles intens beleven. Al ben ik geen pleitbezorger
voor het ongeregelde leven dat heel wat genieën leiden, toch
zou de wereld armer zijn als enkelen van hen niet die momenten
van heldere visie hadden gekend, en op hun eigen manier
hadden getracht de herinnering mee terug te brengen aan het
zien van de zuivere waarheid. Maar genieën zijn een klasse
apart, en het is hoogst twijfelachtig of hun weg het juiste en
natuurlijke pad voor de meerderheid van de mensen is. De
meesten van ons zijn gewone mensen – noch gewetenlozen
noch genieën – die er in hun beste ogenblikken naar streven
om die ‘gulden middelmaat’ te vinden of, zoals de Boeddha
het noemde, die ‘middenweg’ waarop onze geestelijke groei
gelijke tred kan houden met onze materiële ontwikkeling of
daaraan zelfs leiding kan geven. Gelijkmoedig zijn wil dan
ook zeggen, niet overheerst worden door een of andere
begeerte. Het ligt voor de hand dat zo’n onverschilligheid of
onbewogenheid vóór alles voor onszelf moet gelden, want het
zou in strijd zijn met de barmhartige wet van het Zijn als we
voor het lijden van anderen koele onverschilligheid toonden.
Vraag — Ik moet zeggen dat ik de meeste moeite heb met
172