E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
wij jongens langs de rivieren en in de dalen naar tomahawks
en pijlpunten zochten die onze indiaanse voorgangers hadden
achtergelaten.
Delfstoffen, planten, dieren, mensen – vier natuurrijken,
die alle nauw met elkaar zijn verbonden en toch elk evolueren
binnen hun eigen levenscyclus van geboorte, groei en
dood. Hier hadden coniferen en varens hun materie ontleend
aan de bodem en de lucht, en gaven die nu, na ontzaglijk
lange tijdperken, terug in de vorm van steenkool, grafiet, gas
en olie – om onze woningen te verwarmen, potloden te
maken, ons voedsel te koken en de ovens van de industrie
van brandstof te voorzien. Opgeslagen koolstof – in haar elementaire
vorm een van de zachtste mineralen en ondoorzichtig.
Maar met een kleine verandering van de innerlijke
structuur, teweeggebracht door de toegenomen druk van
eeuwen, blijft de koolstof zuivere koolstof, maar levert nu, in
kristalvorm, het hardste mineraal op, het mooiste en meest
doorzichtige – een diamant met zijn vele facetten.
Eén in wezen, verschillend in vorm – alles, van mineraal
tot ster, bestaat tenslotte uit dezelfde fundamentele substantie.
Het is alleen een kwestie van wat er met de ‘stof’ is gebeurd;
hoe haar deeltjes zijn gerangschikt of gecombineerd, om
in het ene stadium een plant, in het andere een steen of een
mens of een zon te vormen. Die intuïtieve overtuiging uit
mijn jeugd over de bestendigheid en veelzijdigheid van de
levenskracht heb ik nooit meer verloren. Er is een broederschap
die de hele kosmos omvat, niet alleen mensen, maar
alles, van elektron tot nevelvlek. En alle volkeren van de
aarde zijn letterlijk aan elkaar verwant, en huidskleur noch
taal kunnen aan dit feit iets af- of toedoen. Wij zijn één: chemisch,
gevormd uit sterrenstof die door de hele kosmos is
verspreid; geestelijk, verlicht door de vlam van een goddelijk
element die elk punt in de ruimte tot een evoluerende eenheid
activeert.
156