54 - Stichting Vredescentrum Eindhoven

12
niet is voltooid, is Israël niet van plan vrede - en
dan slechts op zijn voorwaarden - te sluiten. De
bouw van en in nederzettingen gaat gewoon
door. Elk van de vele pogingen tot het voeren van
“vredesonderhandelingen” wordt bekwaam en op
het gepaste moment de nek omgedraaid.
Dries van Agt: “Geen kabinet in Jeruzalem,
ongeacht of het onder leiding stond van de
Arbeiderspartij, Likud of Kadima, heeft er ooit over
gepiekerd gevolg te geven aan de resoluties van
de VN, voorop resolutie 242 van de Veiligheidsraad
van 22 november 1967, die Israël opdroegen of
verzochten de bezette gebieden te ontruimen.”
De heilige Augustinus: “Remota iustitia quid
sunt regna nisi magna latrocinia?”; “Wanneer
de gerechtigheid opzij geschoven is, wat zijn
koninkrijken anders dan grote roversbenden?
Op grond van zijn 12 jaar lange blootstelling aan
Nazi-Duitsland - waarvan 10 maanden in Auschwitz
- heeft Dr. Hajo Meyer de volgende stelling
ontwikkeld:
“Wanneer een meerderheid in een samenleving
een minderheid onmenselijk behandelt, dan
is dat alleen mogelijk als die meerderheid zelf,
door systematische hersenspoeling vanaf de
kleuterschool tot in het leger, eerst bijna volledig
ontmenselijkt is.”
De Duitsers overleefden, aldus Meyer, twaalf jaren
Nazi-indoctrinatie, en slaagden erin na de oorlog
heel snel weer een normaal beschaafd land te
worden. In Israël is de systematische hersenspoeling
al 62 jaar, dus meer dan vijf maal zo lang, in volle
gang. Zal het land en de bevolking dat ooit nog te
boven komen, zo vraagt hij zich af.
4. Het Israëlische regiem en het
internationaal recht
Een heel scala aan instrumenten van internationaal
recht wordt dagelijks en op grote schaal door
Israël geschonden. Het onderstaande overzicht is
bepaald niet volledig:
• Het Handvest van de Verenigde Naties;
• de Universele Verklaring van de Rechten van de
Mens, A/RES/217;
• 39 VN-Veiligheidsraad Resoluties over Israël;
• De internationale wetgeving die voortkwam uit
de Vredesconferenties van Den Haag in 1899 en
1907;
• De toelatingsvoorwaarden voor Israël tot de
Verenigde Naties: AV Resolutie 181; AV Resolutie
194 (iii); AV Resolutie 273 (1949);
• De opdracht aan Israël om alle bezette
gebieden te verlaten: VR Resolutie 242 (1967)
• Het humanitaire recht zoals vastgelegd in de
Geneefse Conventies, en vooral de IV de ;
• VN-Verdrag inzake de uitbanning van alle
vormen van discriminatie van vrouwen;
• VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind;
• VN-Conventie tegen het Martelen en andere
Wrede, Inhumane of Onterende Behandeling of
Bestraffing, AV Resolutie 39/46;
• De Adviserende Opinie over bestaand
internationaal recht van het Internationale
Gerechtshof van 9 juli 2004 over ‘de Muur’ en
andere aspecten.
Israël gaat niet per ongeluk in de fout. Het land
construeerde hoogst ‘originele’ eigen interpretaties
van het internationaal recht, die nooit door de
internationale gemeenschap zijn aanvaard. Doel
is het ondergeschikt te maken aan de nationale
belangen. Zo kunnen rechters het martelen van
mannen, vrouwen en kinderen een zogenaamde
‘wettelijke basis’ geven tegen alle internationale
verdragen en verklaringen over de rechten van de
mens, die van vrouwen en het kind en die tegen het
martelen in.
Vanwege de reikwijdte en de omvang van al die
schendingen wordt de internationale rechtsorde
fundamenteel aangevreten. Dit gedrag noemen
we dan ook staatsterreur.
5. Nederlands beleid in de gevarenzone:
‘Cast Lead’ en ‘de Jordaanse optie’;
medeplichtigheid aan strafbare feiten
5.1. De operatie ‘Cast Lead’ en Verhagen
Mr Heikelien Verrijn Stuart schreef onder de titel ‘We
zullen disproportioneel geweld gebruiken…’ een
lezenswaardig essay in het Nederlands Juristenblad
van 30 januari 2009, blz. 243-250. Deze titel verwijst
naar de, al in de illegale en verwoestende aanslag
op Libanon in de zomer van 2006 gebruikte, ‘Dahiye
Doctrine’. In overtreding van het internationaal
recht, gelden ook burgers als legitieme militaire
doelen gelden. Zij vat haar betoog als volgt samen:
Als het gaat over de Israëlische inval in Gaza
kan in Den Haag een flinke verwarring worden
waargenomen over de verhouding tussen
internationaal humanitair recht en politiek. Het
internationaal humanitair recht moet wijken als het
politiek niet opportuun is en wordt aangeroepen
als het politiek goed uitkomt. Wie serieus een
wereldorde voorstaat die vergelijkbaar is met een
nationale rechtsstaat, zal moeten accepteren
dat ook politieke krachten onderworpen
VredesTertsPeriodiek Stichting Vredescentrum Eindhoven Jaargang 20, februari 2011, nr. 54