klik hier om deel toneelstuk te lezen - Carl Slotboom

ROLVERDELING:
FAMILIE BRUINSMA IN DE BOCHT
" LEVE DE KONINGIN "
KOMEDIE IN DRIE BEDRIJVEN
VOOR 6 DAMES, 4 HEREN 1 FIGURANTE
DOOR
CARL SLOTBOOM

Sjef Bruinsma Hoofd van het gezin (45-55)
Truus Bruinsma Zijn echtgenote (45-50)
Boris Bruinsma Hun zoon (20-25)
Mien Bakker Zuster van Truus (40-50)
Jan Bakker Haar echtgenoot (40-55)
Anton Boer (50-65)
Margien Zijn vrouw (45-60)
Toos Hun dochter (20-25)
Thea Vrouw (40-60)
Sylvia Haar dochter (25-30)
De Koningin
KORTE INHOUD:
Koninginnedag in Nederland.
Alles wat enigszins bruikbaar is wordt door Sjef in zijn kraam uitgestald. Het is immers
vrijmarkt en een mooie gelegenheid om van de rommel af te komen. Een lastige
bijkomstigheid is het bezoek van de zuster van Truus. Maar er zijn meer gasten die Sjef
liever kwijt dan rijk is.
DECOR:
Het toneel stelt de huiskamer van de familie Bruinsma voor.
In de linkerwand een deur, in de rechterwand 2 deuren.
In de achterwand de toegang tot de tuin.
In de kamer staan een bank, twee stoelen, een salontafel en tegen de achterwand een kast.
Op een tafeltje staat een televisie-toestel en wel zo, dat het beeldscherm voor het publiek
niet te zien is.
De huiskamer is nogal vol en pompeus ingericht.
De kast staat vol met allerlei goedkope kitsch (beeldjes, poppetjes, souveniertjes e.d.)
Aan de wanden hangen kitsch-schilderijen.
Rechtsvoor staat een strijkplank met daarop een strijkijzer en een berg wasgoed. In een
wasmand ergens op de grond in de buurt van de strijkplank ligt eveneens wasgoed.
Uiterst links op het toneel, aan de rand, is een deur die naar buiten leidt. De deur moet zo
gemaakt worden, dat hij, wanneer het doek dicht gaat, niet meer te zien is.
Met een trapje kom je dan in de zaal (buiten). Naast de deur een raam dat open en dicht
moet kunnen.
In de zaal een paar tafels, eventueel op een verhoging.
MUZIEK-, GELUID- EN LICHTEFFECTEN:
Videoband met daarop een reportage van een bezoek dat de koningin bracht aan een
Nederlandse stad.
Videoband met een journaal.
TYPERINGEN:
Sjef Een zwak-sociaal type dat zich absoluut niet weet te gedragen. Zeer
overtuigd van zichzelf. Heeft weinig geduld voor zijn vrouw en zoon.
Truus Een schuchter mens, dat in gezelschap nauwelijks op of om durft te
kijken. Wanneer mensen, die ze niet zo goed kent, haar iets vragen,
geeft ze uiterst korte, angstige antwoorden. Vreselijk dom en initia
tiefloos. Doet alles wat haar man zegt. Loopt met kleine, schichtige
pasjes door het huis.
Boris Het toppunt van domheid. Weet zich nog minder te gedragen dan zijn
vader en stottert. Wat men ook zegt, hij is eenvoudig niet te
beledigen. Vreselijk irritant en heeft overal een antwoord op.
Mien Een mens met haar op d'r tanden. Een bemoeial en regeltante.

Jan Een slome duikelaar die naar de pijpen van zijn vrouw danst.
Anton Wereldvreemde boer die voor het eerst in de grote stad is.
Margien Beetje sullige boerin. Niet zo bijdehand.
Toos Toppunt van tuttigheid. Verlegen.
Thea Potig type. Heeft de mond op de juiste plaats en laat zich de kaas
niet van het brood eten.
Sylvia Beetje ordinair type.
KLEDING-/KAPADVIEZEN:
Sjef Glimmend trainingspak
Veel gouden kettingen en ringen.
Tatoeages op zijn bovenarmen.
Vetkuif, permanent of matje.
Truus Simpel jurkje.
Gymschoenen.
Korte sokjes.
Boris T-shirt.
Spijker- of housebroek.
Gymschoenen.
Permanent of matje.
Tatoeage op zijn bovenarm.
Mien Degelijk en netjes.
Jan Saai kostuum. Strakke scheiding in het haar.
Anton Uit de mode geraakt kostuum. Trui. Pet. Klompen. Wollen sokken.
Margien Ouderwetse jurk. Donkere nylons.
Toos Behoorlijk tuttig.
Thea Normaal gekleed.
Sylvia Uitdagend gekleed. Diep uitgesneden bloesje, korte rok, hoge laar
zen. Opgemaakt overeenkomstig haar type.
MEER AVONTUREN VAN DE FAMILIE BRUINSMA:
*KOUWE KAK EN TATOEAGE
*BLAUW BLOED, SIGAREN EN ZEEBENEN
*FAMILIE BRUINSMA IN DE BOCHT - DE CANADESE INVASIE
*FAMILIE BRUINSMA IN DE BOCHT - AANTREKKELIJKE HEER ZOEKT DAME
*FAMILIE BRUINSMA IN DE BOCHT - GROETEN VAN DE VELUWE
Carl Slotboom
Abbekerk
2003
slotboom@quicknet.nl
www.carlslotboom.nl

EERSTE BEDRIJF
(Als het doek opgaat is er niemand op toneel. Na enkele
ogenblikken komt Sjef op. Hij gaat naar buiten, kijkt om zich
heen en neemt het bordje "Bezet" weg. Hij kijkt nog een keer
om zich heen. Gooit dan het bordje achteloos van zich af, gaat
naar binnen en dan af. Na enkele ogenblikken rinkelt de
telefoon. Truus laat achter het toneel een afgrijselijke gil
horen en komt na enkele ogenblikken op. Ze draagt een schort
en haar handen zitten onder het beslag. Staat bij de telefoon.
Weet niet precies wat ze moet doen. Kijkt naar haar handen
en neemt dan uiteindelijk aarzelend op)
TRUUS Ja met Truus ... Met wie ? ... Met Mien ? ... Oh, hallo Mien. Hoe is
het ? ... Wat hoor ik toch ? ... Oh, je belt vanuit de auto ... Met mij ?
... Gaat wel, heb vieze handen ... Beslag Mien, ben aan het bakken ...
Wat ik aan het bakken ben ? ... Oliebollen Mien ... Wat zeg je ? ...
Jullie willen komen ? ... Vandaag nog Mien ? ... Oh, dat zal Sjef leuk
vinden ... Nee echt hoor Mien, dat vindt hij wel leuk.
SJEF (Komt op met een krat bier) Kom op Truus, er moet gewerkt
worden.
TRUUS Mien komt.
SJEF Wie komt ?
TRUUS Mijn zuster Mien.
SJEF Dat meen je niet hè ?
TRUUS Ja ... leuk hè Sjef ?
SJEF (Sarcastisch) Ja, ontzettend.
TRUUS (In de telefoon) Sjef vindt het heel leuk Mien.
SJEF Geef hier die telefoon. (Rukt Truus de telefoon uit haar hand)
Hallo Mien ... Zeg ik hoor dat jullie willen komen ... Ja, nee, natuurlijk
niet, dat spreekt vanzelf maar eh ... Wat zeg je ... al onderweg ? ...
Nou, om je de waarheid te zeggen Mien, het komt me anders op dit
moment even ... (Verbaasd) Wát ? Binnen een half uur ? ... Luister
nou even Mien ... Mien ? ... Hallo ... Hallo ? (Laat de telefoon zakken)
Krijg nou de pest.
TRUUS Mien komt.
SJEF Ja, van dit heugelijke nieuws was ik inmiddels al op de hoogte.
TRUUS Leuk hè Sjef ?
SJEF Nou, daar zijn we dan mooi klaar mee.
TRUUS Ze wil hier koninginnedag vieren.
SJEF Kan ze dat niet vieren in dat gehucht waar ze woont ?
TRUUS Ik weet niet of ze daar ook een koningin hebben Sjef.
SJEF We hebben maar één koningin Truus en dat is een koningin voor heel
Nederland. (Kijkt naar de hoorn en zijn hand) Getverderrie, wat is
dit voor vuiligheid ?
TRUUS Beslag Sjef
SJEF Beslag ?
TRUUS Ik schrok van de telefoon en kwam met m'n handen in de pan met
beslag terecht.
SJEF Beslag ?
TRUUS Ik ben oliebollen aan het bakken Sjef.
SJEF Wát ben je aan het bakken ?
TRUUS Oliebollen Sjef. Lekker hè ?
SJEF Ik word al misselijk bij de gedachte.
TRUUS Ik maak ook appelflappen hoor Sjef.
SJEF Oliebollen en appelflappen ? Het is geen jaarwisseling Truus, het is
koninginnedag. Je bent acht maanden te vroeg.
TRUUS Je zult zien dat we ze allemaal verkopen Sjef.
SJEF (Verbaasd) Verkopen ?

TRUUS Drie stuks voor een euro.
SJEF (Voor zichzelf) Och mijn hemel. Luister nou eens Truus. Die
oliebollen van jou zijn of keihard dat je er iemand de hersens mee in
kan gooien of zo klef dat ze na drie dagen nog tegen je gehemelte
plakken. Die kun je niet verkopen. Sterker nog: die kun je niet eens
weggeven.
TRUUS Ik heb er één geproefd en die was heel erg lekker.
SJEF Ja, geen wonder, smaak heb je nooit gehad. (Kijkt naar de telefoon
en geeft die dan aan Truus) Nou, maak schoon dat ding.
TRUUS Ja Sjef. (Truus af)
SJEF (Kijkt naar de deur waar Truus is afgegaan) Ik kan dat mens ook
geen ogenblik alleen laten. (Loopt naar de andere deur en roept
geïrriteerd) Hé ... kom je nog, of moet ik soms alles weer alleen
doen ?
BORIS (Achter het toneel) Ja re-re-rustig een be-be-beetje. Ze-zezenuwe-le-lijer.
SJEF (Voor zichzelf. Met een zucht) Wat een familie. (Pakt het krat
bier en gaat naar buiten. Zet het krat onder de tafel) Zo ... wat
mij betreft kan het feest beginnen. (Gaat weer naar binnen en
gaat af. Komt even later weer op. Heeft een doos bij zich
waarin allerlei rommelmarktspullen zitten. Kijkt om zich heen.
Gaat naar de deur en roept) Ben je nog van plan te komen
vandaag ?
BORIS (Achter het toneel) Hè me-me-man, haast me toch ne-ne-niet zo.
Ik ben sp-sp-spullen aan het pe-pakken.
SJEF (Voor zichzelf) Ik had destijds voor het vreemdelingenlegioen
moeten tekenen. (Sjef naar buiten, zet de doos op tafel, gaat
naar binnen en gaat af. Boris komt op. Heeft een wasmand bij
zich, waarin rommelmarktspullen zitten)
TRUUS (Komt op met de telefoon) Hij is weer helemaal schoon.
BORIS We-we-wat ?
TRUUS De telefoon was smerig.
BORIS Pa ze-zou z'n oren eens me-moeten we-we-wassen.
TRUUS Beslag.
BORIS Me-mens, waar he-he-heb je het o-o-ver ?
TRUUS Maar nu zie je er niets meer van.
BORIS (Voor zichzelf) Se-soms gaat de ke-ke-conversatie in dit huis totaal
le-le-langs me he-heen. (Boris naar buiten, waar hij de wasmand
op een tafeltje zet en enkele spullen uitpakt)
TRUUS (Loopt naar de deur waar Sjef afgegaan is. Zet een enorme
keel op) Sjef ?!
SJEF (Komt na enkele ogenblikken hijgend tevoorschijn.
Paniekerig) Wat is er aan de hand ?
TRUUS De telefoon is weer schoon hoor Sjef.
SJEF En moet je daar zo afschuwelijk voor krijsen ?
TRUUS Ik riep gewoon hoor Sjef.
SJEF Dat deed je niet mens. Ik dacht minstens dat je met je vingers in de
gehaktmolen terecht was gekomen.
TRUUS We hebben toch helemaal geen gehaktmolen Sjef.
SJEF Heb toch niet altijd commentaar Truus. (Sjef af. Truus ook af)
BORIS (Ziet het krat) Ke-ke-kijk aan ... het e-e-edele ve-ve-vocht. (Pakt
het krat en zet dat op het tafeltje) Die pe-past uit-ste-ste-stekend
bij het interi-interieur van mijn ke-ke-kamer. U bent in be-se-slag gene-nomen.
(Pakt het krat, gaat naar binnen en gaat af)
SJEF (Komt op met een doos boeken) Ik vraag me af waarom ik altijd
alles alleen moet doen in dit huis. (Gaat naar buiten en zet de
doos op tafel. Neemt er een boek uit) Het is eigenlijk doodzonde
dat ik deze boeken verkoop. (Bladert door het boek en terwijl hij

in het boek blijft kijken, bukt hij zich om een flesje bier uit het
krat te pakken. Hij tast met zijn hand naar het krat. Kijkt
tenslotte onder de tafel) Krijg nou de pest. Ik zet hier toch net een
krat pils neer, of ben ik nou gek ? (Kijkt om zich heen) Dit is toch
niet te geloven. Kun je dan helemaal niemand meer vertrouwen
tegenwoordig ? (Kijkt overal. Terwijl hij dat doet, komt Boris
naar buiten) Ik heb hier een paar minuten geleden een krat pils
neergezet. Heb jij die (Met een ondertoon) heel toevallig gezien ?
BORIS Ne-nee, ne-niet gezien.
SJEF Laat ik niet merken dat je m'n bier opzuipt konijnekop.
BORIS Ach me-man, me-maak je toch niet altijd zo de-druk.
SJEF Je bent gewaarschuwd.
BORIS Je-ja hoor, het is ge-goed me-met je.
SJEF Als je je handen zoekt, ze zitten in je zak.
BORIS De-dat ke-klopt, daar heb ik ze ze-zelf inge- ste-ste-stopt.
SJEF Kun jij dan nooit eens behoorlijk antwoord geven ?
BORIS Ne-niet als je zulke idi-je-je-jote opme-merkingen tegen me memaakt.
SJEF Ik bedoel er alleen maar mee te zeggen dat je je handen uit de
mouwen moet steken.
BORIS We-waarom ?
SJEF Omdat deze hele tafel vol moet uilebal. Morgen is het koninginnedag
en dan moet er verkocht worden.
BORIS Ik heb die we-wasmand naar be-buiten gebe-be-bracht.
SJEF De halve zolder staat nog vol.
BORIS Ne-nou, he-haal op zou ik zo ze-zeggen.
SJEF Pardon ?
BORIS Wie wil hier nou me-met die ouwe re-re-rotzooi gaan staan, je-jij toch
ze-zeker ?
SJEF Er is weer geen land met je te bezeilen hè ?
BORIS Hè me-man, le-lul toch niet zo ve-veel. Je had intussen al ze-ze-zes
dozen kunnen he-halen.
SJEF Dat zal ik onthouden vriend.
BORIS Dat le-lijkt me ste-ste-sterk, want je hebt een geheugen als een zezeef.
(Sjef naar binnen) Maar ge-goed, ik ben de be-beroerdste neniet,
ik zal de eta-lul-lul-lage wel effe inru-ru-richten. (Begint
spullen uit de dozen/wasmand te halen en zet deze op tafel)
TRUUS (Komt op) Ik ben bijna klaar hoor Sjef.
SJEF (Ongeïnteresseerd) Mooi, houwe zo.
TRUUS Zal ik alles bij elkaar doen of zal ik ...
SJEF (Onderbreekt Truus) Mens, waar heb je het over ?
TRUUS Over de oliebollen en de appelflappen Sjef. Ik vroeg me af of ik ...
SJEF (Onderbreekt Truus) Weet je Truus, je doet maar waar je zin in
hebt.
TRUUS Ja, goed. (Sjef af. Truus doet het raam open. Roept) Boris ?
BORIS We-wat is er aan de he-hand ?
TRUUS Wil jij een oliebol of een appelflap.
BORIS Als je we-wilt dat ik over m'n ne-ne-nek ga, moet je even zo de-dedoorgaan
me-ma.
TRUUS Tante Mien komt.
BORIS Dat me-meen je ne-niet.
TRUUS Leuk hè ?
BORIS (Voor zichzelf) Ja, onge-le-lofelijk, be-breek me de be-bek niet oopen.
TRUUS Ome Jan komt ook mee.
BORIS (Voor zichzelf) Daar ze-zaten we nou ne-net op te we-wachten.
(Sjef komt op met een krat bier)
TRUUS Wil je al een oliebol Sjef ?

SJEF Hou alsjeblieft op met je bollen en je flappen Truus.
TRUUS Ja, goed. (Truus af. Sjef gaat naar buiten en zet heel
demonstratief het krat bier op de tafel)
BORIS Geen re-rommel in m'n eta-lul-lul-lage.
SJEF Als je nog één keer met je tengels aan m'n bier komt, hak ik ze
eigenhandig af.
BORIS Mijn he-hemel wat een a-a-a-agressie. Laat de ke-ke-koningin het
me-maar niet ho-horen.
SJEF Je bent gewaarschuwd.
BORIS Al-we-weer ?
SJEF Wat ben je aan het doen ?
BORIS Ik hou me-me bezig met het in-te-terieur ve-van de we-winkel. Ik ruricht
in zo te ze-zeggen.
SJEF (Kijkt. Vriendelijk) Niet gek jongen, helemaal niet gek. Leuke
composities heb je gemaakt. Dat zal de verkoop ten goede komen.
BORIS (Voor zichzelf) Ne-nee me-maar, hij is eens een ke-keer pe-peposite-tief.
SJEF Eigenlijk is het doodzonde dat ik die prachtige spullen verkoop.
BORIS (Sarcastisch) Ja, ontze-ze-zettend je-jammer.
SJEF Neem nou die boeken. Weet je dat dit hele zeldzame exemplaren zijn
jongen, die heeft niemand hoor.
BORIS Nee, ve-vind je het ge-gek, die ru-rommel wil ne-niemand in huis
heb-hebben.
SJEF (Pakt een boek) Hier, dit boek bijvoorbeeld. Dit is één van de
mooiste boeken die ik ooit heb gelezen.
BORIS Dat zegt me-meer over jou dan over he-het be-be-boek. Alleen de tetitel
al ... he-hartstocht in Se-Se-Siberië.
SJEF Wat is daar mis mee ?
BORIS Zo onge-ve-veer a-a-alles.
SJEF (Sarcastisch) Ach ... je meent het.
BORIS Het is te-twaalf me-maanden per jaar ste-ste-stervenskoud in Se-
Siberië, bij die temperatutu-tu-ren is de hart-ste-stocht ve-ver te zezoeken
hoor. (Doet het boek open)
SJEF Wat weet jij daar nou van ?
BORIS Hier, me-moet je horen. (Leest voor) Oh de-dokter, zei ze-zuster Ane-noesjka,
terwijl ze hem met sme-sme-smachtende ogen aankeek,
oh de-de-dokter ... het le-lijkt me he-heerlijk als u me-mij ...
SJEF (Rukt Boris het boek uit zijn handen) Het is prachtig geschreven.
Jij leest het gewoon heel erg slecht voor. (Sjef naar binnen en gaat
af)
TRUUS (Komt op en gaat naar buiten) Ik heb ze toch maar in aparte
schalen gedaan. In de ene schaal de oliebollen en in de andere schaal
de appelflappen. (Kijkt om zich heen) Waar is pa ?
BORIS Die me-moest nog even naar Se-Siberië, zuster A-ne-noesja op-wewarmen.
TRUUS Wie ?
BORIS Ik zou ve-van-ne-nacht maar in de logeer-ke-kamer gaan le-liggen
me-ma, want hij le-leek me nogal hart-sto-sto-stochtelijk.
TRUUS (Kijkt over de tafel) Wat een mooie spulletjes allemaal.
BORIS Allemaal ouwe te-troep, geen ste-ste-stuiver we-waard.
TRUUS Je moet een plekje vrijlaten voor tante Mien.
BORIS Een pe-plekje ve-vrij-le-laten ?
TRUUS Ze zal ook wel spulletjes bij zich hebben.
BORIS Daar ge-gaat ze dan maar me-mooi mee op de Me-Me-Mokerhei zezitten.
Onze te-tafel is ve-ve-vol. Boven-de-dien, als dat me-memens
met dat chagrijnige kop-we-werk achter die te-tafel gaat staan,
krijgen we ge-ge-geen kle-kle-klandizie. Ke-komt die halve ze-zool
ook me-mee ?

TRUUS Wie bedoel je ?
BORIS Die ze-zoon, die eh, die Be-Bas.
TRUUS Geloof het niet. Ome Jan komt wel.
BORIS De-dat is al e-e-erg ge-ne-noeg.
TRUUS Wanneer kan ik de oliebollen en appelflappen neerzetten ?
BORIS Me-morgen. We me-moeten eerst nog de ne-nacht door.
TRUUS Maar je kunt die prachtige spullen hier vannacht toch niet laten
staan ?
BORIS Pe-pa houdt de we-wacht.
TRUUS Bedoel je dat je vader hier de hele nacht gaat zitten ?
BORIS Dat ze-zal die wel me-moeten want ik doe het ne-niet. (Boris naar
binnen en af. Truus pakt een boek, bladert er doorheen en
gaat tenslotte zitten lezen)
SJEF (Komt op met een doos en een damesportretfoto in een lijst.
Gaat naar buiten, zet de doos op tafel en pakt nonchalant het
boek uit Truus haar handen en legt dat op tafel) Niet aan de
handel komen Truus.
TRUUS Neem me niet kwalijk Sjef.
SJEF (Zet het lijstje op tafel) Zo, die gaat als eerste over de toonbank.
TRUUS Dat is mijn moeder Sjef.
SJEF Dat hoef je me niet te vertellen.
TRUUS Waarom zet je die op de tafel ?
SJEF Waarom denk je ?
TRUUS Zo gek ben je niet met haar.
SJEF Nee en daarom mag ze tegen elk aannemenlijk bod weg.
TRUUS Bedoel je dat je die foto gaat verkopen ?
SJEF Nee, ik verkoop het lijstje en de koper krijgt je moeder er gratis en
voor niks bij. Haal die ouwe deken eens van boven.
TRUUS Ga je daar vannacht onder liggen ?
SJEF Onder liggen ? Wie ? Ik ?
TRUUS Ja, je moet toch bij de spullen blijven.
SJEF Waar zie je me voor aan zeg. Nee hoor, ik slaap vannacht gewoon in
m'n eigen bed.
TRUUS Maar die spullen moeten toch bewaakt worden Sjef ?
SJEF Daar hebben we Boris voor.
TRUUS Hij zei anders dat jij ...
SJEF (Onderbreekt Truus) Boris kletst uit z'n nek. Zo en nou
ophoepelen, want ik moet aan het werk.
TRUUS Ja, goed. (Truus naar binnen en af. Sjef begint de doos uit te
pakken)
MIEN (Komt op, gevolgd door Jan) Hallo ? Niemand thuis ? Zet die tas
maar neer Jan. (Jan zet de tas neer. Mien kijkt om zich heen)
Nou, de familie schijnt uithuizig te zijn. Tjongejonge, wat een bende.
En altijd en eeuwig die strijkplank in de kamer. Stel je voor dat jij
telkens de strijkplank zou laten slingeren. Nou, waar blijven ze. Ga
maar zitten Jan. (Jan gaat zitten)
SJEF (Gaat naar binnen en ziet Mien en Jan) Oh ... tot ziens. (Draait
zich om en gaat weer naar buiten. Gaat verder met uitpakken)
BORIS (Komt meteen nadat Sjef de deur achter zich heeft gesloten
op. Ziet Mien) Me-mijn he-hemel, het spe-spook van de o-o-opera.
De ge-ge-groeten. (Draait zich om en gaat af)
MIEN De ontvangst van de beide heren is weer ongelofelijk hartelijk. Maar
goed, manieren hebben ze nooit gehad.
TRUUS (Komt op) Oh ... zijn jullie er al ?
MIEN Zoals je ziet Truus.
TRUUS Stond de voordeur open dan ?
MIEN Nee we zijn achterom gelopen.
TRUUS (Kus) Dag Mien. Dag Jan. (Jan wil een kus geven, maar Truus

trekt zich verschrikt terug) Hebben jullie Sjef al gezien ?
MIEN Ja, we hadden reeds de eer.
TRUUS En Boris ? Hebben jullie Boris ook al gezien ?
MIEN Ja, ook dat is ons niet bespaard gebleven.
TRUUS Ze zijn druk met het inrichten van de tafel.
MIEN Tafel ?
TRUUS Ze gaan morgen spulletjes verkopen.
MIEN Typisch.
TRUUS Dat doen ze hier altijd op koninginnedag Mien.
MIEN Dat doen ze in het hele land Truus.
TRUUS Oh.
MIEN Maar het is wel een bepaald slag mensen die dit doet.
TRUUS Hoe bedoel je Mien ?
MIEN Heb je die mensen weleens goed bekeken Truus.
TRUUS Niet zo goed.
MIEN Het is doorgaans niet het bijdehandste soort.
TRUUS Ik let daar eerlijk gezegd nooit zo op.
JAN Jij bent anders wel van plan telefoonkaarten te kopen Mien.
MIEN Als je dan eindelijk iets zegt, zeg dan iets zinnigs Jan.
TRUUS Telefoonkaarten Mien ?
JAN Mien spaart telefoonkaarten.
MIEN De vraag werd aan mij gesteld Jan.
JAN Neem me niet kwalijk Mien.
MIEN Bovendien spaar ik niet, ik verzamel.
JAN Waar ligt het verschil ?
MIEN Hè Jan, zeur toch niet altijd zo door.
TRUUS Ik zal Sjef en Boris even roepen.
MIEN Doe geen moeite, ik mis ze nog niet.
TRUUS Ik heb oliebollen en appelflappen gebakken.
JAN Ik ben dol op appelflappen.
TRUUS (Roept in de deuropening) Boris ? Tante Mien en ome Jan zijn er.
(Gaat naar het raam, opent het en roept) Sjef ? Mien en Jan zijn
er.
SJEF (Voor zichzelf) Nou ja, ik kan moeilijk tot morgenavond hier buiten
blijven. Op naar het hol van de leeuw. (Gaat naar binnen) Leuk dat
jullie er zijn.
MIEN Elk woord is gelogen.
SJEF Dat klopt, maar ik wilde beleefd zijn.
MIEN Doe geen moeite.
SJEF Hoe hou je het uit Jan.
TRUUS Leuk hè Sjef ?
SJEF Ik sta te trillen van plezier Truus.
BORIS (Komt op) He-had je ge-re-roepen me-ma ?
TRUUS Kijk eens wie er zijn.
BORIS Ik spe-spe-spring een ge-gat in de le-lucht.
MIEN Onfatsoenlijkheid is troef.
BORIS Begin je ne-nou al te ze-zeiken ?
TRUUS Tante Mien spaart telefoonkaarten.
BORIS Te-te-typisch.
MIEN Wat wil je daarmee zeggen ?
BORIS Dat ve-vind ik ne-nou echt een ver-ze-ze-zamelob-je-ject voor
uitgedroogde te-troela's.
MIEN (Ontzet) Uitgedroo ... Dat neem je terug ... knurft die je bent.
BORIS (Tegen Jan) Jij be-boft maar met zo'n ze-zonnetje in hui-huis.
TRUUS Wil je al een appelflap Jan.
JAN Lijkt me heel erg lekker Truus.
BORIS Wel-je-ja ... ga een be-be-beetje de he-handel op ze-zitten e-eten.
(Truus af)

MIEN (Tegen Sjef. Minachtend) Ik hoorde dat jullie morgen op de
vrijmarkt gaan staan.
SJEF Klopt als een bus.
MIEN En wat verkoop je zoal ?
SJEF Spullen die al jarenlang op zolder staan. Mooie manier om er vanaf te
komen. Ja toch ?
MIEN Ik ben blij dat Jan die behoefte niet heeft.
BORIS Die me-man heeft geen enkele be-he-hoefte als je het me-mij ve-vevraagt.
MIEN Nee, dat vragen we je niet.
BORIS We-weet je dat ik ontze-zettend ve-vrolijk van je we-word.
TRUUS (Komt op met een schoteltje waarop een appelflap ligt)
Alsjeblieft Jan. (Geeft het schoteltje. Truus af)
MIEN Kleine hapjes Jan.
BORIS Ke-kleine he-hapjes ?
MIEN Oom Jan heeft een heel gevoelige maag.
BORIS Dan ze-zou ik maar helemaal ne-niet be-gin-ginnen aan die apappelflap.
Be-baksels van me-ma liggen drie de-dagen als stestoeptegels
in je me-maag na te se-se-sudderen.
JAN (Heeft intussen een klein hapje genomen) Hij smaakt anders
voortreffelijk.
BORIS Ke-kijk 'm ze-zitten ... olie-be-bol eet appel-fe-flap.
MIEN Wat ben ik blij dat jij mijn zoon niet bent.
BORIS Ne-nou, a-anders ik we-wel.
SJEF Hoog tijd voor een pilsje mensen.
BORIS Ja, lul-lul-lekker.
SJEF Jij lust ook wel zo'n blonde jongen hè Jan ?
MIEN Jan drinkt geen alcohol.
BORIS Me-mooi ... he-houwe zo Je-Jan.
MIEN Bovendien heeft hij de laatste tijd wat problemen met zijn darmen.
BORIS Ne-nou, dan me-mogen we de re-ramen wel open ze-zetten.
JAN Dat valt allemaal wel mee hoor.
MIEN Nee Jan, dat doet het niet.
SJEF (Sjef naar de keukendeur en roept) Truus.
TRUUS Ja Sjef ?
SJEF Haal eens even een paar flesjes bier Truus.
TRUUS Ja, goed. (Truus af)
SJEF Hoe is het met Bas ?
JAN (Met volle mond) Bas heeft ...
MIEN (Onderbreekt Jan) Niet met volle mond praten Jan. Bas zit in het
laatste jaar van zijn studie.
BORIS Ke-kijk aan, onze ste-studie-be-bol ne-nadert de fe-finish.
MIEN Volgend jaar mag hij zich psycholoog noemen.
BORIS De-dat me-mag ik ook we-wel, me-maar ik de-doe het alleen ne-niet.
TRUUS (Komt op met twee geopende flesjes bier) Alsjeblieft Sjef.
(Geeft Sjef de flesjes, die er 1 aan Boris geeft) Wil je nog een
appelflap Jan.
JAN Ja.
MIEN (Tegelijkertijd met de voorgaande tekst) Nee.
BORIS Me-moeders we-wil is we-wet.
TRUUS Zal ik wat oliebollen en appelflappen op tafel zetten Sjef ?
SJEF Nee.
TRUUS Ze zijn echt heel erg lekker hoor Sjef.
SJEF Je hebt me toch wel gehoord Truus ?
TRUUS Het geeft wel iets gezelligs hoor Sjef.
SJEF Hè mens, hou op met je gezemel en ga zitten.
TRUUS Ja, goed. (Truus gaat zitten)
MIEN Bas heeft kennis gekregen aan een heel leuk meisje.

BORIS Och me-mijn he-he-hemel, 't arme ke-kind.
MIEN Maar ja wat wil je, een psycholoog hè, dat willen de meisjes wel.
JAN Ik was geen psycholoog, maar jij wilde mij ook maar wat graag.
SJEF Ja, hoe is het mogelijk hè ?
MIEN (Met een ondertoon) En wat doe jij Boris ? Heb je al werk ?
BORIS (Alsof hij een klap met een hamer krijgt) We-we-werk ? We-wil
je geen ve-vieze de-dingen tegen me ze-zeggen ?
MIEN Of ben je nog aan het solliciteren ?
BORIS De-dacht het ne-niet. He-het i-i-idee ze-zeg.
MIEN Ach ja, op kosten van de gemeenschap leven is ook een vorm van
werk nietwaar ?
SJEF Boris werkt bij mij in de zaak.
TRUUS Zaak Sjef ? Heb jij een zaak dan ?
SJEF Even niet mee bemoeien Truus.
TRUUS Ja, goed.
SJEF Hij is mijn compagnon.
BORIS De-dat is vol-se-slagen ne-nieuw voor me. Se-sinds we-wanneer dan
pe-pa ?
SJEF Sinds vandaag konijnekop.
MIEN Ach, kijk aan. Jij bent dus het zakenleven ingedoken.
SJEF Ja, zo zou je het kunnen zeggen.
MIEN Mag men informeren wat voor zaken ?
SJEF Kijk, dat kan ik je nou allemaal wel uitleggen, maar ik vraag me
ernstig af of je het allemaal wel zult bevatten.
MIEN Jan maakt kans binnen afzienbare tijd assistent-hoofdboekhouder te
worden.
TRUUS Wat is dat Sjef, assistent-hoofdboekhouder ?
BORIS Dat be-betekent dat je eigenlijk hoofd-be-be-boekhouder wilt weworden,
me-maar ne-net ne-naast de pot pe-pist.
MIEN Het is een geweldige promotie en financieel een hele sprong vooruit.
SJEF (Ongeïnteresseerd) Mooi.
MIEN We zijn van plan een huis in Spanje te kopen.
BORIS Ke-kijk dan maar uit met al die ste-ste-stieren daar. Als die je-jou zezien
hebben ze helemaal geen re-rode le-lap ne-nodig om op he-hol
te sle-slaan.
JAN Ik hoop dat het morgen een mooie dag wordt voor onze majesteit.
BORIS Voor we-we-wie ?
JAN Ik vind die oer-hollandse spelletjes altijd zo vreselijk leuk om naar te
kijken.
BORIS Je-ja, le-le-lulliger be-bezigheden be-ste-staan ne-niet. Me-mijn hehemel
ze-zeg, we-wat een ver-me-maak.
SJEF Wij zullen daar helaas niet veel van zien, onze handel heeft voorrang.
TRUUS Ik vind die spelletjes wel leuk.
BORIS Ne-nou me-ma-, ga lul-lekker in een jute ze-zak door de ste-stestraat
spe-spe-springen zou ik ze-zeggen.
MIEN Moet jij er nou telkens zo irritant tussendoor kwekken ?
BORIS Ik be-ben hier ten-me-minste de enige die iets ze-zinnigs ze-zegt.
JAN Ik zou nu toch wel iets te drinken willen hebben.
BORIS Dat ke-kan ik me ve-voor-ste-stellen. Van alle ge-re-rechten die mema
klaar-me-maakt krijgt een me-mens on-te-tiegelijke de-dorst.
MIEN Jan drinkt thee Truus.
JAN Nou, ik zou eigenlijk best ...
MIEN (Onderbreekt Jan) Brandnetelthee. Ja toch Jan ?
JAN Ja eh ... lekker ...
TRUUS Ik weet niet of ik brandnetelthee in huis heb.
BORIS Ga effe het be-bos in me-ma en pe-pluk een pe-paar ste-ste-struiken.
SJEF Zeg jongen, moeten wij zo langzaam niet naar buiten. De winkel
moet nog verder ingericht worden.

BORIS Ik ve-voel mij ne-niet ge-re-roepen.
MIEN Nou, het compagnonschap is niet van harte als ik dat zo hoor.
SJEF Jij hebt de nare eigenschap altijd die dingen te horen, die je niet zou
moeten horen.
TRUUS Mag het ook gewone thee zijn Jan ?
MIEN Ja, maar niet te heet. (Truus af)
BORIS We-wat een fe-familie. Ne-nog een pe-pilsje pe-pa ?
SJEF Lekker jongen. (Boris af)
JAN Vind je het goed dat ik morgen de feestelijkheden via de televisie volg
Mien, of heb je andere plannen ?
MIEN Dat zien we morgen wel weer Jan.
JAN Het lijkt me trouwens ook wel leuk om aan de verkoop deel te nemen.
SJEF Wat ?
JAN Achter de tafel staan en spullen verkopen.
MIEN Geen sprake van.
JAN Daar is toch niets mis mee Mien.
MIEN Ons soort mensen doet zoiets niet Jan.
SJEF Ons soort ? Wat bedoel je daarmee als ik vragen mag ?
MIEN Moet ik dat nog uitleggen ?
BORIS (Komt op met twee geopende flesjes bier) Hier pe-pa.
SJEF Dank je jongen. (Tegen de anderen) Maar eh ... ik ga weer terug
naar de zaak.
BORIS Ik ge-ga met je me-mee pe-pa.
SJEF Zo-even voelde je je niet geroepen.
BORIS Mijn me-mening is door de aan-we-wezigheid van te-tante Me-Mien
op se-slag ve-veranderd. (Sjef en Boris naar buiten. Ze pakken
weer dozen uit. Truus komt op)
MIEN Je had destijds naar moeder moeten luisteren Truus.
TRUUS Naar moeder Mien ? Wat zei moeder dan ?
MIEN Ze heeft je gewaarschuwd niet met deze man te trouwen.
TRUUS Met Sjef ?
MIEN Ja, je bent toch met Sjef getrouwd, of niet soms ?
TRUUS Wat is er mis met Sjef dan Mien ?
MIEN Ach Truus, moet ik dat nu werkelijk allemaal uit gaan leggen ?
TRUUS Als je geen zin hebt hoeft dat niet hoor Mien.
MIEN Je kunt de koffer uit de auto halen Jan.
JAN Ja Mien. (Staat uiterst langzaam op en loopt in hetzelfde tempo
naar de tuindeuren)
MIEN (Sarcastisch) Niet te snel hoor Jan, denk aan je bloeddruk.
JAN Ik ben zeer vermoeid van de reis Mien.
MIEN Vermoeid van de reis ? Van dat kleine stukje rijden ?
JAN Honderdzestig kilometer vind ik geen klein stukje Mien.
MIEN Bovendien heb ik gereden, je hebt er alleen maar naast gezeten.
JAN Dat komt omdat jij het niet nodig vindt dat ik rijlessen neem Mien.
MIEN Ja, ga nu maar. (Jan door de tuindeuren af) Weet je wat ik 's
avonds weleens denk ?
TRUUS Nee Mien.
MIEN Als we dan naar bed gaan dan denk ik weleens: vannacht wurg ik 'm.
TRUUS (Sullig) Oh.
MIEN Heb jij dat nou nooit ?
TRUUS Nee waarom zou ik dat denken ? Ik ga toch 's avonds niet met Jan
naar bed.
MIEN Dat bedoel ik toch niet Truus, ik bedoel ... ach, laat maar zitten.
TRUUS Hoe lang zijn jullie van plan te blijven logeren Mien ?
MIEN Morgenavond vertrekken we weer. Ik blijf niet langer dan
noodzakelijk met Sjef en Boris onder één dak.
TRUUS Dan begrijp ik niet goed waarom je dan vandaag al bent gekomen
Mien.

MIEN Omdat er morgenochtend waarschijnlijk geen doorkomen aan zal zijn,
overal file. Nu kunnen we morgen heel vroeg naar de vrijmarkt.
Bovendien zijn telefoonkaarten een gewild verzamelobject, ik moet er
dus vroeg bij zijn.
TRUUS En wat verzamelt Jan ?
MIEN Doe me een lol zeg. Nee hoor, geen rommel in m'n huis.
JAN (Komt terug met de koffer) Hier is de koffer. (Zet hem neer)
MIEN Breng maar naar boven Jan.
TRUUS Ik loop wel even met jullie mee. (Truus, Mien en Jan af)
SJEF Toch is het mooie handel jongen.
BORIS Ik be-ben er anders ne-niet ka-po-pot ve-van.
SJEF De klanten likken hier hun vingers bij af, let op mijn woorden.
BORIS Ach me-man, het is allemaal ouwe re-rotzooi.
SJEF Zal ik jou eens iets vertellen ?
BORIS Ja, me-maar me-maak het ne-niet te le-lang alsjeblieft.
SJEF De koningin zou menig artikel dat ik hier te koop aanbied in haar
woning willen hebben.
BORIS Nee pe-pa, zo'n se-slechte sme-smaak heeft ze-zelfs de ke-kekoningin
ne-niet.
SJEF Jij hebt de gave om alles mies te maken hè ?
BORIS En we-wat doe je ne-nou als die el-l-l-lende ne-niet ver-ke-kocht wewordt
?
SJEF Dan mieter ik alles op je bed.
BORIS Ge-gut we-wat ze-zijn we we-weer lul-lul-lollig.
SJEF Nou, steek je handen uit de mouwen.
BORIS Is de-dit een de-dreige-me-ment ?
SJEF (Voor zichzelf) Hoe kom ik aan zo'n kind ? (Sjef en Boris pakken
uit. Boris niet erg enthousiast. Jan komt op en gaat naar
buiten)
BORIS (Ziet Jan) De-daar hebben we Je-Je-Janne-me-man.
JAN Wat zijn de heren aan het doen ?
SJEF Niet naar de bekende weg vragen Jan.
JAN (Kijkt over de tafel) Leuke artikelen.
SJEF (Tegen Boris) Zo, nu hoor je het ook eens van een ander, uilebal.
BORIS Je-Jan heeft nog ne-nooit sme-smaak ge-gehad.
JAN (Ziet het fotootje van zijn schoonmoeder) Kijk nou ...
schoonmama.
SJEF Ja en die gaat als eerste weg.
JAN Vind je niet dat Mien op haar lijkt ?
SJEF Ik weet niet met wie ik dan het meeste medelijden moet hebben.
JAN (Pakt een boek op) Ach kijk nou ... hartstocht in Siberië.
SJEF (Pakt het boek af en legt het terug op tafel) Kijken doe je met je
ogen Jan. Als iedereen m'n handel in z'n vette vingers neemt, moet ik
nog kortingen gaan geven ook.
JAN Ik heb dat boek jaren geleden eens gelezen.
SJEF Jij ? Je meent het.
JAN Tijdens een vakantie.
SJEF Het is het mooiste boek dat ik ooit heb gelezen.
BORIS En het e-e-enige als je het me-mij ve-ve-vraagt.
SJEF Nee, dat vragen we je niet wijsneus.
JAN Als ik mij goed herinner ging het over een dokter, een chirurg geloof
ik.
SJEF Klopt als een bus.
JAN Het speelt zich toch af in Siberië ?
SJEF Juist, heel goed Jan.
BORIS Jullie ke-kunnen se-samen we-wel een le-le-lees-ge-groepje be-ginginnen.
SJEF Pilsje Jan ?

JAN Ik eh ... ik weet niet ... Mien zal eh ...
SJEF Mien is er nou even niet.
JAN Ik heb eh ...
SJEF Kom op Jan, wij drinken samen een pilsje ... (Stoot Jan amicaal
aan) lezers onder elkaar, ja toch ? (Pakt twee flesjes bier uit het
krat. Heft zijn flesje) Jan jongen, op zuster Anoesjka.
JAN Op wie ?
BORIS Die he-he-hitsige te-troel uit Se-Se-Siberië.
SJEF Prachtig die scène in die operatiekamer hè ? Alsof je er zelf bij bent.
BORIS Ja, se-se-sightse-seeing door de o-o-operatieke-ke-kamer ... getveve-verde-derrie.
SJEF (Geïrriteerd) Hè jongen, hou eens even je vervelende kwek dicht.
Nou Jan, kom op, drinken.
JAN Ik ben eerlijk gezegd geen alcohol gewend.
SJEF Dan wordt het hoog tijd dat je daar dan aan gaat wennen Jan.
JAN Af en toe een glaasje advokaat met een toefje slagroom, maar daar
houdt het dan ook wel mee op.
BORIS Oh, ze-zo'n ouwe we-wijve-de-drankje.
SJEF Proost.
JAN Ja eh ... proost dan maar. (Neemt aarzelend een slok)
SJEF (Tegen Boris) Ik heb altijd al geweten dat jouw ome Jan een goede
smaak had.
BORIS Ik heb je we-we-weleens anders horen pe-praten.
SJEF Weet je wat jouw fout is ?
BORIS Ne-nou, ze-zeg het ee-eens.
SJEF Jouw fout is dat je altijd die dingen hoort die je niet zou moeten
horen. Bovendien heb je geen enkele cultureel vermogen. Jij hebt van
je leven nog nooit een letter gelezen. (Tegen Jan) Maar om op ons
boek terug te komen, hoe zou jij het samen willen vatten Jan ?
JAN Je bedoelt het boek ?
SJEF Ja, wat anders ?
JAN Waardeloos.
SJEF (Verbaasd) Huh ?
JAN Zelden zo'n hoop onzin bij elkaar gelezen.
SJEF Maar je zei dat je ...
JAN Een driestuiversroman van het slechtste soort.
BORIS Je hebt ge-le-lijk pe-pa, ome Je-Jan heeft sme-sme-smaak.
SJEF Bemoei je er even niet mee konijnekop.
BORIS Me-maak je niet druk pe-pa, die An-ne-noesjka blijft een le-le-lekkere
me-meid.
SJEF (Tegen Boris) Ach man, hou toch je mond. (Tegen Jan)
Cultuurbarbaar. (Gaat naar binnen en af)
JAN Wat heeft je vader opeens ? Heb ik iets verkeerds gezegd ?
BORIS Je he-hebt hem op z'n le-le-literaire pe-pe-pik ge-te-trapt.
JAN Ach wat vervelend nou toch.
BORIS Hij ke-komt er wel we-weer over-he-heen.
JAN Weet je dat ik ongelofelijk nerveus ben.
BORIS We-we-waarom ?
JAN Ik vind koninginnedag altijd zo'n feestelijk gebeuren. Bovendien hoop
ik een glimp van onze majesteit op te vangen.
BORIS We-wat wil je ve-vangen ?
JAN Ik moet je eerlijk bekennen dat ik onze majesteit nog nooit in levende
lijve heb gezien.
BORIS En ik me-me-moet je eerlijk be-beke-kennen dat ik ne-niet zou weweten
hoe het le-le-lieve me-mens eruit ze-ziet.
JAN Morgen zal ik echter de majesteit met eigen ogen en
hoogstpersoonlijk kunnen aanschouwen.
BORIS Me-man we-waar he-heb je het alleme-maal over ?

JAN Je weet toch wel dat de majesteit morgen in de stad komt ?
BORIS De-daar is me-mij ne-niets van beke-kend. Me-mij wordt ne-nooit iets
ver-te-teld in dit huis-huis-huis-he-houden. (Boris af. Jan volgt
hem)
THEA (Komt op, gevolgd door Sylvia. Beiden dragen een koffer.
Sylvia draagt bovendien nog een deken en een radio) Even een
versnelling lager hoor, ik kan niet meer. (Zet haar koffer neer) In
de hele stad geen plekje meer te krijgen en de plekjes die vrij zijn,
zijn waardeloos, daar komt geen hond.
SYLVIA We vinden heus wel iets ma. Je bent meteen zo overstuur.
THEA Ja, vind je het gek ? Ik heb geen voeten meer over, de vellen hangen
erbij.
SYLVIA Niet meteen zo overdrijven hoor ma.
THEA Ik overdrijf niet Syl.
SYLVIA (Kijkt om zich heen) Waarom gaan we hier niet staan ?
THEA Hier ?
SYLVIA Ja, waarom niet ?
THEA (Aarzelend) Ik weet het niet ...
SYLVIA Kom op ma, nou even niet moeilijk gaan doen hoor.
THEA Moeilijk ? Doe ik moeilijk ?
SYLVIA Ja, werk nou even gezellig mee.
THEA Zal ik jou eens wat vertellen ?
SYLVIA Ja, als je maar niet weer over André gaat beginnen.
THEA Als die kerel van jou er niet vandoor was gegaan, had hij die spullen
voor ons hierheen kunnen brengen en hadden wij ons niet het apezuur
hoeven sjouwen.
SYLVIA Ja ma, dat weet ik nou allemaal wel.
THEA Je had hem tenminste vast kunnen houden tot na de koninginnedag.
SYLVIA Ik zal er bij de volgende aan denken ma.
THEA De zak.
SYLVIA (Kijkt om zich heen) Volgens mij is dit een hartstikke gezellig
plekje.
THEA Zou je denken ?
SYLVIA Natuurlijk, op koninginnedag is het overal gezellig. Ja toch ?
THEA Nou ja, als jij denkt dat het een goede plek is.
SYLVIA Ik leg de deken neer en dan ziet het er meteen al heel anders uit.
(Legt de deken op de grond) Nou, wat vind je er van ma ? Gezellig
toch ? Zeg nou zelf.
THEA Ik zie geen verschil met een minuut geleden.
SYLVIA Gut ma, wat ben je weer zwaar op de hand vandaag.
THEA Oh, nou dat weer. Ik overdrijf, ik ben moeilijk, ik ben zwaar op de
hand, wat krijg ik vandaag nog meer voor m'n kiezen. Zeg het dan
maar in één keer, dan weet ik meteen waar ik aan toe ben.
SYLVIA Hè ma, hou effe op.
THEA Ik zeg al niets meer.
SYLVIA Oh ... typisch ma hoor, meteen weer heel extreem. Kom op laten we
gezellig doen.
THEA Aan mij zal het niet liggen.
SYLVIA Weet je wat ? Ik ga even een lekker broodje bal voor ons halen. Vind
jij ook lekker hè ma ? Ik heb in die andere straat een snackbar gezien.
Pak jij vast wat spulletjes uit, ik ben zo weer terug. (Sylvia
gaat af. Thea opent haar koffer en begint uit te pakken)
SJEF (Komt op en gaat naar buiten. Heeft een doos bij zich. Kijkt
een ogenblik wat Thea doet en zet vervolgens zijn doos op
tafel. Heel rustig) Ik wil niet zeuren, maar mag ik misschien even
informeren wat je aan het doen bent ?
THEA Ik pak een koffer uit.
SJEF Zozo ... je pakt een koffer uit.

THEA Je doet net of dat heel iets bijzonders is.
SJEF Nee, dat is niet zo bijzonder.
THEA Mooi zo.
SJEF Wel als je het op mijn stoep doet.
THEA Sinds wanneer zijn stoepen in Nederland persoonlijk eigendom ?
SJEF Kijk troel, ik ga niet met je in discussie over Nederlandse stoepen,
maar ik adviseer je wel om op te krassen.
THEA Pardon ?
SJEF Oppakken die handel ... wegwezen ... wieberen.
THEA Volgens mij ben je niet helemaal lekker in je bovenkamer.
SJEF Daar mankeert niets aan. Maar ik moet nu eenmaal aan de
verkoopcijfers denken en ik vind het niet prettig als de concurrent me
zo dicht op m'n lip staat.
THEA Ach man hou nou toch op. In de hele stad staan ze vlak naast elkaar,
geen speld meer tussen te krijgen.
SJEF Daar heb ik allemaal niets mee te maken. Ik verzoek je dus dringend
op te hoepelen naar een andere plek.
THEA Zal ik jou eens wat zeggen ?
SJEF Ja, maar maak het kort.
THEA Je bekijkt het maar met je geouwehoer.
SJEF Ik ga nu naar binnen en als ik terugkom ben je weg anders krijg je
problemen.
THEA Ja hoor, je doet maar.
SJEF Dan moet je het zelf maar weten. (Sjef naar binnen en af. Thea
gaat verder met uitpakken)
SYLVIA (Komt op met twee broodjes) Hier ma. De ballen waren op, het is
kaas geworden. Vind je ook lekker hè ma ? (Kijkt naar de deken)
Gezellig hè ?
THEA Ja en de eerste gezelligerd heeft zich al gemeld.
SYLVIA (Kauwt vol overgave op haar broodje) Oja ? Vertel ma.
THEA Eén of andere druiloor die dacht dat deze stoep van hem was en mij
vertelde dat ik op moest krassen.
SYLVIA Nou zeg, wat een plurk. (Kijkt naar de deken) Je moet het wel een
beetje leuk opstellen hoor ma, dat trekt klanten.
THEA Heb je toevallig ook iets te drinken meegenomen, ik barst van de
dorst.
SYLVIA Nee, dat wist ik niet.
THEA Pak jij maar verder uit, dan loop ik nog wel even naar die snacktent.
(Thea af. Sylvia gaat verder met uitpakken)
BORIS (Komt op en gaat naar buiten. Ziet Sylvia) Ve-ve-verrek, wat
krijgen we ne-nou ? (Gaat naar Sylvia. Op de versiertoer) Dag eh
... se-se-schoonheid.
SYLVIA (Kijkt naar Boris. Voor zichzelf. Sarcastisch) Ochgut ... een
vroegrijp jongetje.
BORIS Wat be-be-ben je aan het de-doen ?
SYLVIA Nou, raad eens.
BORIS Ve-volgens me-mij ben je spe-spe-spullen aan het uit-ste-ste-stallen.
SYLVIA In één keer goed.
BORIS Heb je geen te-te-tafel ?
SYLVIA Nee, ik heb geen tafel, ik heb een deken.
BORIS We-wij hebben we-wel een te-tafel.
SYLVIA Ben je helemaal hierheen gekomen om me dat te vertellen ?
BORIS (Wijst) Onze te-tafel ste-staat de-daar.
SYLVIA (Sarcastisch) Gut wat een mooie tafel, ik ben diep onder de indruk.
BORIS Als je we-wilt me-me-mag je wel bij me-mij op de te-te-tafel.
SYLVIA Die tafel staat hartstikke vol.
BORIS Ne-nee hoor. (Schuift met zijn arm in één keer de spullen opzij.
Sommige dingen vallen op de grond) Zo, re-ruimte ze-ze-zat.

SYLVIA Zijn dat jouw spullen ?
BORIS N-nee die ze-zijn van pe-pa.
SYLVIA Moet je dat niet eerst vragen dan ?
BORIS Pe-pa vindt alles be-best, dat is een ze-zeer mee-ge-gaand te-tetype.
SYLVIA Nou, wat mij betreft. Hoef ik tenminste niet meer zo te bukken.
BORIS Je-ja, dat is we-wel je-jammer na-te-tuurlijk.
SYLVIA Jammer ?
BORIS Ve-voor me-mij dan eh be-de-doel ik.
SYLVIA Oh. (Begint de spullen op de tafel uit te stallen)
BORIS Als je me-meer re-ruimte wilt me-moet je het maar ze-zeggen, dan
me-maai ik gewoon ne-nog een keer over die te-tafel.
SYLVIA Nee hoor, ik heb plaats genoeg.
BORIS Ste-ste-stoeltje er-be-bij ?
SYLVIA Ja, lekker.
BORIS Me-monu-me-mentje, we-wordt voor ge-ze-zorgd. (Terwijl Sylvia
verder uitpakt, gaat Boris naar binnen)
SJEF (Komt op) Wat zie jij er verhit uit.
BORIS We he-hebben in-in-we-woning.
SJEF Wat hebben we ?
BORIS Een se-super le-lekkere me-meid.
SJEF Man waar heb je het over ?
BORIS Ga me-maar ne-naar be-buiten, dan ze-zul je het ze-zelf wel ze-zien.
Ik me-moet even een ste-ste-stoel pe-pakken. (Boris af)
SJEF (Kijkt Boris na) Die jongen wordt met het uur gekker. (Sjef naar
buiten. Ziet Sylvia. Voor zichzelf) Wat krijgen we nou weer. (Gaat
naar Sylvia) Mag ik vragen wat dit te betekenen heeft ?
SYLVIA Ben jij de vader ?
SJEF De vader ? Van wie ?
SYLVIA Je weet toch wel van wie je de vader bent ?
SJEF Jawel, maar sinds ik naar spoorloos kijk, ben ik voorzichtig geworden
met het antwoord op een dergelijke vraag. Maar als je die druiloor
bedoelt, ja, daar ben ik de vader van.
SYLVIA Je zoon heeft een plekje voor me vrijgemaakt.
SJEF Een plekje vrijgemaakt ? Op mijn tafel ?
SYLVIA Hij zei dat jij het wel goed zou vinden.
SJEF Zo ... zei hij dat.
SYLVIA Maar als je niet wilt dan haal ik m'n spullen er weer vanaf hoor.
SJEF (Bekijkt Sylvia van top tot teen) Nou nee, zo eh ... zo is het nu
ook weer niet.
SYLVIA (Gaat vlak voor hem staan. Sjef loert vol bewondering in haar
decolleté) Zeg het maar.
SJEF (Kijkt nog steeds) Ik eh ... (Kijkt haar aan) Eh nee, natuurlijk
niet. Ik heb er niets op tegen dat je blijft.
SYLVIA Dat vermoeden had ik al.
SJEF Hoe meer zielen hoe meer vreugd zullen we maar zeggen. Ja toch
zeker ?
SYLVIA Mijn idee.
SJEF Gezonde concurrentie is goed voor de omzetcijfers. Heb ik gelijk of
niet schoonheid ?
SYLVIA Als jij dat zegt zal dat wel zo zijn.
SJEF Dus eh ... van harte welkom op mijn tafel. (Kijkt naar de tafel)
Plaats genoeg trouwens ?
SYLVIA Ja, ik red me prima.
SJEF Kijk, zo mogen we het horen. (Kijkt) Leuke spulletjes trouwens. Hoe
doe je dat nou, ga je straks naar huis of blijf je vannacht hier ?
SYLVIA Ja eh, hierblijven natuurlijk, die spullen zullen toch bewaakt moeten
worden.

SJEF Ja, uiteraard.
SYLVIA En jij ? Wat doe jij ?
SJEF Ik heb m'n personeel.
SYLVIA Oja ?
SJEF En jouw spullen bewaken we meteen mee, gaat in één moeite door.
Ik maak het wel in orde.
SYLVIA Dan zou ik nog een hotelletje voor de nacht kunnen zoeken. Op een
stoel slapen is ook niet alles.
SJEF Hotelletje ? Vannacht ?
BORIS (Komt op met een stoel en gaat naar buiten) He-hier is uw zeze-zetel.
SJEF Dat kun je vergeten, alle hotels zitten tot de nok toe vol.
SYLVIA Nou ja, dan blijf ik wel op de stoel zitten met een slaapzak over me
heen.
SJEF Jij hebt geluk weet je dat ?
SYLVIA Wat bedoel je ?
SJEF Geluk dat jij Sjef Bruinsma tegen het lijf bent gelopen.
SYLVIA En wie mag Sjef Bruinsma dan wel zijn ?
SJEF (Wijst op zichzelf) Mijn bescheiden persoontje.
SYLVIA Ik heb dus geluk. Nou, vertel.
SJEF Jij zit vannacht niet op een stoel, jij slaapt vannacht in een heerlijk
bed.
SYLVIA En waar staat dat bed dan wel ?
SJEF( Wijst naar zijn huis) Hier.
BORIS Je me-mag wel ne-naast mij le-liggen se-schoon-he-heid.
SJEF Laten we dat maar niet doen want jij pist nog in je bed.
SYLVIA Maar ga nou eens verder met je verhaal.
SJEF Je kunt bij ons overnachten. Mijn vrouw en ik hebben namenlijk een
klein pensionnetje.
BORIS Se-sinds we-wanneer de-dat dan we-weer ?
SJEF Ga even spelen jongen.
BORIS Ne-nee.
SYLVIA Oh wat gezellig.
SJEF (Tegen Sylvia) Bed and breakfest.
BORIS Be-bed en we-wat ?
SJEF (Pakt Boris bij z'n arm en trekt hem opzij) Als je niet als de
sodemieter je vervelende kwek dichthoudt knijp ik je strot fijn.
Begrepen vervelende klier ?
BORIS Ge-gut me-man, doe ne-niet zo agres-se-sief, ne-neem een pepilletje.
SJEF Opkrassen. (Duwt Boris van zich af. Weer tegen Sylvia) Het is
geen Hilton, maar het bed is goed, het ontbijt is uitstekend en de prijs
is schappelijk.
SYLVIA Maar ik ben niet alleen.
SJEF Met hoeveel zijn jullie dan ?
SYLVIA Twee vrouwen.
SJEF (Komt dichtbij. Versierderig) Is die andere net zo'n mooie meid
dan jij ?
SYLVIA Veel mooier.
SJEF Dan mogen jullie blijven en omdat het morgen koninginnedag is, zijn
jullie mijn gasten, gratis en voor niets.
SYLVIA Kijk eens aan zeg, wat een mazzel.
SJEF Mag ik je trouwens een welkomsdrankje van het huis aanbieden ?
SYLVIA Gut wat sjiek. Nou, dat sla ik niet af hoor. Heb je een lekker wijntje in
huis ?
SJEF Je wilt niet weten wat Sjef allemaal in huis heeft.
SYLVIA Net wat je zegt ... wil ik niet weten.
SJEF Hé Boor, haal eens een flesje wijn uit de wijnkelder.

BORIS De-doe het ze-zelf me-maar, ik le-loop me de hele-hele dag al uit de
ne-naad ve-voor je. Bovendien he-hebben we hele-helemaal geen
we-wijnkelder, in die ke-kelder le-ligt alleen me-maar ouwe retotzooi.
SJEF Als je mij ooit nog eens nodig mocht hebben, dan ben ik er niet.
BORIS Me-mooi, de-dan ver-ran-randert er dus he-helemaal ne-niks. (Sjef
naar binnen en af)
THEA (Komt op met twee flesjes) Wat een ballentent, hadden geen
flesjes, ik moest helemaal naar de supermarkt. Doodop ben ik.
SYLVIA Dan heb ik een verrassing voor je ma. Ik heb een kamer met ontbijt
geritseld.
THEA Je hebt wat ?
BORIS (Tegen Sylvia) Is de-dat die andere me-mooie me-meid ?
SYLVIA Yes.
BORIS Ik le-lach me ka-ka-pe-pot.
SYLVIA Die vent die hier woont heeft een pension, kamers met ontbijt.
BORIS Je-ja, se-sinds van-de-daag.
SYLVIA Wat zeg je er van ma ?
THEA (Met een blik naar Boris) En wie is dit ?
SYLVIA De zoon van de pensionhouder.
THEA En er is een kamer vrij ?
BORIS Je-ja hoor, we be-barsten van de ke-kamers.
THEA Met ontbijt ?
BORIS Al we-wil je ne-nasi re-rames op de ve-vroege o-ochtend.
THEA Lopend buffet ?
BORIS Ste-stil-ste-staan me-mag oo-ook.
THEA (Deftig) Mooi, breng ons dan maar naar onze vertrekken.
BORIS We-wilt u me-mij de-dan me-maar ve-volgen ? (Boris, Thea en
Sylvia naar binnen) De-dit is de ont-ve-vangst-re-ruimte (Op dat
moment komt Truus op) en de-daar is de re-re-re-ceptio-ne-niste.
TRUUS Wie zijn deze mensen Boris.
BORIS Ge-geen idee, le-le-logé's van pe-pa. (Mien komt op) En de-dat is
Eu-euka-le-lipta, de he-heks uit het eng-eng-enge be-bos. Be-blijf
me-maar uit haar be-buurt, we-want ze heeft een me-mand vol gegiftige
appels bij zich.
THEA (Tegen Truus) Moeten we ons bij u aanmelden ?
TRUUS Wat moet u ?
MIEN Wie zijn deze mensen Truus ?
TRUUS Ik denk familie van Sjef.
MIEN (Bekijkt Sylvia van top tot teen) Goeie hemel.
SYLVIA Is er wat ?
MIEN Ja, maar laat ik dat maar voor mezelf houden. (Tegen Boris) Waar
is oom Jan ?
BORIS Ik he-heb hem ne-niet in m'n ze-zak ze-zitten.
MIEN Proleet. (Mien af)
BORIS We-wat is het te-toch een ve-ve-vrolijk me-mens.
SJEF (Komt op met een fles wijn en twee glazen. Zingt) Daar moet
op gedronken worden, hi-ha ... (Tegen Thea) ho. Als ik me niet
vergis had ik tegen jou gezegd dat je op moest krassen.
THEA (Tegen Sylvia) Is dat de eigenaar van het pension ?
SYLVIA Ja ma.
THEA En hij heeft gezegd dat er een kamer vrij was ?
SYLVIA Ja ma.
THEA Met ontbijt ?
SYLVIA Ja ma.
THEA Heb je al betaald Syl ?
SYLVIA Nee ma, het was gratis en voor niets zei hij.
THEA (Tegen Sjef) Je hoort het praatjesmaker, mijn dochter en ik hebben

hier een kamer gehuurd.
SJEF (Verbaasd) Is dat je moeder ?
SYLVIA Ja.
BORIS De-dat is le-le-lachen hè pe-pa ?
SJEF (Lacht als een boer die kiespijn heeft) Ja ... enorm.
DOEK