54 - Stichting Vredescentrum Eindhoven

18
De regering van Iran beweert, dat hun verrijkingsinstallaties uitsluitend bedoeld zijn voor kernreactoren.
Alleen een volledige inventarisatie van de in Iran aanwezige centrifuges zou wellicht uitsluitsel kunnen
geven. Gezien de gebrekkige medewerking van de Iraanse autoriteiten ligt dit buiten het bereik van de
hiertoe bevoegde VN-instantie, de IAEA (International Atomic Energy Agency).
Het controle mechanisme van het NPV wordt gehinderd niet alleen door de praktische problemen van
toegang tot de te controleren installaties en gebrekkige medewerking van de betreffende regeringen,
maar vooral ook door de gebrekkige wijze waarop het NPV als zodanig functioneert. Die gebrekkigheid
manifesteert zich in de volgende drie aspecten;
1. Het onderscheid tussen kernwapenstaten en niet-kernwapenstaten is discriminerend en in principe
onrechtvaardig. Dit wordt verergerd doordat de kernwapenstaten decennia lang niet bereid of
niet in staat zijn geweest te voldoen aan artikel 6 van het NPV, dat de kernwapenstaten voorschrijft
te streven naar een spoedige volledige nucleaire ontwapening. Helaas wordt echter geen datum
in dit artikel vermeld. Dit slechte voorbeeld van de kernwapenstaten werkt proliferatie in de hand.
2. Het aan de niet-kernwapenstaten opgelegde verbod van het bezit van kernwapens en van
pogingen tot verwerving ervan is in het licht van de verwantschap van de technologieën welhaast
onverenigbaar met de positieve benadering in het verdrag van kernenergie.
3. De kernwapenstaten verergeren de discriminerende aard van het NPV door hun discriminerende
opstelling ten opzichte van potentiële kernwapens verwervende
staten. De nucleaire aspiraties van Iran worden op allerlei manieren tegengewerkt, terwijl Israël met
zijn paar honderd atoombommen volkomen ongemoeid wordt gelaten en de regering Bush jr.van
de Verenigde Staten een nucleair verdrag met India sloot, een land dat ook over kernwapens
beschikt.
Toepassing windenergie
We kunnen ons nu afvragen welke vredespolitiek optimaal zou zijn om deze problematiek aan te pakken.
-Ik denk, dat de items 1 en 3 hierboven een scherpere uitvoering van het NPV vereisen, zowel wat het
tegengaan van proliferatie betreft als met betrekking tot de nucleaire ontwapening van de officiële
en niet-officiële kernwapenstaten. Hier ligt een duidelijke taak voor de Verenigde Naties. Het probleem
daarbij is natuurlijk, dat juist de kernwapenstaten met hun vetorecht een dominante rol spelen in de
Veiligheidsraad. Hervorming van de VN en de Veiligheidsraad is noodzakelijk om dit probleem op te
lossen. De Veiligheidsraad dient te worden uitgebreid met invloedrijke landen zoals (onder meer) Brazilië,
India, Zuid Afrika, Duitsland en Japan. Het vetorecht dient te worden afgeschaft en de Veiligheidsraad
dient verantwoording af te leggen aan de Algemene Vergadering van de VN. Democratisering op
internationaal niveau is vereist. Er zijn vele serieuze pogingen ondernomen, te beginnen met een
uitgebreid plan van Secretaris Generaal Kofi Annan in 1997. Dat is nooit tot uitvoering gekomen. Ook van
verscheidene pogingen daarna is helaas niets terecht gekomen.
De hervorming van de VN en de aanscherping van het NPV dienen speerpunten van de internationale
vredesbeweging te worden.
-Item 2 is zo mogelijk een nog moeilijker probleem. Om proliferatie uit te bannen moet ook de kernenergie
bestreden worden. Het NPV zou herzien moeten worden en de aangesloten landen zouden moeten
afzien niet alleen van kernwapens, maar ook van kernenergie. Dat zal moeilijk te realiseren zijn, omdat
VredesTertsPeriodiek Stichting Vredescentrum Eindhoven Jaargang 20, februari 2011, nr. 54