E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
harmonie tussen ons te herstellen. Maar als we nooit berouw
hoeven te hebben, hoe moeten we een ander dan ooit duidelijk
maken dat we spijt hebben?
Commentaar — We moeten die gedachte niet te letterlijk en
bekrompen opvatten. Het is duidelijk dat we in onze dagelijkse
betrekkingen met anderen de natuurlijke regels van
hoffelijkheid en fatsoen in acht moeten nemen. Als we
iemand beledigen, of als we onattent zijn, moeten we daar
natuurlijk spijt van hebben, en het eerste wat we moeten
doen als we daartoe in de gelegenheid zijn, is dat ook te zeggen
en zo trachten een eventuele verstoring van de harmonie
te herstellen. Als we de algemene regels van fatsoen in de
wind slaan en ons achter dit axioma ‘betreur niets’ proberen
te verschuilen, begaan we een veel ernstiger vergissing dan
de oorspronkelijke ondoordachte daad.
Heeft u het boek bij u? Goed. Laat ik dan de hele alinea
eens lezen:
Het verleden! Wat is dat? Niets. Voorbij! Zet het uit je
gedachten. Je bent het verleden van jezelf. Daarom is het als
zodanig niet van belang voor je. Het betreft je alleen zoals je nu
bent. In jou, zoals je nu bestaat, ligt het hele verleden. Volg daarom
het hindoegezegde: ‘Betreur niets; heb nooit berouw; en vel
alle twijfel met het zwaard van geestelijke kennis.’ Berouw leidt
alleen tot fouten. Het kan me niet schelen wat ik was, of wat
iemand anders was. Ik kijk alleen naar wat ik elk ogenblik ben.
Want omdat ieder ogenblik is en onmiddellijk niet is, volgt daaruit
dat als we aan het verleden denken, we het heden vergeten,
en terwijl we dit vergeten vliegen de momenten voorbij en scheppen
nog meer verleden. Betreur daarom niets, zelfs niet de grootste
dwaasheden van je leven, want ze zijn voorbij, en je moet in
het heden werken dat tegelijkertijd het verleden en de toekomst
is. Met die absolute kennis dat al je beperkingen zijn toe te schrijven
aan karma, uit het verleden of in dit leven, en met een vast
vertrouwen dat altijd nu op karma als enige rechter is gericht, dat
146