E-boek 2010 PDF

STEENKOOL OF DIAMANT?
Als er inderdaad sprake is van ‘een godheid die onze
bestemming maakt’, hoe moeten we dan de ziekten van deze
tijd verklaren? Op praktisch elk terrein heerst beroering,
moedeloosheid en een tragische onverschilligheid van geest.
Hoe kan dat, nu er zulke schitterende kansen tot ontwikkeling
bestaan als nooit tevoren? Gaan we werkelijk een ramp
tegemoet? Of zien we aan een bepaald aspect voorbij, omdat
we zo in beslag worden genomen door de duistere zijde van
het menselijk bestaan?
‘Waar de nacht het donkerst is, schijnen de sterren het
helderst.’ Dit oude Spaanse spreekwoord was zelden meer
toepasselijk. Misschien zijn we te snel gegroeid in te korte
tijd. Het onderzoek van de ruimte heeft ons plotseling geconfronteerd
met volkomen nieuwe problemen, waarvoor we te
slecht zijn toegerust om ze alle tegelijkertijd aan te pakken.
We worden gedwongen de verantwoordelijkheid op ons te
nemen van een hogere soort volwassenheid, en we hebben
de uitdaging tot nu toe niet volledig onderkend, laat staan
aangenomen. Maar we leren snel en goed. Juist deze beroering
die zo algemeen wordt gevoeld, is het bewijs van een
krachtig innerlijk leven, de worsteling van de ziel van de
mensheid die bezig is zich te ontpoppen uit een te nauw
omhulsel.
Natuurlijk hebben we problemen, en ernstige, maar ik
heb evenmin boodschap aan de zwartkijkers met hun eeuwig
gelamenteer als aan hen die zo aan hun gemoedsrust verslaafd
zijn dat ze alle moeilijkheden met een zoet sausje overgieten.
Laten we ons een geestelijk realisme eigen maken en
niet bang zijn het leven zoals het is onder ogen te zien.
Willen we gelijke tred houden met de wetenschap die de
ruimte peilt, dan moeten we de gebieden van de innerlijke
ruimte peilen die zich in het hart van de mens bevindt en die
zijn schakel is met de goddelijke inspiratie die de kosmos tot
aanzijn bracht.
157